Ανυπόμονα… μεμψίμοιροι

Τους τελευταίους μήνες στις αθλητικές εγκαταστάσεις που λειτουργούν υπο τη σκέπη της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού γίνονται κάποιες προσπάθειες για την αναβάθμιση τους.

Μικρές,μεγάλες,μέτριες , καλές ή όλα αυτά μαζί είναι βεβαίο οτι θα κριθούν στην πράξη.Άλλωστε η αξιολόγηση κάθε προσπάθειας μοιραία τίθεται απο το υποκειμενικό πρίσμα του καθενός.Αυτό όμως που σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι η προσπάθεια.

Μέσα σε αυτό το κλίμα της δημόσιας κριτικής εν είδει σχολιασμού με κύριο ¨εργαλείο¨τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι αναμενόμενο οτι θα τεθεί στο στόχαστρο και αυτή η προσπάθεια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αναβάθμιση των εγκαταστάσεων του σταδίου Ελευθερίας.Τι κι΄αν χρειάστηκαν περισσότερες απο δύο δεκαετίας για να δρομολογηθούν έργα στο στάδιο και επιτέλους να βλέπουμε να υλοποιούνται. Κάποιοι έχουν …εξασκηθεί να βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο.Μάλιστα όταν προέρχονται και απο την αθλητική οικογένεια, δηλαδή έχουν ζησει στο πετσί τους την πλήρη αδιαφορία και ανυπαρξία οποιασδήποτε προσπάθειας τα προηγούμενα χρόνια, η στάση τους προκαλεί αν μη τι άλλο τη κοινή λογική.

Είναι γεγονός ότι στη πόλη του Ηρακλείου υπάρχουν αυτοί που ανυπομονούν για να χαρούν και πάλι τις αναβαθμισμένες αθλητικές εγκαταστάσεις και εκείνοι που εμφανίζονται ανυπόμονα…μεμψίμοιροι.