Ακόμη και η βραχεία διακοπή της σωματικής δραστηριότητας έχει επιπτώσεις στην υγεία μας

Το συγκεκριμένο πόνημα παρουσιάστηκε φέτος στην ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Έρευνας για το Διαβήτη (Annual Meeting of the European Association for the Study of Diabetes – EASD), η οποία ξεκίνησε τη Δευτέρα και θα ολοκληρωθεί την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου.

«Η καθιστική συμπεριφορά μη παχύσαρκων νέων έχει επιπτώσεις στη φυσική τους κατάσταση, αυξάνει την περιφέρεια της μέσης και τη συσσώρευση λίπους στο ήπαρ, επηρεάζει την αντίσταση στην ινσουλίνη και οδηγεί σε έκπτωση της ενδοθηλιακής λειτουργίας, σύνηθες σημάδι ανάπτυξης καρδιαγγειακών ασθενειών» δηλώνουν οι ερευνητές.

Είναι ήδη γνωστό ότι η μειωμένη σωματική άσκηση και η επιλογή ενός καθιστικού τρόπου ζωής αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης μεταβολικών προβλημάτων (π.χ., παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη, διαβήτης τύπου 2, καρδιαγγειακές ασθένειες).

Η παρούσα έρευνα επιχείρησε να διερευνήσει το κατά πόσον αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα αρχίζουν να εμφανίζονται τις πρώτες 14 μέρες διακοπής της σωματικής άσκησης σε πρώην δραστήρια άτομα.

Οι μελετητές, με επικεφαλής τη δρα Κέλι Μπόουντεν Ντέιβις, από το Πανεπιστήμιο του Νιούκασλ και το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ στη Βρετανία, συνέλεξαν δεδομένα από 28 άτομα (18 γυναίκες και 10 άνδρες) που ασκούνταν τακτικά (πάνω από 10 χιλιάδες βήματα τη μέρα), με μέσον όρο ηλικίας τα 32 έτη και μέσο ΔΜΣ (Δείκτη Μάζας Σώματος) 24,3 (εντός των φυσιολογικών ορίων).

Η φυσική κατάσταση, η σωματική σύνθεση και η καρδιακή λειτουργία των συμμετασχόντων μετρήθηκε στην αρχή της μελέτης και 14 μέρες αφότου οι ίδιοι είχαν σταματήσει να ασκούνται.

Διαπιστώθηκε πτώση της καλής καρδιαγγειακής λειτουργίας κατά 1,8% στις 14 πρώτες μέρες αδράνειας, αν και τα προηγούμενα επίπεδα αυτής της λειτουργίας επανήλθαν έπειτα από 14 μέρες τακτικής άσκησης.

Παράλληλα, τα επίπεδα λίπους στο σώμα συνολικά, η περιφέρεια της μέσης, το λίπος στο ήπαρ, η φυσική κατάσταση και η ευαισθησία στην ινσουλίνη ήταν λιγότερο καλά έπειτα από αυτήν την περίοδο διακοπής της άσκησης, αλλά επανήλθαν στα προηγούμενα επίπεδα μετά την επανεκκίνηση της δραστηριότητας.

Η συγκεκριμένη μελέτη αναδεικνύει την ανάγκη οι υπεύθυνοι για τη δημόσια υγεία να κάνουν γνωστές τις επιπτώσεις της καθιστικής ζωής.

Οποιαδήποτε καθημερινή αλλαγή στη σωματική μας δραστηριότητα έχει συνέπειες στην υγεία μας, είτε θετικές είτε αρνητικές.

Οι άνθρωποι πρέπει να ενθαρρύνονται να ασκούνται περισσότερο.

Αν και οι δικαιολογίες της έλλειψης χρόνου και ευχαρίστησης είναι συχνές, φαίνεται ότι ακόμη και η αύξηση του περπατήματος (περισσότερα βήματα ημερησίως) μπορεί να συμβάλει θετικά στην υγεία μας.

(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)