Politica 89.8
Π. Καρκατσούλης: «To πριμ παραγωγικότητας στο Δημόσιο πριν τις κάλπες μοιάζει περισσότερο με εκλογικό επίδομα – Κυβέρνηση και Συνδικαλιστές βολεύονται»
Τους λόγους για τους οποίους θεωρεί πως το πριμ παραγωγικότητας στο Δημόσιο πριν τις κάλπες μοιάζει περισσότερο με εκλογικό επίδομα, εξήγησε στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα, ο εμπειρογνώμονας δημόσιας διοίκησης Παναγιώτης Καρκατσούλης.
Για το μπόνους παραγωγικότητας ο κ. Καρκατσούλης, υπογράμμισε πως θα εξελιχθεί σαν ένα επίδομα ενόψει κι εκλογών. Ειδικότερα τόνισε πως: «Το πριμ παραγωγικότητας για τους δημοσίους υπαλλήλους, είναι βέβαιο, πως θα εξελιχθεί σαν ένα επίδομα ενόψει κι εκλογών. Αν ήθελαν στην πραγματικότητα να υπάρχει βελτίωση της παραγωγικότητας τότε θα έπρεπε να γίνουν ουσιαστικές αλλαγές στο μισθολόγιο. Δεν γίνεται ξαφνικά να έρθεις και να βάλεις ένα πριμ, για το οποίο κανείς δεν ξέρει πως θα δίνεται και πότε θα δίνεται. Οι επιφυλάξεις, απέναντι στην αξιολόγηση, είναι ως ένα βαθμό δικαιολογημένες, γιατί δεν ξεκαθαρίζει ποτέ το τοπίο πως ακριβώς δηλαδή. Είναι κάποια βήματα τα οποία πρέπει να είναι σαφή κι αν δεν γίνουν, τότε θα σέρνεται μονίμως η σκέψη ότι υπάρχει κρυφή ατζέντα κλπ. Δηλαδή ποια είναι αυτά, πρώτον είμαστε διατεθειμένοι σε ανθρώπους που κάνουν διαφορετικής ποιότητας δουλειά να δώσουμε διαφορετικούς μισθούς ναι ή όχι ; Αυτό είναι το πρώτο πράγμα, δηλαδή θα αμείψουμε καλύτερα αυτόν που κάνει τη δουλειά ; Για να το κάνουμε αυτό όμως πρέπει να ξέρουμε πρώτα ποια είναι η δουλειά και δεύτερον πως θα τη μετρήσουμε τη δουλειά γιατί μέχρι στιγμής το μόνο που κάνουμε εμείς στην Ελλάδα, είναι να δίνουμε ένα επιμίσθιο δηλαδή κάποια χρήματα παραπάνω σε κάποιον που κατέχει κάποια θέση, στον κάτοχο της θέσης, όχι στην απόδοση της θέσης. Δεν έχουμε μετρήσει ποτέ ούτε ποια είναι η δουλειά ούτε την έχουμε αξιολογήσει, ποια δουλειά μπορείς να πεις ότι είναι πιο χρήσιμη, πιο αναγκαία, για να διαμορφώσεις αντιστοίχως τα μισθολόγια. Υπήρχε ένα κατά τον τύπο ενιαίο μισθολόγιο, το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα Ελβετικό τυρί, δηλαδή ήταν γεμάτο εξαιρέσεις, οι εξαιρέσεις ήταν πάντοτε τα πρόσθετα επιδόματα, τα οποία μπορούσε ο καθένας να εκμαιεύσει ανάλογα με τη δύναμη που είχε δηλαδή κάθε κλάδος, και φτάσαμε κάποια στιγμή να μπαίνουμε στα μνημόνια και να έχουμε 460 διαφορετικά μισθολόγια. Αυτό δεν έχει σχέση, ούτε με την παραγωγικότητα ούτε με τίποτα. Είναι μια στρέβλωση όπου από τη μία πλευρά κάποια κυβέρνηση, έρχεται ουσιαστικά να δελεάσει τους δημοσίους υπαλλήλους, κι ειδικά τώρα ενόψει εκλογών κι από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια στρεβλή αντίληψη των ανθρώπων οι οποίοι ασχολούνται με τα του δημοσίου, δηλαδή οι συνδικαλιστές κυρίως, που λένε, δεν πειράζει φέρ΄τα εδώ κι ας είναι και ρώγες, δηλαδή τα μαζεύω εγώ αυτά και θα δούμε δεν πειράζει, ενώ κανονικά θα έπρεπε το θέμα της αξιολόγησης, το οποίο συζητάμε θα έπρεπε να είναι αιχμή. Να πρωτοπορεί. Πολλές από τις θέσεις που έχει το συνδικαλιστικό κίνημα, εγώ προσωπικά τις βρίσκω σωστές, ωστόσο υπάρχουν και κενά και αντινομίες σαν κι αυτή που επισημαίνεται τώρα. Από την άλλη, η μεγάλη ευθύνη κυβερνητική και κάθε κυβέρνησης είναι να οριοθετήσει ακριβώς για ποιο λόγο και για ποιο πράγμα δίνει τα χρήματα, δηλαδή τα χρήματα στο δημόσιο είναι χρήματα για υπηρεσίες. Παρόλα αυτά, όμως υπάρχουν στο δημόσιο, παράθυρα, πόρτες και τρομερές ανισότητες. »
Ο κ. Καρκατσούλης, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στα κριτήρια που πρέπει να υπάρχουν για να ενισχύσουν την παραγωγικότητα αλλά και στα κλιμάκια των εργαζομένων που θα λάβουν το επίδομα, σημειώνοντας πως: «Τα κριτήρια, είναι τα ίδια κριτήρια, τα οποία με άλλο αίσθημα σε κάθε εποχή, εμφανίζονται προκειμένου να ενισχύσουν την παραγωγικότητα. Η στοχοθεσία δηλαδή θα πρέπει να είναι πραγματική και να κατεβαίνει μέχρι κάτω, να αφορά δηλαδή, τα υψηλότερα, τα μεσαία και τα κατώτερα στρώματα της υπαλληλίας, και θα πρέπει να έχω ένα τρόπο να μετράω την επίτευξη των στόχων με τρόπο αντικειμενικό. Οτιδήποτε προσθέτει στην ευημερία και την βελτίωση των συνθηκών και των δημόσιων υπαλλήλων, κινείται σε θετική κατεύθυνση, ναι οι μισθοί στο δημόσιο είναι χαμηλοί, αλλά δεν μπορείς να συνδέεις κάτι τέτοιο με την παραγωγικότητα. Θα πρέπει να αποδειχθεί στην πράξη, αν δεν είναι υποκριτικό όλο αυτό, ποια σημεία βελτιώθηκαν, πως βελτιώθηκαν, σε σχέση με τι βελτιώθηκαν και πως προχωράμε στα υπόλοιπα, μένει να αποδειχτεί όλο αυτό. »
Ο κ. Καρκατσούλης, εξήγησε τους λόγους που το μπόνους παραγωγικότητας αποσυνδέεται από τη λογική που θα έπρεπε να έχει ένα τέτοιο επίδομα αλλά κι εκείνους που τελικώς, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δεν αντιδρούν, ενώ υποστηρίζει πως πρόκειται για ένα μέτρο το οποίο απαιτεί σοβαρότητα από πλευράς κυβέρνησης, επισημαίνοντας πως: «Το μπόνους παραγωγικότητας, εκλαμβάνεται, ως μια ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων, δηλαδή αποσυνδέεται από τη λογική που έχει ένα επίδομα παραγωγικότητας. Όλα τα επιδόματα παραγωγικότητας, όπου κι αν δόθηκαν ήταν συσχετισμένα με μια συγκεκριμένη στοχοθεσία και την επίτευξη αποτελεσμάτων που μπορούσαν να τα μετρήσουν. Δεν αρκούσε δηλαδή, να πούμε κοίταξε πέτυχα καλύτερα αποτελέσματα, έπρεπε να έχεις και μια μέθοδο, η οποία να έχει γίνει αποδεκτή να τα μετρήσω και να πω κοίταξε να δεις εδώ βελτιώθηκα σε σχέση με το παρελθόν. Συνήθως, αυτά είχαν να κάνουν με εταιρίες του δημοσίου. Ως ένα βαθμό από την πλευρά των εργαζομένων, δικαίως, αυτό σημαίνει πως είναι ένας πρόσθετος πόρος προκειμένου να βελτιωθεί ο μισθός που είναι χαμηλός, γι αυτό και δεν γίνεται περαιτέρω κουβέντα για αυτό. Κατά τη γνώμη, μου αυτό θα έπρεπε να συνοδεύεται από προτάσεις των εργαζομένων οι οποίοι να λένε θέλουμε 1,2,3 πράγματα για να βελτιώσουμε και την ποιότητα της δουλειάς που κάνουμε. Αυτό συνήθως επαφίεται στις κυβερνήσεις, με αποτέλεσμα τελικά Κυβέρνηση και Συνδικαλιστές να “βολεύονται”. Τα πράγματα έπρεπε να είναι πολύ πιο σαφή, θέλουν κομματικές συναινέσεις, θέλουν μεγάλο χρόνο επώασης και κυρίως θέλουν σοβαρότητα. Είναι θετικό το μπόνους παραγωγικότητας, αλλά να γίνεται με όρους σοβαρότητας κι όχι με επιπολαιότητα. »
