Η πλεονεξία και η αρχομανία είναι (αυτο)καταστροφικές

Είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι το ήξεραν και δεν έκαναν τίποτα. Δηλαδή, ήξεραν ότι η επαγγελματική τους δραστηριότητα δεν συμβιβάζεται με την αιρετή τους θέση και όμως έθεσαν υποψηφιότητα και μάλιστα εξελέγησαν.

Τώρα, ο ένας έφυγε από το Περιφερειακό Συμβούλιο, ύστερα από την ένσταση που δικαιολογημένα και νομίμως του έκανε ο πρώτος επιλαχών στο ίδιο ψηφοδέλτιο και, βέβαια, την κέρδισε.

Ο άλλος ετοιμάζεται, όπως ακούγεται. Με την έννοια ότι και εκείνος δραστηριοποιείται επαγγελματικά με αντικείμενα που συνδέονται άμεσα με την Περιφέρεια Κρήτης. Έτσι, διαφαίνεται πως κάποιος συνυποψήφιός του, που “έχει νόμιμο συμφέρον” , θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη. Ή, αφού υπάρχει δεδικασμένο, “θα τον παραιτήσουν” ή και ο ίδιος, μην έχοντας τι άλλο να κάνει, “έτσι που ήρθαν τώρα τα πράγματα”, να υποβάλλει παραίτηση.

Προσπαθώντας κάποιος να καταλάβει τον τρόπο σκέψης και των δύο, μάλλον αβίαστα συμπεραίνει ότι και στις δύο περιπτώσεις έχουμε πλεονεξία και αρχομανία εκ μέρους των υπαιτίων. Εκρηκτικό, δηλαδή, μείγμα αυτοκαταστροφής. Και αν ενδεχομένως δεν είναι καταστροφικό για το επάγγελμά τους, είναι σίγουρα καταστροφικό για την αιρετή τους θέση.
Δεν μπορείς να ψηφίζεις υπέρ των έργων που εσύ θα αναλάβεις. Είναι, εμφανώς, νομικά ασυμβίβαστο και, σίγουρα, ηθικά απαράδεκτο.

Ελπίζω, μέχρι το 2028, να έχει αλλάξει η νοοτροπία ορισμένων που θέλουν να θέσουν ή να ξαναθέσουν υποψηφιότητα.

Τέλης ο Κυνικός