Η ιστορική αυλαία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά επιστρέφει 93 χρόνια μετά

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου- αφιερώματος “Το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά”, στις 6 Μαΐου, η αυλαία θα παρουσιαστεί εκ νέου στο κοινό, έχοντας αποκατασταθεί από ειδικούς συντηρητές

Ένα μοναδικής αξίας έργο, ηλικίας 93 χρόνων επιστρέφει στον χώρο όπου πρωτοεμφανίστηκε και θα κοσμεί εκ νέου το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Πρόκειται για την αυλαία με τίτλο «Αι νύμφαι ακούουσαι τον Ορφέα», ένα εξαιρετικά σημαντικό θεατρικό τεκμήριο, μιας και αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα της τέχνης της σκηνογραφίας, από την περίοδο του Μεσοπολέμου που διασώζεται έως και σήμερα.

Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου- αφιερώματος «Το εμβληματικό Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά», στις 6 Μαΐου, η αυλαία θα παρουσιαστεί εκ νέου στο κοινό, έχοντας αποκατασταθεί από ειδικούς συντηρητές, αποκαλύπτει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια Πολιτισμού του δήμου Πειραιά Λίτσα Μπαφούνη.

Μάλιστα κατά την παρουσίαση της αυλαίας, θα μιλήσουν οι άνθρωποι που την συντήρησαν, ειδικοί συντηρητές του υπουργείου Πολιτισμού αλλά και άνθρωποι που γνωρίζουν την ιστορία της, που κάθε άλλο παρά μικρή είναι.

«Το 1926 ο τότε δήμαρχος Πειραιά Τάκης Παναγιωτόπουλος έκανε μια ριζική ανακαίνιση, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή για την πόλη, είχαν έρθει πρόσφυγες, υπήρχε οικονομική ύφεση. Παρήγγειλε σε έναν σκηνογράφο, τον Θεόδωρο Αρμενόπουλο, να του κάνει μια αυλαία, μια ζωγραφική παράσταση», αναφέρει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Μπαφούνη.

Η αυλαία είναι 80 τμ και αποτελεί ουσιαστικά ένα σχέδιο πάνω σε ύφασμα διαστάσεων 11,60×7,40 μ. Το ότι διασώθηκε μέχρι και σήμερα, οφείλεται σύμφωνα με τους ειδικούς στο γεγονός πως η αυλαία δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, όπως συνηθιζόταν τότε, αλλά σε ύφασμα το οποίο έχει μεγαλύτερη αντοχή στο χρόνο.

«Όλη η μπούκα του θεάτρου, είναι αυτή η αυλαία. Χρησιμοποιήθηκε πάρα πολύ, σε πολλές παραστάσεις, μέχρι και την δεκαετία του 1950. Εξαιτίας της συνεχούς χρήσης της όμως, η αυλαία εφθάρη και για πολλά χρόνια παρέμενε τυλιγμένη σε αποθήκες», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η διευθύντρια Πολιτισμού του δήμου Πειραιά.

Μόλις πριν από 10 χρόνια κι ενώ όλοι αγνοούσαν την ύπαρξη της, ο σκηνογράφος Κώστας Κουρμουλάκης, την εντόπισε. «Κάλεσε συντηρητές έργων τέχνης και προχώρησαν σε ορισμένες εργασίες συντήρησης. Εμείς ωστόσο, πριν από τέσσερα χρόνια ήρθαμε σε επαφή με το υπουργείο Πολιτισμού, το τμήμα Εκτέλεσης Έργων Συντήρησης Αρχαίων και Νεοτέρων Μνημείων και ζητήσαμε την πλήρη αποκατάσταση της», εξηγεί η κ. Μπαφούνη.

Εξαιτίας της δυσκολίας να μετακινηθεί, τόσο λόγο μεγέθους, μιας και αγγίζει τα 80 τετραγωνικά μέτρα, αλλά και όσο του φόβου να υποστεί ολοκληρωτική καταστροφή, οι συντηρητές επί τρία χρόνια εργάζονταν στον χώρο του Θεάτρου, με έξοδα του υπουργείου Πολιτισμού.

Σύμφωνα με τη διευθύντρια Πολιτισμού του δήμου Πειραιά, «η αυλαία, εάν και πλήρως αποκαταστημένη, δεν επιτρέπεται να ανοίγει και για αυτό τον λόγο έχει σταθεροποιηθεί σε τελάρο 80 τμ και θα χρησιμοποιείται εφεξής σε πολλές εκδηλώσεις».

Η αυλαία, που είναι ένα πραγματικό κειμήλιο για τον Πειραιά, φιλοτεχνήθηκε από τον σκηνογράφο Θεόδωρο Αρμενόπουλο, ο οποίος «κρύβεται πίσω» από τα σκηνικά τουλάχιστον 90 παραστάσεων. Σήμερα, σώζονται μόλις 23 μακέτες σκηνικών. Η αυλαία του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1926 και ολοκληρώθηκε μέσα στον ίδιο χρόνο. Αυτό προκύπτει, από την υπογραφή του ίδιου του καλλιτέχνη που υπάρχει στο κάτω μέρος των σκηνικών.

Ακόμη αυτό που μπορεί κάποιος να διακρίνει εύκολα, στην πίσω όψη της αυλαίας, είναι τα ονόματα, τις υπογραφές και κάποια σχέδια των ανθρώπων που συμμετείχαν στην κατασκευή και τοποθέτηση της. Ηλεκτρολόγοι, καλλιτέχνες, μηχανικοί, τεχνικοί που στο πέρασμα του χρόνου, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βοήθησαν στην ύπαρξη και την λειτουργία της αυλαίας με την πρώτη να καταγράφεται το 1937 και οι τελευταίες καταγραφές να γίνονται το 1945.

in.gr