Politica 89.8
«Ο κήπος», παράσταση χορού της Αγνής Παπαδέλη Ρωσσέτου
Η παράσταση χωρίζεται σε δύο σκέλη:
Σε μια ιδιαίτερη ξενάγηση των θεατών στον χώρο και σε ένα κουνιντέτο χορού.
Το πρώτο σκέλος αφορά στον τρόπο πρόσληψης του θεάματος και συνδέεται στενά με την αλλόκοτη περίοδο της πανδημίας και τη σωματική αποξένωση που βιώσαμε και συνεχίζουμε ενδεχομένως να βιώνουμε.
Η τελετή αυτή θα είναι μια τυφλή περιήγηση των θεατών σε ένα κτήριο ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος.
Οι χορευτές/τριες σε ρόλο μυσταγωγών θα καθοδηγήσουν τους θεατές με μεγάλη προσοχή και λεπτότητα σε μια κιναισθητική γνωριμία του χώρου.
Η παράσταση θα γίνει στο τέλος αυτής της ξενάγησης, σε ένα αίθριο.
Πρόκειται για ένα γλυπτό από σάρκα, το οποίο κινούμενο αδιάκοπα φανερώνει εικόνες εφήμερες, οικείες ή ανοίκειες, φιγούρες εφιαλτικές, τερατόμορφα συμπλέγματα.
Ένας χορός – ωδή στην ασχήμια, μια διαδρομή που αγκαλιάζει όλα τα παρά φύσιν όντα.
Ημερομηνίες παραστάσεων: 23-26 & 28 Ιουνίου
Τοποθεσία: Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134, Θησείο
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Διάρκεια ξενάγησης: 20’
Διάρκεια παράστασης: 50’
Ώρα έναρξης ξεναγήσεων: 18.40
Ώρα έναρξης παράστασης: 21.30
Οι θεατές που θα κάνουν νωρίς την ξενάγηση, θα μπορούν να παραμείνουν στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση στις 21.30.
Εκεί θα μπορούν να ακούσουν μουσική και να πιούν ένα ρόφημα.
Συντελεστές
Χορογραφία: Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου
Χορευτές-τριες: Αντώνης Βαής, Νώντας Δαμόπουλος, Βιτόρια Κωτσάλου, Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου, Ινώ Ρήγα
Ξεναγοί: Τιτή Αντωνοπούλου, Ηρώ Αποστολέλλη, Μανώλης Μαμαντάκης, Μαρίνα Τσαπέκου, Περικλής Φωκιανός και οι χορευτές/τριες
Μουσική & επιμέλεια σκηνικού: Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης
Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου
Φωτογραφίες: Λήδα Τουλουμπάκου
Η ΑΠΑΞ ΑΜΚΕ επιχορηγήθηκε για την υλοποίηση της παράστασης «Ο κήπος»
από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για την περίοδο 2021-22.
Σημείωμα χορογράφου
Απαντώντας στο ερώτημα πώς μπορούμε να καθαρίσουμε τη ματιά μας ώστε να προσλάβουμε το θέαμα πιο αγνά, προτείνουμε στο κοινό μια τυφλή ξενάγηση στον ευρύτερο χώρο της παράστασης, σε ένα κτήριο ιδιαίτερου αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος.
Οι χορευτές/τριες σε ρόλο μυσταγωγών θα καθοδηγήσουν τους θεατές με σεβασμό και ασφάλεια σε μια κιναισθητική γνωριμία του χώρου.
Ελλείψει της όρασης, η ακοή, η αφή, η όσφρηση εντείνονται. Τα επίπεδα, οι κατευθύνσεις, ο χώρος, ο ήχος, η θερμοκρασία, η υγρασία, η αίσθηση του αέρα, προσλαμβάνονται με εντελώς άλλο τρόπο.
Αυτή η σωματική προετοιμασία για την παρακολούθηση του θεάματος προκύπτει κυρίως ως ανάγκη μετά την περίοδο ιδιώτευσης που έφερε ως συνέπεια η πανδημία.
Η παράσταση θα γίνει στο τέλος αυτής της ξενάγησης, σε ένα αίθριο, όπου οι θεατές θα αποκαλύψουν τα μάτια τους, σε μια προσπάθεια να είναι όσο πιο κοντά στο όνειρο.
Η παράσταση πρόκειται για ένα κουιντέτο χορού, που συνεχίζοντας στη γραμμή του προηγούμενού μου έργου, με τίτλο «Ένας πολύ Ειρηνιρικός ωκεανός», διαπνέεται από την έννοια του γκροτέσκο, της γκριμάτσας και της παραμόρφωσης.
Στον πυρήνα του βρίσκεται ένα σύμπλεγμα σωμάτων, από το οποίο αναδύονται εικόνες εφήμερες, ονειρικές ή εφιαλτικές, γνώριμες ή και ξένες.
Αυτές οι γκροτέσκες φόρμες, μετέωρες ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, φλερτάρουν με το ανώμαλο, το γελοίο, το μη-αρμονικό, το άσχημο, το άρρυθμο, το ανολοκλήρωτο.
Το γήρας, η ασθένεια, η τρέλα, ο θάνατος αλλά και η εικονοπλασία η σχετική με τη θρησκεία, τη μεταφυσική και την κόλαση ορίζουν τη γκάμα της παραμόρφωσης και του γκροτέσκο.
Σ’ αυτές τις εφήμερες αποκαλύψεις, ο θεατής μπορεί να αναγνωρίζει την προέλευση των εικόνων σαν από μια κοινή παρακαταθήκη, μπορεί να αναγνωρίζει δικές του εμπειρίες ή μορφώματα της φαντασίας του, μπορεί ακόμη και να το παρακολουθεί σαν μια νέα, πρωτόγνωρη εικονοποιία.
in.gr
