Politica 89.8
Γράφει ο Γιώργος Δ. Παπαδάκης
Φυλακές Επταπυργίου , Θεσσαλονίκη.
Τα μεσαιωνικά ντουβάρια αντηχούν ακόμη την ομοβροντία .
Ο εντεταλμένος αξιωματικός φτάνει πάνω από τον πεσμένο.
Τείνει το οπλισμένο χέρι και πατά την σκανδάλη.Τα χέρια που είναι δεμένα με χειροπέδες ανυψώνται αντανακλαστικά για μια στιγμή κι αμέσως πέφτουν …
22 Οκτωβρίου του 1947 ,ώρα 6.45 ,”τη στιγμή που ο ήλιος ξεπρόβαλε πάνω από τις κορφές του Χορτιάτη”
Εκείνη τη στιγμή ακριβώς ,μόλις λίγα χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο του τελευταίου μαζικού -και φρικωδέστερου-εγκλήματος του,το όνομα του έπαψε να είναι συνώνυμο του Τρόμου.
Παρέμεινε όμως ως συνώνυμο της έσχατης κτηνωδίας ,της μέγιστης ύβρεως και της απόλυτης φρίκης .
Στην Κρήτη ειδικά, το να αποκληθεί κάποιος ακόμη και σήμερα “Σουμπερίτης” είναι ότι πιo ευτελιστικό.
Πολύ χειρότερο από το “δοσίλογος” ,”προδότης” ή “γκεσταμπίτης”.
Friedrich Hermann Schubert του Augustκαι της Wilhemine. Γεννήθηκε στο φτωχικό σπίτι της οικογένειας στην οδό Hirten αρ.16 στο Ντόρτμουντ ,στις 21 Φεβρουαρίου του 1897.
Ούτε Τούρκος ήταν, ούτε Λεβαντινος,ούτε “Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος ” που “απαρνήθηκε τη ράτσα του και μεταβλήθηκε σε γενίτσαρο”
Στην Τουρκία πήγε το 1916 ή 1917 με την Γερμανική στρατιωτική αποστολή και εκεί γνώρισε την γυναίκα του που ήταν ιταλικής καταγωγής Λεβαντινα γεννημένη στη Σμύρνη. Μετά τον ΑΠΠ έμεινε Τουρκία και βοήθησε τους Κεμαλικους. Το 1925 πήγε στην Αλεξάνδρεια και δούλεψε σαν μηχανικός σε ελληνικά εργοστάσια επεξεργασίας βαμβακος. Το 1934 έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος.
Το 1939 αιτήθηκε θέση στον στρατό. Επειδή ήταν μεγάλος δεν τον πήραν μάχιμο , αλλά καθώς ήταν πολύγλωσσος του προσέφεραν θέση στο σώμα μεταφραστών.Μιλούσε άριστα Ελληνικά,Τουρκικά,Αραβικά και Ιταλικά πέραν της μητρικής του γλώσσας.
Πρώτη υπηρεσία στην Κομαντατουρ στο Ρέθυμνο. Όπως όλοι οι μεταφραστές της Wermacht είχε εκπαιδευτεί ως πράκτορας από την Γερμανική Αντικατασκοπεία.Πολύ φιλόδοξος για τον βαθμό του δεκανέα,αναζήτησε πεδίο δόξης .
Το βρήκε με την μετάθεση του στην Κομαντατούρ του Ηρακλείου και την Γνωριμία του με τον επίσης ελληνομαθή επικεφαλής του Γ΄Γραφείου (αντικατασκοπείας) Ταγματάρχη Χάρτμαν.Ο Χάρτμαν είχε έτοιμο ένα δίκτυο πρακτόρων και έναν ένοπλο αντιανταρτικό βραχίωνα αποτελούμενο σχεδόν αποκλειστικά από Έλληνες με “πυρήνα” την διαβόητη οικογένεια των Τζουλιάδων του Κρουσώνα.
Έτσι ξεκίνησε την “καριέρα ” του.
Στα μέσα του 42 ο Σούμπερτ και οι “Σουμπερίτες ” του είχαν διαπρέψει στο πεδίο των δολοφονιών ,της λεηλασίας ,των εμπρησμών ,των βιασμών και της τρομοκράτησης του άμαχου πληθυσμού.Στο σημείο ώστε αρχές του 1943 ο ίδιος ο τότε διοικητής του “Φρουρίου Κρήτη” Πτέραρχος Μπρούνο Μπρόγιερ να τον διορίσει επικεφαλής του αυτόνομου Jagdkomando Shubert.
Χωρίς πιά να είναι υπόλογος σε κανέναν ,ο Σούμπερτ αποχαλινώθηκε .
Μέχρι το Φθινόπωρο ο ίδιος και η “ομάδα ” του δολοφόνησαν στην Κρήτη πάνω από 1000 ανθρώπους ,άνδρες και γυναίκες ,τους περισσότερους με σαδιστικό τρόπο .Αποκορύφωμα ο εμπρησμός της Καλής Συκιάς στο Ρέθυμνο όπου η ομάδα του έκαψε ζωντανές μέσα στα σπίτια τους 17 γυναίκες όλων των ηλικιών.
Η δράση του στην Κρήτη ξεπέρασε τα “εσκαμμένα” σε τέτοιο βαθμό, ώστε κατόπιν αναφοράς του ίδιου του Χαρτμαν, φυλακίστηκε για ένα μήνα στην Αγιά Χανίων ενώ η GFP (Στρατονομία )Ηρακλείου ζήτησε την ψυχιατρική του εξέταση στην Αθήνα.Στην οποία υπεβλήθη.Αλλά αντί να εγκλειστεί,έλαβε” δυσμενή” μετάθεση για την Μακεδονία.
Εκεί αποκτηνώθηκε…
Το “κόστος” της αντιανταρτικής δράσης του ίδιου και της ομάδας του (οι περισσότεροι “κρητικοί” του τον ακολούθησαν) στην Μακεδονία εκτιμάται κοντά στα 2000 θύματα,με κορυφαία εγκλήματα εκείνο της μαζικής δολοφονίας κατόπιν βασανισμού πάνω από 100 κατοίκων των Γιαννιτσών και κυρίως τον θάνατο στην πυρά περίπου 140 κατοίκων του Χορτιάτη ,από τους οποίους οι περισσότεροι ήταν γυναίκες ,παιδιά και βρέφη.
Με την υποχώρηση ,ακολούθησε την Βερμαχτ στην Αυστρία ,αλλά…
Συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας, τον Σεπτέμβριο του 45 επιστρέφοντας στην Ελλάδα μαζί με την ερωμένη του Ντίνα Μαντζανά.
Προδόθηκε από την ξενική προφορά του και από το γεγονός ότι δεν μπορούσε να δηλώσει διεύθυνση κατοικίας. Παρόλα αυτά η ταυτότητα του άργησε σχετικά να αποκαλυφθεί και η αποκάλυψη της οφείλεται σε τυχαίο γεγονός (τον αναγνώρισε κρητικός Χωροφύλακας ή ναυτιλιακός πράκτορας στα κρατητήρια του Τμήματος Αλλοδαπών Πειραιά).
Σύμφωνα με το επίσημο κατηγορητήριο, ευθυνόταν για τον θάνατο 3.000 Ελλήνων, από τους οποίους περί τους 200 εφόνευσε ίδιοχείρως.
Καταδικάστηκε 27 φορές εις θάνατον .
Μπορούσε βέβαια να θανατωθεί μόνο μία φορά…
ΠΗΓΕΣ:
-“Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα” Θανάσης Σ.Φωτίου Εκδ.”Επίκεντρο”
-Συνεντεύξεις επιζώντων στον Ιστορικό Ερευνητή Κωνσταντίνο Μαμαλάκη
