«Έγκλημα και Τιμωρία», την Κυριακή 28 Αυγούστου 2022 στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου

Ο Σύλλογος Φίλων Θεάτρου Ιεράπετρας παρουσιάζει το έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, «Έγκλημα και Τιμωρία», την Κυριακή 28 Αυγούστου 2022, ώρα 9.00 μ.μ., στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου, στα Χανιά. 

 

Με τη διοργάνωση της Περιφέρειας Κρήτης και την υποστήριξη του Δήμου Χανίων και της ΚΕΠΠΕΔΗΧ – ΚΑΜ. 

 

Είσοδος ελεύθερη. 

 

Συντελεστές:

 

Διασκευή – Σκηνοθεσία: Πόπη Δασκαλάκη 

Σκηνικά:  Άρης Θεοδωρίδης, Σοφία Κονταξάκη 

Κοστούμια: Σοφία Κονταξάκη, Σοφία Τσαντηράκη 

Φωτισμοί: Νίκος Νικολουδάκης

Επιμέλεια μουσικής: Μαρία Μεταξάκη 

Φροντιστής: Χρύσα Σταυρακάκη 

Φωτογραφία: DEPICTIONS, Panagiotis  Douros  & Mandy  Papadaki

Βοηθός Σκηνοθέτη:  Μαριάννα Λασιθιωτάκη

Βοηθός Φωτιστή: Δέσποινα Διακάκη

Επιμέλεια αφίσας &  προγράμματος: Πόπη Δασκαλάκη

 

Ερμηνεύουν:

 

Ζαμέτωφ: Κωστής  Βασαρμίδης 

Ελαιοχρωματιστής : Μάνος Γεωργαλάκης 

Σβιντριγκάιλωφ: Ανδρέας Γιαννακουδάκης  

Μαρμελάντωφ: Δημήτρης  Γιαννίδης 

Λούζιν: Κωστής Δερμιτζάκης 

Ντούνια: Δέσποινα Δρανδάκη

Πουλχερία: Ιωάννα Ζουριδάκη 

Σόνια: Μαρία Θεοδωρίδη 

Κατερίνα Ιβάνοβνα: Πόπη Κονταξάκη

Αλιόνα: Σοφία Κονταξάκη

Ναστάζια, Μαντάμ Λουίζ:  Μαριάννα Λασηθιωτάκη 

Ρασκόλνικωφ: Γιάννης Μανιαδάκης 

Πετρώφ: Κωστής  Μαυρικάκης 

Λεμπεζιάτνικωφ,  γκαρσόνι: Μανώλης Μπαλοθιάρης 

Ελαιοχρωματιστής: Αλέξανδρος Παντελάκης  

Πορφύρης Ιβάνοβιτς: Μάνος Πυργιωτάκης  

Κώχ: Αλέξανδρος Τζάρος  

Φτωχιά, Θυρωρός, Λιμπεβέρζερ: Σοφία Τσαντηράκη  

Μίτκα: Γιώργος Χατζάκης 

Ραζουμίχιν: Γιώργος Χριστάκης 

 

Ο Σύλλογος ευχαριστεί τους Γιώργο Αρβανιτίδη, Νίκο Επιτροπάκη, Βασίλη Σταματάκη, Θοδωρή Σαμπιωτάκη, Γιάννη Παπατσάκωνα για την βοήθειά τους και τον Νίκο Ιωαννίδη

για την παραχώρηση  αυθεντικών αντικειμένων για τις ανάγκες της παράστασης. 

 

Έγκλημα &  Τιμωρία

 

Ο μεγαλοφυής Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι παρουσιάζει τον κεντρικό ήρωα, Ρασκόλνικοφ, να διαπράττει ένα φόνο “καταγγέλοντάς” την κοινωνική αδικία. Προβληματίζεται αν σε τελευταία ανάλυση είναι ο  ίδιος εγκληματίας, τη στιγμή που όσοι κάνουν τους πολέμους ευθύνονται για εκατομμύρια θανάτους σε όλο τον κόσμο…

Έτσι, προτού τιμωρηθεί από  το νόμο, αντιμετωπίζει μια αληθινή ψυχική κόλαση που όχι απλώς τον ωθεί να ομολογήσει, αλλά και να γνωρίσει σε βάθος τον εαυτό του.

Πρόκειται για μια ανατομία της ανθρώπινης ψυχής στην οποία προβαίνει ο Ντοστογιέφσκι, αποκαλύπτοντας την ψυχική κατάρρευση που προκαλεί η επίγνωση  της φτώχειας και της κοινωνικής αδικίας, αλλά και τη λύτρωση που μπορεί να επέλθει από  την αποδοχή  των ευθυνών.

 

Ο Σύλλογος  Φίλων Θεάτρου Ιεράπετρας για άλλη μια φορά αποδεικνύει πως η αγάπη  των μελών του για το ερασιτεχνικό θέατρο είναι βαθιά, με συνέπεια και συνέχεια. Στις δύσκολες  μέρες της πανδημίας και πλάι στα άλλα μεγάλα προβλήματα που κάνουν τους λαούς και τους ανθρώπους δυστυχισμένους, δε σταμάτησε να αγωνίζεται, τηρώντας όλα τα απαραίτητα  μέτρα προστασίας. Σκοπός του να κρατήσει αναμμένη τη φλόγα της δημιουργίας και ζωντανό το όραμά του για ένα κόσμο δικαιότερο, ανθρωπινότερο, ελκυστικότερο και πιο ελπιδοφόρο για τις επόμενες γενιές. 

 

Μέρος αυτού του οράματος επιχειρεί να ενσαρκώσει με  τη νέα του παραγωγή, βασισμένη στο αριστούργημα του Φιόντορ  Ντοστοκιέφσκι «‘Εγκλημα και Τιμωρία». Τη δραματοποίηση και σκηνοθεσία υπογράφει η κ. Πόπη Δασκαλάκη, γνωστή και καταξιωμένη στο χώρο του ερασιτεχνικού θεάτρου. Μέσα από  την ευαίσθητη ματιά της η κα Δασκαλάκη και ένας πολυπληθής θίασος αποτελούμενος από  μέλη του Συλλόγου μας, με σκληρή δουλειά και αφοσίωση αποδεικνύει ότι όπου υπάρχει ένα θέλω, ανοίγει ένας δρόμος. Και, ακόμη, ότι η κοινωνία έχει απεριόριστες δυνατότητες να φτάσει στην αυτοεκπλήρωσή της που δεν είναι άλλη από  την υποστήριξη κάθε ανθρώπινης ύπαρξης, χωρίς διακρίσεις ,ούτε λόγω πλούτου ούτε λόγω χρώματος ούτε λόγω καταγωγής!

 

Η Σκηνοθέτις Πόπη Δασκαλάκη για το έργο

 

Στην αρχή ήταν μια τρελή ιδέα. Το «Έγκλημα και τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι με ερασιτέχνες ηθοποιούς!   Κι όμως, στο κάλεσμα της αποκοτιάς ανταποκρίθηκαν πολλοί, με θάρρος και όρεξη!  Με την παράτολμη πίστη  ότι θα τα καταφέρναμε! Κι έτσι, ξεκινήσαμε την προσπάθειά μας το Νοέμβριο του 2019.  Τα εμπόδια δεν έλειψαν. Οι συνθήκες μας ανάγκασαν να διακόψουμε τις πρόβες μας για αρκετούς μήνες. Μα ύστερα ξαναβρεθήκαμε.  Παλιοί και καινούριοι. Συμφωνήσαμε πως θέλουμε να συνεχίσουμε αυτήν την τρέλα και όπου καταλήξει…!

 

Φτάνουμε απόψε να παρουσιάσουμε σε εσάς μια παράσταση  για την οποία είμαι προσωπικά  πολύ υπερήφανη. Για το ήθος και την αλληλοϋποστήριξη των ανθρώπων αυτής της ομάδας κι ακόμα για το ταλέντο, το πάθος και την επιμονή τους. Τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη τους, για το δημιουργικό ταξίδι που κάναμε μαζί τόσον καιρό. Με συγκίνηση αφήνω από  τα χέρια μου την παράσταση να πάρει το δρόμο της…

 

Ο Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στη Μόσχα στις 11 Νοεμβρίου 1821.  Πατέρας του ήταν ο Μιχαήλ Αντρέεβιτς, στρατιωτικός χειρουργός και μητέρα του η Μαρία Φιοντόροβα Νετσιάνοβα, μια ευγενική και ταπεινή προσωπικότητα.  Στοργική και ευαίσθητη η μητέρα του, λάτρης της λογοτεχνίας και της τέχνης, εμφύσησε στον μικρό Ντοστογιέφσκι την αγάπη  της για τη λογοτεχνία. Χάνοντας και τους δύο γονείς του οδηγείται στο ορφανοτροφείο. 

 

Αποφοίτησε από  την Στρατιωτική Ακαδημία Μηχανικών της Αγίας Πετρούπολης, δεν άσκησε όμως ποτέ το επάγγελμα, στράφηκε αποκλειστικά στη λογοτεχνία. Έζησε σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης. Παράλληλα, το πάθος του για τον τζόγο τον κατέτρωγε. Κατηγορήθηκε ότι έγραφε πολιτικά κείμενα εναντίον του Τσάρου Νικολάου Α΄. Οδηγήθηκε στο απόσπασμα  και την τελευταία στιγμή ο Τσάρος μετέτρεψε την ποινή   σε καταναγκαστικά έργα. Οδηγήθηκε στη Σιβηρία για τέσσερα εφιαλτικά χρόνια, προκειμένου να εκτελέσει την ποινή του. 

 

Το 1864  πέθανε η σύζυγός του, Μαρία Ντμιτρίεβα Ισάεφ, καθώς και ο αδελφός του, Μιχαήλ και βυθίστηκε σε βαθύ πένθος. Ανέλαβε τα χρέη της χήρας του αδελφού του και των παιδιών της, όμως η κατάθλιψη τον βάραινε και κατέφευγε στον τζόγο. Η ζωή του ακροβατούσε ανάμεσα στην καταστροφή και τη σωτηρία. 

 

Επιδόθηκε εντατικά στο γράψιμο και το 1866 δημοσίευσε το αριστούργημά του «Έγκλημα και Τιμωρία» στον «Ρώσο Αγγελιαφόρο». Τα επόμενα χρόνια, συνέχισε να γράφει («Ο Παίχτης», Ο Ηλίθιος», «Οι Δαιμονισμένοι», «Αδερφοί Καραμάζωφ»). 

Ωστόσο, η ήδη κλονισμένη υγεία του είχε πια επιβαρυνθεί. Οι κρίσεις επιληψίας ήταν πια  αρκετά συχνές. Πέθανε το 1881, σε ηλικία 60 ετών. Στην κηδεία του παρευρέθηκαν πάνω  από  40.000 άνθρωποι για να τον αποχαιρετήσουν. Ο τάφος του βρίσκεται στο Μοναστήρι Αλεγάντερ Νέφσκι, στην Αγία Πετρούπολη.

---