Ρος Ντέιλι: Θέλω η ταυτότητα μου να περικλείει όσα περιέχονται στη λέξη και στην έννοια «άνθρωπος»

Ο Ross Daly και η Κέλυ Θωμά θα εμφανιστούν στο θέατρο Ροές για δυο μόνο βραδιές, την Πέμπτη 26 και Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου παρουσιάζοντας καινούργιες και παλιές συνθέσεις τους.

Η μουσική τους, που ανήκει στο είδος που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν ως «σύγχρονη τροπική μουσική», στηρίζεται στη συσσωρευμένη γνώση πανάρχαιων και διαχρονικών παραδόσεων από διάφορα μέρη του κόσμου, επεξεργασμένη με μια σημερινή και δημιουργική αισθητική.

Στις δυο αυτές βραδιές θα τους «επισκεφτούν» και θα συμπράξουν εκτάκτως μαζί τους φίλοι και συνάδελφοι από το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος.

Ο Ρος Ντέιλι, μιλάει στο vima.gr, για αυτή τη συναυλία στις Ροές, αλλά για τη ζωή του στην Ελλάδα, τη σχέση του με τη μουσική και τα επόμενά του σχέδια.

Μετανιώσατε ποτέ που εγκατασταθήκατε στην Κρήτη και εν γένει στην Ελλάδα;

«Φυσικά όχι. Η πορεία της ζωής ενός ανθρώπου είναι απόρροια της συνάντησης της ίδιας της φύσης του με την αντίληψη του όπως διαμορφώνεται σε κάθε βήμα της ζωής του. Θα ήταν εντελώς ανόητο να μετανιώσει κανείς για αυτό που προκύπτει από αυτήν τη συνάντηση.»

Τι ακριβώς νιώθετε; Ιρλανδός, βρετανός, πολίτης του κόσμου, κρητικός; Τι;

«Οι συνθήκες της ζωής μου, ειδικά στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια (μεγάλωσα σε τέσσερεις διαφορετικές χώρες και καταγόμουν από μια πέμπτη), είχαν ως αποτέλεσμα να μην έχω, και να μην αισθάνομαι την ανάγκη να έχω, μια εθνική ταυτότητα όπως την εννοεί ο περισσότερος κόσμος. Αυτό με διευκόλυνε στο να αισθάνομαι σε «οικείο περιβάλλον» όπου και αν βρισκόμουν, ακόμα και σε μέρη που διέφεραν σημαντικά από αυτό που μπορεί να έχω «συνηθίσει».
Διακρίνω από τις ερωτήσεις που μου θέτετε ότι σας απασχολεί περισσότερο η «ιδιότητά» μου ως αλλοδαπός παρά αυτή του μουσικού. Κατανοώ ότι τέτοια «θέματα» απασχολούν αρκετό κόσμο σήμερα, και όχι μόνο στην Ελλάδα. Ωστόσο, η ουσία παραμένει για όποιον μπορεί να τη δει, ότι είμαστε όλοι άνθρωποι. Όλα τα άλλα είναι πολύ δευτερεύοντα, να μην πω ασήμαντα. Η δική μου «ταυτότητα» καθώς και η μόνιμη προσπάθειά μου είναι να σταθώ στο ύψος των όσων περιέχονται στη λέξη και στην έννοια «άνθρωπος»»

Πιστεύετε ότι ήταν της μοίρας γραφτό να μείνετε στην Κρήτη;

«Δεν «πιστεύω» στη μοίρα. «Ανήκω» στη φύση μου, και προσπαθώ στο μέτρο των δυνατοτήτων μου να καλλιεργήσω μια αντίληψη που θα με καθιστά «άξιο» αυτής.»

Η μουσική είναι μία ή πολλές; Και τι χρειάζεται να την καταλάβεις;

«Η μουσική είναι ό,τι ζητήσει ο καθένας μας από αυτήν. Κάποιος μπορεί να ζητήσει από τη μουσική να τον συνοδεύσει σε μια διασκέδαση. Η μουσική θα το κάνει, αλλά αν αυτό είναι το μόνο αίτημά μας, ίσως δεν θα λειτουργήσει για μας σε κανένα άλλο επίπεδο. Η μουσική μπορεί επίσης, εάν το ζητήσουμε, να μας πάει πέρα από αυτά που αντιλαμβανόμαστε ως τα όρια του εαυτού μας. Για να γίνει αυτό όμως, χρειάζεται να καλλιεργήσουμε μια εντελώς διαφορετική και σαφώς βαθύτερη σχέση με τη μουσική την ίδια. Αυτό μπορεί να το καταφέρει οποιοσδήποτε άνθρωπος βέβαια, αλλά απαιτεί μια διαφοροποίηση της αντίληψής μας σχετικά με τη ζωή, όχι μόνο σε σχέση με τη μουσική μεμονωμένα.»

Τι ήταν τελικά το κίνημα των χίπις;

«Μάλλον μια αποτυχημένη απόπειρα «υπέρβασης», η αποτυχία της οποίας οφειλόταν σε «καταχρήσεις» πολλών λογιών και σε πολλά επίπεδα. Ωστόσο, για να λέμε του στραβού το δίκιο, άφησαν κάποιο έργο και πέτυχαν έστω μια κάποια διεύρυνση των «ορίων».

Πώς αισθάνεστε όταν κρατάτε τη λύρα στα χέρια σας;

«Η λύρα όπως όλα τα όργανα με τα οποία έχω ασχοληθεί στη ζωή μου, αποτελεί το σημείο εισόδου σε έναν ολόκληρο μουσικό κόσμο. Κάθε όργανο κουβαλάει μια τεράστια ιστορία πίσω του αλλά όχι μόνο. Μπροστά του υπάρχει ένας απείρως μεγαλύτερος ανεξερεύνητος χώρος. Ο καθένας που «κρατάει» ένα όργανο βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς τους δυο κόσμους προσπαθώντας να τους κάνει έναν.»

Τι θα δούμε τι θα ακούσουμε στις Ροές;

«Μαζί με την Κέλυ Θωμά, θα παίξουμε παλιές και καινούριες συνθέσεις μας στις οποίες αποτυπώνονται τα «εξωτερικά» και «εσωτερικά» μας ταξίδια στον κόσμο και στον κόσμο της μουσικής. Όσο μεγαλώνω (ηλικιακά) όλο και περισσότερο δυσκολεύομαι να περιγράψω τη μουσική που «κάνω», ή που «μου συμβαίνει» ίσως καλύτερα. Ελπίζω ότι μια μέρα θα φτάσω στο σημείο όπου δεν θα έχω να πω τίποτα.»

Τα επόμενά σας σχέδια;

«Έχω μάθει να ζω πια χωρίς πολλά πολλά σχέδια. Απόρροια της ηλικίας ίσως… προσπαθώ να πορευτώ στη ζωή με την καρδιά, το μυαλό και τα μάτια ανοιχτά, και τα χέρια και τα πόδια σε ετοιμότητα. Εν ολίγοις, προσπαθώ να είμαι χρήσιμος και δημιουργικός στο βαθμό που μου επιτρέπουν οι ταπεινές μου δυνάμεις.»

Συνεχίζεται να στηρίζεται ή να συμπαθείτε τον ΣΥΡΙΖΑ; Και θα συνεχίσετε να είστε ενεργός πολίτης;

«Πολιτικά τα ενδιαφέροντά μου βρίσκονται σε τρεις τομείς. Παιδεία, Πολιτισμός, και Περιβάλλον. Για μένα όλη η πολιτική βρίσκεται στην όσο γίνεται πιο διευρυμένη έννοια αυτών των τριών κορυφαίων θεμάτων που εντέλει είναι άρρηκτα δεμένα και ενωμένα μεταξύ τους. Εγώ προσπαθώ όλη μου τη ζωή να είμαι ένας πιστός υπηρέτης απέναντι σε αυτά τα τρία και συνοδοιπόρος είναι για μένα οποιοσδήποτε βρίσκεται στην ίδια προσπάθεια. Σε αυτή την προσπάθεια δεν υπάρχουν «ημέτεροι» και «ξένοι», δεν υπάρχουν «συμφέροντα», δεν υπάρχουν «ανώτεροι» και «κατώτεροι», ακόμα δεν υπάρχουν ούτε άνθρωποι, ζώα και φυτά. Ο πλανήτης μας είναι ΕΝΑΣ και εμείς οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε τον πραγματικό μας ρόλο του υπηρέτη αυτού και έτσι να σταματήσουμε να είμαστε οι «βιαστές» του ίδιου του περιβάλλοντος που εντέλει μας συντηρεί. Η Παιδεία φέρνει τον Πολιτισμό, που με τη σειρά του ίσως μας καθιστά άξιους να ζήσουμε σε αυτό το πανέμορφο πλανήτη που μας χαρίστηκε.»

Η πρώτη εικόνα που θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;

«Η πρώτη μου μνήμη είναι στα δεύτερά μου γενέθλια που μπήκαμε οικογενειακώς σε ένα πλοίο από το Southampton της νότιας Αγγλίας με προορισμό το Τορόντο του Καναδά. Δεν είχα ξαναδεί ένα πλοίο και για αυτό μάλλον έμενε στη μνήμη μου πολύ έντονα.»in.gr

---