Politica 89.8
N.Παπανικολάου: «To 60% των θυμάτων κακοποίησης γίνονται θύτες στην ενήλικη ζωή τους – Έχει αυξηθεί η βαρβαρότητα της βίας»
Για την κακοποίηση των ανηλίκων και για τα θύματα που συχνά στην ενήλικη ζωή τους γίνονται θύτες και μάλιστα κατά 60%, μίλησε στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα, ο Κλινικός Ψυχολόγος Νίκος Παπανικολάου που επεσήμανε μεταξύ άλλων πως τα τελευταία χρόνια ειδικά μετά την καραντίνα έχει αυξηθεί η βαρβαρότητα της βίας.
Για το ποιος ανθρώπινος νους μπορεί να προβεί σε τέτοιες βάρβαρες πράξεις κακοποίησης, όσες βίωσε το τρίχρονο αγόρι, στο Ηράκλειο, ο κ. Παπανικολάου απαντά: «Πραγματικά νομίζω ότι όσο ξεδιπλώνεται οι πτυχές αυτής της ιστορίας, τόσο πιο πολύ ο ανθρώπινος νους δυσκολεύεται να συλλάβει το τι πέρασε το τρίχρονο παιδί στα χέρια δύο ανθρώπων που ενώ υπό φυσιολογικές συνθήκες κυρίως η μητέρα του θα έπρεπε να το προστατεύουν, να το διαφυλάττουν τη ζωή του, τελικά έγιναν οι δήμιοι του. Είναι πρωτοφανής, όχι μόνο για τα Κρητικά αλλά και για τα ελληνικά δεδομένα μια τέτοια υπόθεση.»
Για τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου που μπορεί να φτάνει σε τέτοιο σημείο, ο κ. Παπανικολάου, αναφέρει: «Η ακριβής καταγραφή του φαινομένου είναι πάρα πολύ δύσκολη, καθώς πολλά περιστατικά δεν αναφέρονται, δεν ανοίγουν τα στόματα εύκολα για κάτι τέτοιο. Γενικότερα υπάρχουν πάρα πολλές έρευνες, που υποστηρίζουν πως τα περιστατικά σωματικής βίας, είναι πάρα πολλά στην ελληνική . Κατά τη γνώμη μου, μάλιστα, έχει πάρει το ζήτημα κι ακραία μορφή τα τελευταία χρόνια, μετά το τέλος της καραντίνας. Γενικότερα, έχουμε δει ακραίες καταστάσεις. Από κει και πέρα, αν προσπαθήσουμε να μιλήσουμε για έναν άνθρωπο και στο τι τον ωθεί σε τέτοιες συμπεριφορές. Θα έλεγα πως είναι πολύ δύσκολο. Το πρώτο χαρακτηριστικό, είναι η χαμηλή εν συναίσθηση. Δηλαδή, ένας άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει το τι μπορεί να αισθάνεται ένα ανυπεράσπιστο θύμα, το οποίο βρίσκεται εκείνη τη στιγμή έρμαιο στα χέρια του. Το δεύτερο χαρακτηριστικό, το οποίο συνήθως περιγράφουμε σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι άνθρωποι που έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση. Από κει και πέρα, ίσως μιλάμε για ανθρώπους που έχουν διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις. Τα βίαια άτομα συχνά, επίσης, πέφτουν είτε θύματα γονεικής παραμέλησης και εγκατάλειψης ίσως και γονεϊκής κακοποίησης. Αυτοί που είναι θύματα ως παιδιά καταλήγουν να είναι θήτες ως ενήλικες. Ως προς τη σωματική βία, το 60 % των θυμάτων κάποια χρόνια αργότερα μετατρέπεται σε θύτες.»
Για το πως το θύμα δεν θα γίνει θύτης αργότερα, για το πως δηλαδή μπορεί να αποτραπεί κάτι τέτοιο, ο κ. Παπανικολάου, σημειώνει πως: «Είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει ένα υποστηρικτικό περιβάλλον. Αν υπάρχει ένα τέτοιο περιβάλλον, όσο κι αν είναι δύσκολο γιατί σε πολλές περιπτώσεις και το άμεσο και το έμμεσο οικογενειακό περιβάλλον είναι αυτό που ευθύνεται, τότε το παιδί μπορεί να μετριάσει τις επιπτώσεις της κακοποίησης, γιατί το παιδί θα αισθανθεί ασφάλεια. Από εκεί και πέρα, το επόμενο έχει να κάνει με πρόσβαση στην ψυχολογική βοήθεια. Η έγκαιρη και αποτελεσματική γενικότερα η ψυχολογική υποστήριξη, θα έλεγα, μπορεί να βοηθήσει το παιδί να επεξεργαστεί αυτό το πράγμα και να αναπτύξει κάποιους μηχανισμούς αντιμετώπισης. . Προφανώς πρόκειται για μία πολύχρονη διαδικασία, στην οποία οφείλει η πολιτεία να είναι δίπλα. Οφείλουν να υποστηριχτούν οι παρόμοιες δομές ούτως ώστε να μπορέσουμε, να αντιμετωπίσουμε και να απαλύνουμε το τραύμα.»
Σημαντικό στοιχείο, θεωρεί ο κ. Παπανικολάου, ότι μπορεί να έχει αυξηθεί η βαρβαρότητα της βίας, αλλά και το γεγονός ότι έχουν αυξηθεί τα στόματα κι οι φωνές που μιλούν και φροντίζουν στο να γίνονται καταγγελίες για να μειωθούν τα περιστατικά κακοποίησης.
