Χ.Τσιλιώτης: «H επιχειρηματολογία Σκέρτσου υιοθετεί τις Γερμανικές θέσεις-Απαιτείται ρεαλιστικό σχέδιο για τις αποζημιώσεις»

Τους λόγους που θεωρεί πως ο κ. Σκέρτσος θα μπορούσε να τοποθετηθεί πιο διπλωματικά και πιο πετυχημένα κάνοντας λόγο για ένα πιο ρεαλιστικό σχέδιο σε ότι αφορά τις αποζημιώσεις αναφέρθηκε o Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Διευθυντής Ινστιτούτου Διαφάνειας και Θεμελιωδών Δικαιωμάτων Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου, Μέλος Επιτροπής Συνταγματικών Δικαιωμάτων ΔΣΑ Χαράλαμπος Τσιλιώτης  στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα. 

Ο κ. Τσιλιώτης άσκησε κριτική στις δηλώσεις του Υπηρεσιακού Κυβερνητικού εκπροσώπου υποστηρίζοντας πως:  «Δεν ξέρω κατά πόσο, ο κ. Σκέρτσος, εκφράζει την επίσημη κυβερνητική θέση. Τοποθετείται πάντως κι έρχεται σε αντίθεση με την θέση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης και  της δικής του, στην οποία δε συμμετέχει ακόμα και σήμερα ως υπηρεσιακός κυβερνητικός εκπρόσωπος. Οι νομικές θέσεις της χώρας μας είναι σαφείς, Οι αξιώσεις τις οποίες έχουμε έναντι της Γερμανίας, σε ότι αφορά τις πολεμικές επανορθώσεις και σε ότι αφορά το λεγόμενο. Κατοχικό δάνειο παραμένουν ενεργές. Βεβαίως, η Γερμανία επικαλείται σειρά επιχειρημάτων για να πει το αντίθετο, πλην όμως τα επιχειρήματα αυτά, κατά τη γνώμη μου, νομικά τουλάχιστον, δεν είναι πειστικά. Το θέμα είναι κατά πόσον μπορούν να διεκδικηθούν ενώπιον των δικαστηρίων. Ο κ. Σκέρτσος, θα μπορούσε μπορούσε να εκθέσει πιο κομψά, πιο διπλωματικά το επιχείρημα του. Δεν τοποθετήθηκε σωστά  και πολύ πετυχημένα, λέγοντας πως είναι ένα θέμα το οποίο πάει σχεδόν 80 χρόνια πίσω. Πράγματι, Ελλάδα και Γερμανία βρίσκονται αυτή τη στιγμή ως 2 χώρες πρωτοπόρες στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Είναι 2 φιλικές χώρες και όντως , η Γερμανία έχει συνεισφέρει στο πλαίσιο και του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει δώσει, πολλά κονδύλια και ταμεία από τα οποία έχει ωφεληθεί και η χώρα μας. Και πράγματι πρέπει να κοιτάζουμε το μέλλον, πρέπει να κοιτάζουμε τις νέες γενιές και βεβαίως οι νέες γενιές δεν ευθύνεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο για αυτά τα οποία τα αποτρόπαια, έπραξαν τότε, οι Γερμανοί αλλά, από την άλλη όμως υπάρχει μνήμη. Και όλα αυτά τα οποία διέπραξαν δεν μπορούμε να τα διαγράψουμε. Δεν υπάρχει παραγραφή στα εγκλήματα πολέμου παρόλο που οι Γερμανοί επικαλούνται παραγραφή.»

Μάλιστα εξήγησε γιατί με την συνθήκη 2+4 δεν μπορεί η χώρα μας να επωφεληθεί των Γερμανικών Αποζημιώσεων, σημειώνοντας πως: «Σαν χώρα, αναφερόμαστε στην Συνθήκη 2 + 4, δηλαδή η συνθήκη της ενοποίησης των 2 Γερμανιών και αναφερόμαστε εκεί γιατί, επικαλούμαστε την Συνθήκη του Λονδίνου του 1953 για τις γερμανικές οφειλές. Με βάση αυτό ο δρόμος είναι ανοιχτός για την διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων. Ωστόσο, αυτό που έχει σημασία και που δεν τονίζεται είναι πως στην συνθήκη 2+4 περιέχεται και ο όρος παραίτησης αξιώσεων των συμβαλλόμενων μερών, δηλαδή των 4 μεγάλων δυνάμεων που ήθελαν την Ένωση της Δυτικής με την Ανατολική Γερμανία.  Και εδώ έρχονται και λένε οι Γερμανοί ότι αφού παραιτήθηκαν οι 4 μεγάλες δυνάμεις λόγω της συμφωνίας τους στην συνθήκη ενοποίησης της Γερμανίας έχουν παραιτηθεί όλοι, των διεκδικήσεων τους, επομένως  η επίκληση ότι της Συνθήκης 2 + 4 φαίνεται να οδηγεί σε άτοπο και τη χώρα μας.»

Ενώ δεν δίστασε να εξηγήσει τους λόγους που δεν είναι αισιόδοξος για την καταβολή των Γερμανικών αποζημιώσεων υποστηρίζοντας ωστόσο πως απαιτείται ένα ρεαλιστικό σχέδιο για ενίσχυση των σχέσεων των 2 χωρών. Ειδικότερα σημείωσε πως:  «Σε ότι αφορά τις Γερμανικές αποζημιώσεις, δεν νομίζω ότι μπορούμε να πετύχουμε πολλά πράγματα. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ανεξάρτητα του όποιου δικαίου έχουμε και έχουμε δίκιο νομικά για τις διεκδικήσεις μας, πως η πολιτική πραγματικότητα είναι ότι αυτό το δίκαιο δεν μπορούμε να το επιβάλουμε στην άλλη πλευρά. Τη θέση που εξέφρασε ο κύριος Σκέρτσος λίγο πολύ την αποδέχονται και οι λοιποί οι σύμμαχοί μας. Έχουμε δίκιο, όμως από την άλλη δεν έχουμε ενίσχυση από τους συμμάχους μας. Στο πλαίσιο της διευθέτησης αυτού του ζητήματος θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα ταμείο το οποίο θα χρηματοδοτείται από τη Γερμανία και θα συμβάλλει στην ενίσχυση νέων ανθρώπων κατά προτίμηση απογόνων των θυμάτων της γερμανικής θηριωδίας στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δίδοντας τους τη δυνατότητα να σπουδάσουν για παράδειγμα, ή να έρθουν πιο κοντά, η ελληνική Νεολαία με την γερμανική λέω Νεολαία.  Το ξέρω πως για κάτι τέτοιο θα υπάρξουν αντιδράσεις, αλλά θα ήταν σημαντικό, να υπάρχει αλληλεπίδραση των 2 λαών  σε επιμέρους ζητήματα, όχι μόνο στο κομμάτι της εκπαίδευσης, στο κομμάτι της τεχνολογίας στο κομμάτι της αυτοδιοίκησης. Θα υπάρχουν αντιδράσεις, όμως ξαναλέω, ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν νομίζω ότι θα βρεθεί γερμανική κυβέρνηση ακόμα και τώρα με τους φιλικά διακείμενους Πράσινους που είναι στην κυβέρνηση αυτή τη στιγμή που θα καταβάλει έστω και 1 € ως αποζημίωση, ως επανόρθωση και για τα εγκλήματα τα οποία διαπράχθηκαν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.»