Ο Περισυνάκης, η επιστολή και το δημοσίευμα που τα κάνανε μαντάρα

Η υπόθεση του Θανάση Περισυνάκη στην Περιφέρεια δείχνει να έχει ποικιλότροπες προεκτάσεις.

Λάδι στην φωτιά φαίνεται πως ρίχνει ένα κείμενο που δημοσιεύτηκε σε τοπικό ηλεκτρονικό μέσο, τις τελευταίες ώρες, που μάλλον έχει γραφτεί κατά ένα περίεργο τρόπο(…) λες και θέλει να καλλιεργήσει κλίμα.

Βέβαια ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να το σώσει επικοινωνιακά για ευνόητους λόγους επιχειρώντας τέτοιες δημοσιογραφικές “παρεμβάσεις” γιατί έχει κι άλλες δουλειές σε εξέλιξη, οπότε πρέπει να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται και γι’αυτό και η προσπάθεια να καλλιεργηθεί κλίμα από την πλευρά Περυσινάκη “χτύπησε” στο ραντάρ μας.

Θα διαφωνήσουμε μάλιστα με το “παραδίδω την έδρα μου” που αναφέρει, διότι η έδρα δεν παραδόθηκε βεβαίως βεβαίως αλλά χάθηκε κατόπιν ενστάσεως και δικαστικής απόφασης και όχι βέβαια από πρωτοβουλία του κυρίου Περυσινάκη όπως ο ίδιος αναφέρει.

Άραγε δεν τον προστατεύουν αυτοί με τους οποίους μελέτησε την επιστολή (ένα ακόμα ερώτημα)

Γιατί αν δεν είχε γίνει η διαδικασία που τον κηρύσσει έκπτωτο αλήθεια ποια έδρα θα παρέδιδε;

Και βέβαια επειδή στο κείμενο που διαβάσαμε αναφέρεται ότι ο ίδιος “έβαλε τέλος στο σήριαλ” μόνο τέλος που δεν έβαλε στην υπόθεση, αφού ουσιαστικά το σύστημα έχει εκτεθεί συνολικά, και ο τρόπος που γίνεται η επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης φουντώνει τις συζητήσεις που όπως μαθαίνω καλά κρατούν μέσα κι έξω από το κτήριο της Περιφέρειας.
Χτες μάλιστα όπου έπεφτε το όνομα άκουγες και έβλεπες γελάκια και μορφασμούς που δεν περνούσαν απαρατήρητοι.

Για τα υπόλοιπα της μακρόσυρτης απολογητικής δημοσίευσης, θα σας αφήσουμε να βγάλετε μόνοι σας συμπεράσματα (αν την διαβάσετε θα καταλάβετε εύκολα τι προσπαθεί να περάσει)

Θεωρώ ότι ο Θανάσης και εκτέθηκε από την απ’ ευθείας ανάθεση του έργου από τον Σταύρο, και η διαχείριση που κάποιοι του υπέδειξαν να κάνει μετά την “μπόρα” είναι άστοχη και αδέξια, και η οποία τελικά τον στοχοποιεί ακόμα περισσότερο και μπερδεύει κι άλλα πρόσωπα.

Που’σαι Θανάση… που’σαι Θανάση,
Ήθελα να σ’ αντάμωνα η γρουσουζιά να σπάσει…

Για να θυμηθούμε και τους στίχους του αείμνηστου Ζαμπέτα που ταιριάζουν γάντι στην περίπτωση εξ ου και τους παραθέτουμε:

Θα πάρω σβάρνα μια βραδιά
όλες τις συνοικίες
δε θέλω πολυτέλειες
και πολυκατοικίες
Είχα έναν παλιόφιλο
τα ίχνη του έχω χάσει
σ’ ένα στέκι απόμερο
το στέκι του Θανάση
Πού ‘σαι Θανάση
Πού ‘σαι Θανάση
Ήθελα να σ’ αντάμωνα…
Πού ‘σαι Θανάση
Πού ‘σαι Θανάση
ήθελα να σ’ αντάμωνα
Η γρουσουζιά να σπάσει
Εκεί θα βρω της νιότης μου
τα φίνα τα ωραία
Το Μάνθο το Θεμιστοκλή
και την παλιά παρέα
Δίπλα θα καθίσουμε
σαν πρώτα στο τραπέζι
και μαζί θ’ ακούσουμε
γλυκιά πενιά να παίζει

Βλάσσης ο Μαντάρας