Γερμανικό δικαστήριο αποφαίνεται ότι η Ελλάδα είναι μπάχαλο και εμείς τους λέμε… “ευχαριστώ”(!)
Τι σχέση μπορεί να έχει μια προσφυγή ενός Aφγανού πρόσφυγα στη γερμανική δικαιοσύνη με το ελληνικό δημόσιο σύστημα; Kι’ όμως, αρκετή για να απασχολήσει τους Γερμανούς δικαστές και να αποτελέσει την επιχειρηματολογία της υπεράσπισης του πρόσφυγα όπου στη συνέχεια αφού έγινε αποδεκτή, αποτέλεσε και το σκεπτικό της απόφασης του Γερμανικού δικαστηρίου.
Όλα ξεκίνησαν όταν πρόσφυγας που έφθασε μέσω Ελλάδας στη Γερμανία από το Αφγανιστάν, συνελήφθη από τις γερμανικές αρχές για παράνομη είσοδο στη χώρα με αποτέλεσμα να απωθηθεί από την Ομοσπονδιακή Αστυνομία προς τα Γερμανικά σύνορα ώστε να επαναπροωθηθεί στην Ελλάδα, βάσει της συμφωνίας που έχει υπογράψει η χώρα μας με την Γερμανία.Ο πρόσφυγας προσέφυγε στο Διοικητικό Δικαστήριο του Μονάχου ζητώντας να ακυρωθεί η επαναπροώθηση του και οι Γερμανοί δικαστές αποδέχτηκαν το αίτημα του.
Όμως το σκεπτικό της απόφασης θίγει στον πυρήνα του τη χώρα μας για μια αλήθεια που πλέον είναι γνωστή και διεθνώς. Ο Αφγανός επικαλέστηκε στο μπάχαλο που επικρατεί στις ελληνικές δημόσιες υπηρεσίες που σχετίζονται με το άσυλο, υποστηρίζοντας ότι “η εξέταση του αιτήματος ασύλου στην Ελλάδα δεν είναι διασφαλισμένη”, με τη Γερμανική δικαιοσύνη όχι απλώς να το αποδέχεται αλλά να επισημαίνει και στην απόφαση της ότι “δεν αποκλείονται συστημικές ελλείψεις στο ελληνικό σύστημα ασύλου”.
Επιπλέον το Διοικητικό Δικαστήριο του Μονάχου εξέφρασε σοβαρότατες επιφυλάξεις για τη νομιμότητα της διαδικασίας επαναπροώθησης και κάλεσε τη Γερμανία να δεχθεί στο έδαφός της τον πρόσφυγα!
Η απόφαση ενδεχομένως να εξυπηρετούσε ώστε η χώρα μας παρά τη διακρατική συμφωνία να μην επωμίζεται εξ΄ολοκλήρου το βάρος της επαναπροώθησης των προσφύγων ,αν δεν επιβεβαιώνονταν ότι τόσο εντός όσο πλέον και εκτός Ελλάδος διαφημίζεται(!), η ελληνική προχειρότητα και ανοργανωσιά που μας εκθέτει σε όλα τα επίπεδα ανάμεσα τους και σε αυτό της διαχείρισης ενός ευαίσθητου παγκόσμιου κοινωνικού ζητήματος όπως είναι η τύχη χιλιάδων ανθρώπων που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εμπόλεμες πατρίδες τους.