Politica 89.8
Λ.Κουσούλης: «Στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουμε τα τελευταία επεισόδια του “Τέλους”-Ορθή αλλά μάταιη η προσπάθεια αναδόμησης απο τον Σ.Κασσελάκη»
Την άποψη πως, στον ΣΥΡΙΖΑ βλέπουμε τα τελευταία επεισόδια του “Τέλους” παρά την ορθή, αλλά μάταιη προσπάθεια αναδόμησης του από τον Σ.Κασσελάκη, εξέφρασε στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα, ο ο Πολιτικός Αναλυτής, Λευτέρης Κουσούλης.
Για το αν βλέπουμε τις τελευταίες πράξεις του ΣΥΡΙΖΑ στην πολιτική σκηνή της χώρας, ο κ. Κουσούλης σημείωσε πως: «Νομίζω ότι αυτό που παρατηρούμε τις τελευταίες ημέρες και όχι μόνο τις τελευταίες ημέρες, είναι επεισόδια στη διαδρομή του “Τέλους” ενός πολιτικού κόμματος που υπήρξε μεγάλο, αλλά δεν μπόρεσε να στηρίξει τον εαυτό του ιδεολογικά και πολιτικά και έχει κατά τη γνώμη μου φτάσει στο τέλος του. Απλώς είναι θέμα χρόνου να καταγραφεί αυτό το τέλος. Όταν λέμε τέλος, εννοούμε μικρά ποσοστά. Εννοούμε δηλαδή απομάκρυνση από ένα κόμμα που θα μπορούσε να διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας.»
Για το αν αυτό το τέλος μπορεί να έρθει με την Υπογραφή του Στέφανου Κασσελάκη, ο κ. Κουσούλης απαντά πως: «Αυτό το τέλος μπορεί να έρθει μόνο με την υπογραφή των ανθρώπων. Δηλαδή, μόνο στην κάλπη. Έτσι λοιπόν στις ευρωεκλογές που θα γίνουν σε λίγους μήνες, εάν η καταγραφή δεν είναι αισιόδοξη, δηλαδή το κόμμα αυτό δεν πάει καλά ώστε να μπορεί να συνεχίσει να διεκδικεί το ρόλο πραγματικά της αξιωματικής αντιπολίτευση, όπως είναι σήμερα και να διεκδικεί τη διακυβέρνηση, σιγά σιγά θα γίνει ένα μικρό περιορισμένο σε απήχηση και επιρροή κόμμα και δεν θα είχε καμία δυνατότητα να διευρύνει την επιρροή του και να αναγεννηθεί πολιτικά.»
Για το αν θεωρεί πως η εξέλιξη ήταν προδιαγεγραμμένη ή σηματοδοτήθηκε με την έλευση του κ. Κασσελάκη, ο κ. Κουσούλης, απαντά πως: «Όχι, δεν έχει σχέση με τον κύριο Κασσελάκη. Αυτό πέρα από τα σωστά ή λάθη που μπορεί να κάνει κανείς στη διαδρομή μετά την εκλογή του. Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει επέλθει από τις εκλογές του 19. Τότε δηλαδή που πήρε ένα πάρα πολύ μεγάλο ποσοστό και παρέμεινε ένα κυβερνητικό κόμμα, αλλά επειδή δεν μπόρεσε να αναπλασθεί πολιτικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε ποτέ, για παράδειγμα, τα 4 χρόνια στην αντιπολίτευση από το 19 έως το 23, μια πραγματική συζήτηση για τον εαυτό του, αυτό που στην αριστερά οι ίδιοι ονομάζουν αυτοκριτική. Δηλαδή, τι ακριβώς έκαναν; Ποια ήταν τα λάθη, Ποια ήταν τα τραύματα που προκάλεσαν στο Κοινωνικό Σώμα Γιατί έχασαν τις εκλογές; Τι είναι αυτό που τους έφερε στην εξουσία; Τι είναι αυτό που τους απομάκρυνε από την εξουσία; Όλα αυτά, αν δεν γίνουν αντικείμενο συζήτησης κριτικής και νέας θεμελίωσης, δεν μπορεί ένα κόμμα να προχωρήσει με τα χαρακτηριστικά που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ένα προϊόν της κρίσης, ένα κόμμα που γεννήθηκε μέσα στην κρίση, τροφοδότησε την κρίση και τροφοδοτήθηκε από την κρίση.»
Για το αν η προσπάθεια του Κασσελάκη είναι αρκετή για να αλλάξει τον ρου της ιστορίας ο κ. Κουσούλης απαντά πως: «Θα έλεγα τώρα ότι είναι μια ορθή, μάταιη προσπάθεια. Γιατί, συμβαίνει το εξής, στην πολιτική ακόμη και όταν τα πρόσωπα κάνουν σωστά πράγματα, παίρνουν σωστές αποφάσεις, υπάρχει πάντα μια ευρύτερη συνθήκη μέσα στην οποία γίνονται όλα αυτά και συχνά η ευρύτερη συνθήκη, υπερβαίνει τη δυνατότητα ακόμη και των πιο χαρισματικών προσώπων. Έτσι λοιπόν, βρισκόμαστε κατά τη γνώμη μου, σε μια τέτοια συνθήκη που έχει αφήσει πίσω της το ΣΥΡΙΖΑ με τα χαρακτηριστικά που τον γνωρίσαμε και με την ίδια επωνυμία, δεν μπορεί κατά τη γνώμη μου ένα νέο κόμμα με τα ίδια χαρακτηριστικά, με την ίδια ιδεολογικό πολιτική βάση, όπως διεκδικεί για παράδειγμα, η πολιτική του πραμάτεια τις τελευταίες μέρες να αναγεννηθεί πολιτικά. Αν τώρα, ο κ. Κασσελάκης, μπορέσει και επανιδρύσει το ΣΥΡΙΖΑ του δώσει νέα επωνυμία, νέο θεμέλιο ιδεολογικοπολιτικό, κινητοποιήσει τους ανθρώπους, δηλαδή μεγαλώσει την επιρροή του ώστε να διεκδικήσει και πάλι στο μέλλον τη διακυβέρνηση, το βλέπω δύσκολο έως απίθανο, αλλά δεν είμαστε προφήτες για να γνωρίζουμε το μέλλον. Μόνο υποθέσεις κάνουμε.»
Για το αν θα υπάρξει κενό, στην αξιωματική αντιπολίτευση κι αν αυτό το κενό μπορεί να καλυφθεί από το ΠΑΣΟΚ, ο κ. Κουσούλης απαντά πως: «Μετά τις ευρωεκλογές θα συνεχιστεί η ίδια κατάσταση στην πλευρά της αντιπολίτευσης. Δηλαδή θα έχουμε ένα κενό στην αντιπολίτευση, 2 μικρά, υπαρκτά άλλα μικρά κόμματα, δηλαδή κόμματα χωρίς κυβερνητική δυνατότητα, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από το ποιο θα είναι πρώτο ή δεύτερο. Έναν κατακερματισμό και στα δεξιά και στα αριστερά. Έτσι λοιπόν, η παθολογία της πολιτικής μας ζωής θα συνεχιστεί με την ανισορροπία δηλαδή που τη χαρακτηρίζει, θα έχουμε ένα ισχυρό κέντρο κυβερνητικό, και από κει και πέρα, ένα κενό αυτό που συνηθίζω να ονομάζω πολιτική παθολογία. Αυτή την ανισορροπία, δηλαδή. Βέβαια υπάρχει ένα ερώτημα ακόμα το οποίο δεν μπορεί να απαντηθεί αυτή τη στιγμή, ούτε οι δημοσκοπήσεις είναι ορθός δρόμος για να προσεγγίσουμε το ερώτημα. Είναι, σε τι ποσοστό θα καταλήξει η Νέα Δημοκρατία στις εκλογές Κυριακή βράδυ, δηλαδή θα πάρει ένα επαρκές ποσοστό που θα τις επιτρέψει να συνεχίσει με ευχέρεια έως το 2027 ή ένα ποσοστό, μικρό 30% για παράδειγμα ή λιγότερο από 30%, που θα φέρει πιο κοντά τις βουλευτικές εκλογές. Αυτά δεν μπορούν να απαντηθούν τώρα.»
Για την εκδήλωση της κεντροαριστεράς, στην οποία συμμετείχαν ο κύριος Στουρνάρας από το ΠΑΣΟΚ, η κ. Αχτσιόγλου από τη Νέα Αριστερά αλλά και ο κ. Τεμπονέρας από τον ΣΥΡΙΖΑ για το μετά τον Μητσοτάκη ποιος; Ο κ. Κουσούλης απαντά: «Το ερώτημα θα παραμείνει οπωσδήποτε. Θα έχει αντοχή κατά τη γνώμη μου, αλλά είναι λανθασμένο το ερώτημα, γιατί το ζήτημα είναι το ποια πολιτική κι όχι το πιο πρόσωπο. Εν πάση περιπτώσει, α πρόσωπα έχουν μεγάλη σπουδαιότητα στην διαδρομή και στην ιστορία, αλλά προϋποθέτουν μια πολιτική βάση, μια κοινωνική και πολιτική βάση πάνω στην οποία μπορεί να στηθεί και να αναπτυχθεί μια πολίτική. Είχα πάει στην εκδήλωση. Δεν αποκόμισα κάτι. Δηλαδή δεν υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον από την εκδήλωση αυτή, εκτός από την ίδια την εκδήλωση. Θα προσέθετα δε λίγο πίκρα τη ματαιότητα της ίδιας της εκδήλωσης. Οι συνθήκες στην αντιπολίτευση είναι πάρα πολύ δύσκολη. Αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν οι άνθρωποι είναι ότι είμαστε σε μια ριζικά νέα κατάσταση ότι κατά κάποιο τρόπο ο παρατεταμένος κύκλος της κρίσης ολοκληρώνεται κυρίως στο ιδεολογικό πολιτικό μέτωπο και λιγότερο στο υλικό μέτωπο δηλαδή της οικονομίας. Και το κενό, είναι ευρύτερο, μεγαλύτερο και μέσα στο κενό, αυτό, κατά τη γνώμη μου κάποια στιγμή θα συναντηθεί με την εκλογική της ήττα και η νέα δημοκρατία απλώς δεν μπορούμε να το προβλέψουμε αυτή τη στιγμή με τον περιορισμό της εκλογικής της επιρροής. Γιατί η κρίση δεν αφήνει τίποτα όρθιο και η χώρα βρίσκεται μέσα σε μια πάρα πολύ, κατά τη γνώμη μου κρίσιμη κατάσταση, αφού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα ουσιώδη υπαρξιακά της προβλήματα. Παράδειγμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη βία που έχει εμποτίσει το κοινωνικό σώμα.»
Για το αν το ζήτημα είναι να μένουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε όσο το δυνατόν πιο υψηλά ποσοστά ώστε να εκμεταλλευτούν την συγκυρία, όταν η Νέα Δημοκρατία θα χάσει την μεγάλη της επιρροή, ο κ. Κουσούλης απάντα πως: «Αυτό που είναι αναγκαίο είναι μια πολιτική δύναμη να έχει διαμορφώσει μια πολιτική και ιδεολογική βάση, η οποία θα είχε αντιστοιχία στα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα της στιγμής. Δηλαδή, θα μπορεί να συνομιλήσουν με το μεγάλο αριθμό των Ελλήνων. Θα πρέπει ταυτόχρονα ικανά και αξιόπιστα πρόσωπα που συνοδεύονται με υψηλό βαθμό εμπιστοσύνης να εκφράσουν αυτή την πολιτική, να μπορούν να την επεξηγήσουν, να μπορούν να τη μετατρέψουν σε κυβερνητικό πρόγραμμα, να μπούνε στην εκλογική αναμέτρηση και να κερδίσουν την εμπιστοσύνη. Είναι πάρα πολύ μακρύς και δύσκολος ο δρόμος.»
Για το αν υπάρχουν αυτά τα χαρακτηριστικά που περιέγραψε σε κόμματα της αντιπολίτευσης εντός του κοινοβουλίου σήμερα, ο κ. Κουσούλης απαντά: «Υπάρχουν πρόσωπα τα οποία θα μπορούσαν να διεκπεραιώσουν αυτό το ρόλο, αλλά που δεν φαίνεται να έχουν την τόλμη και τη γενναιότητα να αμφισβητήσουν τον παλαιό εαυτό τους. Γιατί χωρίς αυτή την αμφισβήτηση του παλαιού εαυτού, κόμματα που έρχονται από το παρελθόν δεν έχουν καμία ελπίδα για το μέλλον. Ξέρετε, η πολιτική είναι μια τραγικά δύσκολη υπόθεση και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό και δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτής της τραγικότητας που εμπεριέχεται στην ανάγκη της μεταβολής και της αλλαγής κάθε φορά και της αυτοαλλαγής, τα πράγματα θα παραμείνουν όπως έχουν. Έτσι γεννιέται η στασιμότητα και το τέλμα σε μια κοινωνία, επειδή οι πρωταγωνιστές δεν μπορούν να αμφισβητήσουν να σηκώσουν το βάρος, δηλαδή της αμφισβήτησης πρώτα του εαυτού τους και μετά τις συνθήκες μέσα στην οποία δρουν.»
