Politica 89.8
Μωυσής Μυλωνάς για την Παγκόσμια Ημέρα της Γης: «Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος οργανισμός για το περιβάλλον, του οποίου οι αποφάσεις να είναι δεσμευτικές»
Σε μια εποχή που οι επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης χτυπούν ολοένα και πιο δυνατά την πόρτα μας, ο Ομότιμος Καθηγητής Οικολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Μωυσής Μυλωνάς, μάς προτρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τα αυτονόητα και να δούμε το ευρύτερο κάδρο: Όχι απλώς την υπερθέρμανση, την απώλεια της βιοποικιλότητας ή τις φυσικές καταστροφές, αλλά τη βαθιά πολιτική και ηθική κρίση που υπονομεύει την παγκόσμια προσπάθεια προστασίας του πλανήτη.
Ο κύριος Μυλωνάς μίλησε στην εκπομπή “Όμορφη Μέρα” με τον Νίκο Αγγελάκη, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γης.
«Το μεγαλύτερό μας πρόβλημα», τονίζει, «δεν είναι απλώς η κλιματική κρίση, αλλά η αμφισβήτηση των διεθνών κανόνων από τους ισχυρούς της Γης». Και φέρνει ως παράδειγμα την πολιτική «το δίκαιο είναι το συμφέρον μου» που εκπροσωπεί, όπως λέει, ο Ντόναλντ Τραμπ, μια λογική που υπονομεύει κάθε συλλογική προσπάθεια.
Μιλά με απογοήτευση για το «πισωγύρισμα», τη στιγμή που, ενώ η ανθρωπότητα είχε αρχίσει να αναγνωρίζει την κρισιμότητα της κατάστασης, σήμερα ξαναβυθίζεται σε μια ανεξέλεγκτη πορεία. «Δεν μπορώ να πω ότι πια είμαι αισιόδοξος», δηλώνει. Και συμπληρώνει: «Αν δεν υπάρχουν διεθνείς νόμοι που να προστατεύσουν το περιβάλλον, τότε τα πράγματα γίνονται ανεξέλεγκτα».
Δεν διστάζει να θίξει και την εγχώρια πραγματικότητα: «Ζούμε σε μια μικρή περιφερειακή χώρα, ναι, αλλά και εμείς ακολουθούμε την ίδια λογική. Δηλαδή “πώς θα κερδίσουμε, πώς θα βγάλουμε περισσότερα”». Θεωρεί ωστόσο πως η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση λειτουργεί ως ένα σχετικό ανάχωμα.
Η λύση, όπως την οραματίζεται, είναι ριζική και φιλόδοξη: «Θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας παγκόσμιος οργανισμός για το περιβάλλον, του οποίου οι αποφάσεις να είναι δεσμευτικές». Και υπογραμμίζει : «Όπως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος γέννησε τον ΟΗΕ, έτσι φοβάμαι πως μόνο μια παγκόσμια καταστροφή θα μας οδηγήσει σε μια παρόμοια απόφαση».
Ωστόσο, το μήνυμά του δεν είναι η παραίτηση. «Το να αντιδράσουμε είναι καθαρά θέμα όλων των ανθρώπων», λέει με έμφαση. Και καλεί τους πολίτες να μη νιώθουν μικροί και ανήμποροι: «Χρειαζόμαστε επιδραστικούς ανθρώπους και ομάδες που να επηρεάζουν θετικά. Μπορεί να δημιουργηθεί ένα “περιβαλλοντικό κύμα”».
Μιλά ακόμη για την ανάγκη νηφαλιότητας και γνώσης στην οικολογική δράση. «Δεν βοηθά όταν βλέπεις το κουνελάκι και λες ‘μην το πειράξετε’ χωρίς να γνωρίζεις το πρόβλημα που δημιουργεί στο οικοσύστημα». Κάποιες αποφάσεις, λέει, «μπορεί να φαίνονται σκληρές, αλλά πρέπει να επιβληθούν».
Η κουβέντα κλείνει με ένα κάλεσμα: «Όσο πιο γρήγορα αντιδράσουμε, τόσο λιγότερη θα είναι η καταστροφή». Είναι μια προειδοποίηση, αλλά και μια ελπίδα. Μια έκκληση για δράση, πριν να είναι αργά.
Ακούστε την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη:
