Politica 89.8
Όσο κι αν κλοπή αποτελεί ένα αρκετά συχνό παράπτωμα της παιδικής ηλικίας κι είναι συνήθως κάτι προσωρινό ο γονιός δεν πρέπει να το πάρει αψήφιστα.
Εμείς μείνει εμβρόντητη καθώς μόλις διαπίστωσες ότι στη σχολική τσάντα του παιδιού σου υπάρχουν αντικείμενα που δεν του ανήκουν. Όσο κι αν κλοπή αποτελεί ένα αρκετά συχνό παράπτωμα της παιδικής ηλικίας κι είναι συνήθως κάτι προσωρινό ο γονιός δεν πρέπει να το πάρει αψήφιστα.
Ένα παιδί μέχρι τα έξι του χρόνια μπορεί να απλώσει το χέρι του για να πάρει κάτι που δεν του ανήκει, απλά γιατί του αρέσει, καθώς δεν έχει ακόμα ξεκάθαρο στο μυαλό του τι σημαίνει «κλέβω», θέλει απλά να ικανοποιήσει την επιθυμία του, για παράδειγμα βλέποντας κάτι που θέλει να αποκτήσει σε ένα κατάστημα. Πολλές φορές το παίρνει, χωρίς να κατανοεί ότι πρέπει να το πληρώσουμε. Η έννοια της αξίας, η έννοια του κοστίζει τόσα, δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί για το παιδί, όπως και η ηθική του και η συνείδησή του, στοιχεία που θα το βοηθήσουν να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος.
Ωστόσο οφείλει να αναρωτηθεί ο γονιός γιατί το παιδί του εκδηλώνει μια τέτοια συμπεριφορά, να αναζητήσει το δικό του μερίδιο ευθύνης και να προβεί στις αναγκαίες αλλαγές.
Παράλληλα πρέπει να παρέμβει άμεσα και να εξηγήσει στο παιδί, με ήρεμο ύφος και με απλά λόγια, ότι δεν παίρνουμε πράγματα που ανήκουν σε άλλους χωρίς να ζητήσουμε την άδειά τους καθώς και ότι δεν μπορεί να έχει ότι θέλει και όποτε το θέλει. Επίσης πρέπει να ζητήσει από το παιδί να επιστρέψει αμέσως το ξένο αντικείμενο και να ζητήσει συγγνώμη.
Δεν μπορούμε να παίρνουμε πράγματα από έναν συμμαθητή, δεν παίρνουμε πράγματα από ένα κατάστημα χωρίς να πληρώσουμε στο ταμείο, δεν μπορούμε να πάρουμε ότι θα θέλαμε αν δεν έχουμε τα απαιτούμενα χρήματα. Πρέπει αυτό να γίνει σαφές στο παιδί, το οποίο καλό είναι να το προετοιμάζεις πριν πάτε σ’ ένα κατάστημα, εξηγώντας του τι μπορεί να πάρει.
Προς την ίδια κατεύθυνση πρέπει να λειτουργήσει ο γονιός όταν το παιδί βρίσκεται στη σχολική ηλικία και στην εφηβεία, οπότε όμως πλέον αντιλαμβάνεται τι είναι σωστό και τι λάθος και ότι θα έχει συνέπειες γι’ αυτό που κάνει.
Αφού εντοπίσει τους λόγους που ώθησαν το παιδί προς αυτή τη συμπεριφορά, είτε πρόκειται για ανωριμότητα, ζήλια, αντίδραση σε μια δύσκολη κατάσταση που βιώνει η οικογένεια π.χ. διαζύγιο, αρρώστια, έλλειψη ορίων, αρνητική επιρροή από παρέες, αναζήτηση της περιπέτειας, ανάγκη για σπάσιμο των κανόνων κ.ο.κ. πρέπει να φροντίσει ώστε το παιδί να αναλάβει την ευθύνη της πράξης του, επιστρέφοντας το κλεμμένο αντικείμενο και ζητώντας συγγνώμη.
Η στάση του γονέα πρέπει να είναι σταθερή και αυστηρή, χωρίς όμως φωνές και σκηνές ιδιαίτερα μπροστά σε τρίτους, ώστε να καταλάβει το λάθος. Παράλληλα πρέπει να μεριμνήσει ώστε το παιδί να έχει κάποιες συνέπειες, όπως είναι η στέρηση κάποιων προνομίων (π.χ. εξόδων). Επίσης, να φροντίσει ώστε να εμπλακεί ενεργά το παιδί σε κάποιες πράξεις (φιλανθρωπίας, εργασίας προς την οικογένεια κ.ά.), οι οποίες μεσοπροπρόθεσμα θα το βοηθήσουν να αποβάλλει την προβληματική συμπεριφορά.
Εννοείται πως παρακολουθείτε διακριτικά την όλη συμπεριφορά του παιδιού σε φιλικά ή συγγενικά σπίτια και στα καταστήματα και σταδιακά το επιβραβεύετε βλέποντας ότι συμπεριφέρεται με θετικό τρόπο. Πρέπει επίσης να αξιολογήσετε και το δικό σας ρόλο, τη σχέση που έχετε με τα παιδιά και τη μεταξύ σας επικοινωνία, πόσο ποιοτικά παρόντες είστε στη ζωή τους κ.ο.κ.
Σε περίπτωση που το παιδί συνεχίσει να εκδηλώνει τέτοια συμπεριφορά, σε όποια ηλικία και να βρίσκεται, καλό είναι να επιδιώξετε την παρέμβαση κάποιου ειδικού της ψυχικής υγείας.
tanea.gr
