Η “συστημική” εκλογή που ένωσε υπερβαίνοντας διχαστικά συστήματα

Απο τις αρχές της πρώτης δεκαετίας του 2000 ήταν απο τα πρόσωπα που κατάφερναν πάντα να είναι στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων τοπικά.

Ακόμη κι οταν το ΠΑΣΟΚ πέρασε στην απαξίωση, ο ίδιος “διέσωσε” το προσωπικό του πολιτικό κεφάλαιο μπαίνοντας στη μάχη της αυτοδιοίκησης και διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών. Στην πολιτική του διαδρομή, του έχουν “χρεώσει” πολλά. Κάποια βρισκόντουσαν κοντά στην πραγματικότητα, όμως τα περισσότερα ξεπερνούσαν ακόμη και τη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας ,όπως συνήθως συμβαίνει για όσα πολιτικά πρόσωπα παράγουν ενεργητική πολιτική και οχι παθητική ως άλλοι “τροχονόμοι” της πολιτικής ζωής. Ο Ζαχαρίας Καλογεράκης μετά απο δυο θητείες ως Δήμαρχος Μινώα Πεδιάδος,ήρθε ως επικεφαλής πλέον της αντιπολίτευσης του Δήμου του να δηλώσει ¨παρών¨και σε ένα φορέα για τον οποίο στο παρελθόν έχουν διαγκωνιστεί πολλοί και το κυριότερο έχει απασχολήσει πολλάκις την επικαιρότητα.

Αν και “συστημικός” το έκανε με τον πιο “αντισυστημικό” τρόπο, πηγαίνοντας κόντρα ακόμη και στο ίδιο το σύστημα του,αφού επέλεξε να δεί το “όλον” και οχι το “εν μέρει”. Κατήλθε υποψήφιος πρόεδρος στον Ενιαίο Σύνδεσμο Απορριμμάτων Κρήτης, “χρεωμένος” σε ενα σύστημα που επιχειρούσε να δώσει μάχη σε όλα τα επίπεδα, θεσμικά και εξωθεσμικά,για να ανακτήσει τους… αρμούς της εξουσίας, όπως θα έλεγε και ο Α.Τσίπρας. Και η μάχη αυτή έπρεπε σύμφωνα με τους θιασώτες της να γίνει μέσα απο αντιμαχόμενα στρατόπεδα.

Όμως ο ίδιος ο Ζαχαρίας Καλογεράκης, είχε άλλη άποψη. Βγήκε απο το στρατόπεδο που άλλοι επιχειρούσαν να δημιουργήσουν για λογαριασμό του, άπλωσε το χέρι σε εκείνους που μέχρι πρότινος θεωρούνταν απο το ίδιο το σύστημα του, ορκισμένοι εχθροί, και κατάφερε το αδιανόητο. Η αρένα του Κολοσσαίου του ΕΣΔΑΚ, να εξελιχθεί σε –για πρώτη φορά- πεδίο συνεργασίας στην αυτοδιοίκηση με σημείο αναφοράς τον μεγαλύτερο δήμο της Κρήτης και σημαντικότερο παράγοντα λειτουργίας του φορέα, τον Δήμο Ηρακλείου.

Το ότι η εκλογή όχι μόνο του ίδιου αλλά και του αντιπρόεδρου Κώστα Βαρδαβά καθώς και των υπολοίπων μελών της εκτελεστικής επιτροπής του ΕΣΔΑΚ, έγινε ομόφωνα, επιβεβαιώνουν οτι μπήκε ως “συστημικός” στη μάχη με προσωπικά κριτήρια και κατάφερε να τα υπερβεί, κερδίζοντας τη μάχη ως “αντισυστημικός” με αυτοδιοικητικά κριτήρια ενώνοντας όλες τις πλευρές.