Βαγγέλης και Μιλτιάδης Μαρινάκης: Η ένταξη της τρίτης γενιάς στον εφοπλισμό

Η κοινή εμφάνιση του Έλληνα εφοπλιστή μαζί με τον γιο του στην εκδήλωση για το κτύπημα του κουδουνιού στο Χρηματιστήριο της Αθήνας, για την έκδοση του ομολογιακού δανείου της CPLP.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η κίνηση του Βαγγέλη Μαρινάκη να δώσει στον γιο του Μιλτιάδη που παρά τα 21 του χρόνια η επιχειρηματική ωριμότητα του αναδεικνύεται μέσα από την πρωτοβουλία του πατέρα του να εκπροσωπηθεί η οικογένεια από εκείνον στον ειδικό χώρο για την κήρυξη της έναρξης διαπραγμάτευσης.

Κάποιος από τους παρευρισκόμενους θύμισε στον Βαγγέλη Μαρινάκη ότι σε παλαιότερη εκδήλωση στην Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιά με θέμα «Το δακτυλίδι της διαδοχής» ήταν ένας από τους κύριους ομιλητές μαζί με τον καπετάν Παναγιώτη Τσάκο. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, βέβαια, είναι πολύ νέος για τέτοιες σκέψεις και η ταχύτητα που επενδύει σε ξηρά και θάλασσα ιλιγγιώδης.

Το 2007 στην εκδήλωση της Ναυτιλιακής Λέσχης είχε εκμυστηρευθεί: «Τον γιό μου, αν και είναι οκτώ χρονών, ήδη τον παίρνω μαζί μου στο γραφείο, σε βαπόρια, στα ταξίδια μου, ήρθε μαζί μου στη Νέα Υόρκη, άνοιξε το χρηματιστήριο του NASDAQ μαζί μου. Αυτές οι εμπειρίες πιστεύω ότι βοηθούν το παιδί, να χαραχτούν στη μνήμη του κάποια πράγματα και να αποκτήσει αγάπη για την δουλειά. Δεν έχει σημασία αν στο μέλλον θα την ακολουθήσει. Αρκεί να κάνει αυτό που του αρέσει και να το κάνει καλά. Πιστεύω ότι τελικά κάποιος που έχει μεγαλώσει με τον τρόπο αυτό, θα αποφασίσει να μείνει στην οικογενειακή επιχείρηση όχι γιατί έχει καταπιεστεί να το πράξει, αλλά γιατί έχει μάθει να την αγαπάει κι έχει την ελευθερία να το αποφασίσει μόνος του. Ο πατέρας μου, μου έδωσε κατά κύριο λόγο, ελευθερία και ανεξαρτησία. Χωρίς καταπίεση και χωρίς να τοποθετεί όρια στα οικονομικά μου, με άφηνε ελεύθερο να μαθαίνω και να δοκιμάζω τις δυνάμεις μου. Ποτέ δεν χρησιμοποίησε τα χρήματα ως κίνητρο για να με πιέσει να κάνω αυτό που ήθελε, είτε μειώνοντας, είτε αυξάνοντάς τα. Μπορεί να είχε την τελευταία κουβέντα σε όλα, αλλά σχεδόν πάντοτε ενέκρινε τις επιλογές μου και τις στήριζε».

«Παρ’ όλο που ήταν ο πιο σκληρός κριτής μου, εξέφραζε τη γνώμη του ελεύθερα μπροστά σε όλους, κάτι που ήταν δύσκολο να κατανοήσω όσο ήμουν μικρός. Με τη δημόσια κριτική ένιωθα πολλές φορές εκτεθειμένος και ερχόμουν σε δύσκολη θέση. Αυτό με έβαζε σε διαδικασία αυτοκριτικής και θυμόμουν τα λάθη μου, έτσι ώστε να μην τα επαναλάβω. Με τον τρόπο αυτό έδειχνε σε όλους ότι δεν έκανε διακρίσεις για τα μέλη της οικογένειάς του. Τα νέα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι ο ιδιοκτήτης έχει την ευθύνη για ό,τι αποφάσεις λαμβάνονται στην εταιρεία και δεν τη μεταθέτει σε κανέναν άλλο.» Όταν του θύμισαν το γεγονός ότι ο πατέρας του από μικρό τον είχε σε όλα τα συμβούλια μέσα για ακούει και να μαθαίνει, ο Βαγγέλης Μαρινάκης απάντησε : «Το ίδιο κάνω και με τον Μιλτιάδη».

Μια κίνηση που λέει πάρα πολλά και σημαίνει ακόμα περισσότερα για την οικογένεια Μαρινάκη με τον γιο του Μιλτιάδη να συνεχίζει την γενιά της ισχυρής οικογένειας εφοπλιστών που ξεκίνησε ο παππούς του και συνονόματος του. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν έκρυψε την συγκίνηση του βλέποντας τον γιο του στο μπαλκόνι διακρίνοντας το μέλλον των επιχειρηματικών του σχεδίων στα μάτια του γιου του Μιλτιάδη.