Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα γιατί και σε αυτό το θέμα υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Το να καπνίζεις είναι δικαίωμα σου.Το να καπνίζεις σε έναν κλειστό δημόσιο χώρο,που βρίσκονται και άλλοι άνθρωποι δεν είναι δικαίωμα σου.
Κάποιοι συγκρίνουν το δικαίωμα του να καπνίζεις όπου θέλεις με το δικαίωμα του άλλου να τρώει όσο θέλει.
“Κάνω κακό στον εαυτό μου αλλά είναι δικαίωμα μου” είναι μια από τις κλασικές απαντήσεις που θα ακούσεις.
Το να κάνεις κακό σε εσένα είναι όντως δικαίωμα σου,το να με αναγκάζεις όμως εμένα να…φουμάρω μαζί σου,όχι.
Γιατί το τσιγάρο έχει αυτή την ιδιομορφία:
Η καύση του βγάζει καπνό που διαχέεται στον χώρο.
Αν ο χώρος αυτός είναι ανοιχτός,δεν υπάρχει πρόβλημα.Αν όμως είναι κλειστός και μάλιστα δημόσιος,τότε ναι,υπάρχει πρόβλημα και μάλιστα μεγάλο.

Οι φίλοι καπνιστές δεν το αντιλαμβάνονται βέβαια γιατί οι πνεύμονες τους είναι εθισμένοι στον καπνό και το κάπνισμα δεν τους προκαλεί αυτά που προκαλεί σε έναν παθητικό καπνιστή που δεν καπνίζει.
Αν εσύ δεν είσαι καπνιστής λοιπόν και βρεθείς σε έναν χώρο με το κλασικό νεοελληνικό “ντουμάνι”,τότε η αίσθηση που θα έχεις, θα είναι σαν να σου έχουν βάλει ένα μαξιλάρι στο πρόσωπο και δεν μπορείς να αναπνεύσεις.
Οι μη καπνιστές καταλαβαίνουν αυτό που γράφω,οι καπνιστές πάλι όχι.

Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που δε θεωρούν αντικοινωνική τη συμπεριφορά τους να καπνίζουν σε κλειστούς δημόσιους χώρους,σε καφέ,εστιατόρια,κλαμπ,κλειστά στάδια,δημόσιες υπηρεσίες,χώρους εργασίας ακόμη και σε…νοσοκομεία.
Πιστεύουν ότι είναι μια ακόμη “μοντερνιά”,ένα καπρίτσιο ίσα-ίσα για να διαμαρτύρονται κάποιοι.
Δεν είναι έτσι.
Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους θανάτους από ασθένειες όπως ο καρκίνος του πνεύμονα ή τα καρδιαγγειακά  των παθητικών καπνιστών,εκείνων που αναπνέουν τον καπνό του συζύγου,του πατέρα,της μητέρας,του συγκάτοικου,του συναδέρφου και γενικά εκείνου ή εκείνων των καπνιστών που περνάνε μαζί τους πολύ χρόνο.
Οι ασθένειες είναι μια άλλη παράμετρος,που κάποιοι μπορεί και να αμφισβητήσουν.
Το ότι όμως ο μη καπνιστής δεν μπορεί να αναπνεύσει αν βρίσκεται σε έναν χώρο με “ντουμάνι”,δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.Είναι έτσι και μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε όλοι όσοι είχαμε την …ατυχία να μην καπνίσουμε ποτέ.

Ατυχία γιατί αν ζεις στην Ελλάδα,πρέπει υποχρεωτικά να καπνίζεις.
Εκτός κι αν εφαρμοστεί επιτέλους ο νόμος,που εφαρμόζεται εδώ και 10-20 χρόνια τώρα στην Ευρώπη και να απαγορευτεί δια ροπάλου το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους.Σε όλους τους κλειστούς δημόσιους χώρους.

Το “no smoking” στο εξωτερικό

Όσο κι αν οι διάφοροι διανοούμενοι στη χώρα μας υποστηρίζουν ότι η απαγόρευση καπνίσματος σε κλειστούς δημόσιους χώρους έγινε για να μειωθούν οι ελευθερίες των ανθρώπων στις μοντέρνες δυτικές κοινωνίες,η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.
Είχαν υπάρξει περιστατικά παθητικών καπνιστών που έχασαν τη ζωή τους όπως εκείνο της τραπεζικού υπαλλήλου στην Ιταλία το 1999,που ανάγκασαν τις κυβερνήσεις να απαγορεύσουν το κάπνισμα σε κλειστούς δημόσιους χώρους.Το αναφέρω ξανά γιατί το κάπνισμα δεν απαγορεύτηκε στους ιδιωτικούς ή τους ανοιχτούς χώρους αλλά μόνο στους δημόσιους και κλειστούς.
Αυτά στο εξωτερικό.Κάποια στιγμή ελπίζουμε να τα δούμε και στην Ελλάδα.

Πρόστιμα για το κάπνισμα στο Ηράκλειο 

Μικρούτσικος-Κραουνάκης κατά του δικαιώματος του μη-καπνιστή 

Θάνατος τραπεζικού υπαλλήλου στην Ιταλία από το παθητικό κάπνισμα