«Η σεξουαλικότητα είναι τόσο ατομική όσο ένα δακτυλικό αποτύπωμα» – Κρεγκ και Γκουαντανίνο για το Queer
Το Queer δεν πέφτει στην ίδια λούμπα. Να εξηγήσουμε τι εννοούμε.
Δεν είναι λίγοι οι σκηνοθέτες που έχουν κάνει ταινίες για την ομοφυλοφιλική ζωή για να κάνουν στη συνέχεια πίσω και να ισχυριστούν ότι τελικά δεν ήταν ειδικά ομοφυλοφιλικές ιστορίες: Ο Τομ Φορντ το έκανε με το A Single Man, ο Γουίλιαμ Φρίντκιν τόσο με το Cruising όσο και με το The Boys in the Band. Ο Λούκα Γκουαντανίνο, ο σκηνοθέτης του Call Me By Your Name και της φετινής ατμοσφαιρικής ρομαντικής κωμωδίας για το τένις Challengers, δεν πρόκειται να παίξει αυτό το παιχνίδι.
«Είναι η πιο γιγαντιαία γκέι ταινία στην ιστορία», λέει για την τελευταία του ταινία, για την οποία αναδημιούργησε την Πόλη του Μεξικού της δεκαετίας του 1950 σε 12 σκηνές στα στούντιο Cinecittà στη Ρώμη. «Δεν νομίζω ότι έχει υπάρξει ποτέ μεγαλύτερη γκέι ταινία».
Από την άλλη, δεν έχει και πολλά περιθώρια -η ταινία ονομάζεται Queer.
Το Queer θα σκοτώσει τον Τζέιμς Μποντ
Η πυρετώδης διασκευή του μυθιστορήματος του Γουίλιαμ Σ. Μπάροουζ, το οποίο γράφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 αλλά δεν εκδόθηκε μέχρι το 1985, αφορά έναν Αμερικανό ομογενή, τον Γουίλιαμ Λι, ο οποίος διασταυρώνει τη ματιά του με έναν νεαρό άγνωστο σε μια πολυσύχναστη κοκορομαχία.
Πρόκειται για τον Γιουτζίν Άλερτον, μια καθαρή, λεπτεπίλεπτη παρουσία, τον οποίο υποδύεται ο Ντρου Στάρκι. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στον ρόλο του Λι, του αδέξιου, ιδρωμένου χαζούλη, παρά ο Ντάνιελ Κρεγκ;
Αν το No Time to Die δεν είχε σκοτώσει τον Τζέιμς Μποντ, το Queer θα το είχε κάνει στο άψε σβήσε.
Δείτε το τρέιλερ του Queer
Η ατομική πρωτοβουλία των δημιουργών για την πώληση του Queer
Η ερμηνεία του Κρεγκ, η οποία είναι συγκινητική, απροκάλυπτη και αστεία, του χάρισε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και τον κατέστησε ένα από τα φαβορί για το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στα Όσκαρ του επόμενου έτους.
Ο ηθοποιός είναι ενθουσιασμένος με την υποψηφιότητα, αλλά δεν θέλει να κάνει προβλέψεις για τα Όσκαρ. «Με αυτόν τον τρόπο η τρέλα λέει ψέματα», εξηγεί στη συνέντευξή του στον Ryan Gilbey στην Guardian.
Κανείς δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει ότι δεν αφιερώνει ώρες για να εξασφαλίσει ότι το Queer θα προβληθεί. Αυτό, άραγε, σημαίνει, ότι το Queer -που είναι, τελικά, ένα σεξουαλικά ξεκάθαρο έργο εποχής με αποκορύφωμα ένα ταξίδι στα ναρκωτικά που είναι εν μέρει χορός, εν μέρει trance- είναι εγγενώς δύσκολο να πουληθεί;
«Όχι, δεν νομίζω», απαντάει ο Κρεγκ. «Δεν υπάρχει ο διαφημιστικός προϋπολογισμός που θα θέλαμε να υπάρχει, οπότε είναι στο χέρι μας να πουλήσουμε την ταινία».
Ο Γκουαντανίνο ακούγεται πιο θιγμένος: «Αυτό είναι τρελό, να μας κάνετε αυτή την ερώτηση!» ξεσπάει. «Εσείς θέλετε να μιλάμε στον Τύπο και τώρα μας λέτε…».
Ο Κρεγκ ολοκληρώνει τη σκέψη: «Ότι κάνουμε πάρα πολλά;».
Η σκηνή με τη «χιονόμπαλα»
Η ταινία σίγουρα έχει ήδη οπαδούς. Ο Τζον Γουότερς, σκηνοθέτης των Ροζ Φλαμίνγκο και ένας queer θρύλος κι ο ίδιος, την επέλεξε πρόσφατα ως μία από τις αγαπημένες του ταινίες της χρονιάς.
«Ο Ντάνιελ Κρεγκ μπορεί να είναι queerbait επειδή ανέλαβε τον ρόλο του alter ego του Γουίλιαμ Μπάροουζ», έγραψε ο Γουότερς, «αλλά… είναι απολύτως λαμπρός και έχει ακόμη και μια σκηνή με ”χιονόμπαλα”, μια χαρούμενη υπενθύμιση μιας σεξουαλικής πράξης που είχα ξεχάσει εδώ και καιρό».
Ο Γκουαντανίνο σμίγει το μέτωπό του: «Τι είναι η ‘χιονόμπαλα’;» ρωτάει. Ο Κρεγκ τον διαφωτίζει μιμούμενος το χτύπημα ενός υγρού που σίγουρα δεν είναι στοματικό διάλυμα. «Αχ!» λαχανιάζει ο σκηνοθέτης.
Η ιδέα να παρακολουθήσετε τον πρώην Τζέιμς Μποντ να εξηγεί τις ιδιαιτερότητες του γκέι σεξ στον άνθρωπο που σκηνοθέτησε τη σκηνή με τα ροδάκινα στο Call Me By Your Name μπορεί να φαίνεται τραβηγμένη. Και όμως, να που συμβαίνει.
Ο Γκουαντανίνο σμίγει το μέτωπό του: «Τι είναι η ‘χιονόμπαλα’;» ρωτάει. Ο Κρεγκ τον διαφωτίζει μιμούμενος το χτύπημα ενός υγρού που σίγουρα δεν είναι στοματικό διάλυμα. «Αχ!» λαχανιάζει ο σκηνοθέτης
Ο Ντάνιελ Κρεγκ δε φοβάται τους queer ρόλους
Τώρα ο Κρεγκ έχει μια ερώτηση. «Τι είναι το ‘queerbait’;» λέει. Του εξηγώ την έννοια των στρέιτ ηθοποιών που φλερτάρουν με το queer cachet και πώς προέκυψε πριν από μερικά χρόνια κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το αν οι ρόλοι LGBTQ+ θα πρέπει να παίζονται μόνο από ηθοποιούς που ταυτίζονται με την αντίστοιχη σεξουαλικότητα.
Φυσικά, ο Κρεγκ έχει υποδυθεί και άλλους γκέι ρόλους, όχι μόνο τον Μπενουά Μπλανκ, τον κομψό ντετέκτιβ των Whodunits του Knives Out (Στα Μαχαίρια, το τρίτο από τα οποία, το Wake Up Dead Man, κυκλοφορεί του χρόνου), αλλά και πιο πίσω στην καριέρα του, πριν από τον Τζέιμς Μποντ, όταν ήταν ο λίγο τραχύς Φράνσις Μπέικον στο Love Is the Devil και ένας σεξουαλικά συγκρουσιακός μορμόνος στην αρχική παραγωγή του Angels in America: Perestroika.
Πόσο έντονη ήταν η συζήτηση τότε για το αυθεντικό κάστινγκ; «Δεν το συζητήσαμε ποτέ», λέει ο Κρεγκ και κοιτάζει με καχυποψία. Ο Γκουαντανίνο είναι εξίσου απορριπτικός: «Η σεξουαλικότητα δεν είναι ένα πράγμα. Είναι πέντε πράγματα, είναι επτά; Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως ‘ο γκέι’».
Ο Κρεγκ έχει μια άλλη σκέψη: «Η σεξουαλικότητα είναι μια πολύ μοντέρνα ιδέα», λέει. «Η σεξουαλικότητα των ανθρώπων, ή ό,τι άλλο επιθυμούν, είναι τόσο ατομική όσο ένα δακτυλικό αποτύπωμα».
«Σταματήστε να χουφτώνετε τον Άλερτον»
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κρεγκ δεσμεύεται πλήρως στο ρόλο του Λι, ακόμη και πριν φτάσουμε στη χιονόμπαλα. Ο σεναριογράφος Τζάστιν Κουρίτσκες, στον οποίο ο Γκουαντανίνο ζήτησε να διασκευάσει το Queer, ενώ βρίσκονταν στη μέση των γυρισμάτων του Challengers, έμεινε έκπληκτος από το σθένος με το οποίο ο ηθοποιός αγκάλιασε τις λιγότερο κολακευτικές ιδιότητες του ρόλου.
«Ο Λι είναι αυτός ο τρυφερός, αμήχανος τύπος που αγαπάει με έναν σχεδόν εφηβικό τρόπο», λέει Τζάστιν Κουρίτσκες.
«Κατά κάποιον τρόπο, το βλέπω ως μια κωμωδία για αυτό το ερωτευμένο άτομο. Και σοκαρίστηκα από το πόσο πλήρως αφοσιώθηκε ο Ντάνιελ σε αυτό. Μερικές φορές θέλω να φωνάξω στην οθόνη: “Σταματήστε να χουφτώνετε τον Άλερτον, δεν του αρέσει! Θα τον κάνεις να το σκάσει!” Όλα αυτά υπήρχαν στο σενάριο, αλλά τα αισθάνομαι τόσο έντονα εξαιτίας αυτού που κάνει ο Ντάνιελ με αυτά».
«Δεν θα έβαζα ποτέ τον εαυτό μου στο ίδιο ράφι με τον Ντάνιελ. Έλα τώρα, είναι ένα είδωλο! Εγώ είμαι ένας γκρίζος, φαλακρός Ιταλοαλγερινός σκηνοθέτης που έχει κάνει μερικές ταινίες. Είμαι βαρετός»
«Οι κινηματογραφιστές είναι ριζοσπαστικοί ναρκισσιστές»
Ο Γκουαντανίνο τονίζει ότι, παρά το ηλικιακό χάσμα, δεν υπάρχει τίποτα το αρπακτικό στη σχέση μεταξύ του Λι και του Άλερτον: «Αν το έλεγα αυτό θα ήταν τεράστιες μαλακίες». Είναι απλώς εραστές που βιώνουν μια περαστική σύνδεση.
Η αναζήτησή τους για κάτι βαθύτερο (που τελικά τους οδηγεί σε ένα ταξίδι αγιαχουάσκα υπό την επίβλεψη ενός σαμάνου, τον οποίο υποδύεται μια αγνώριστη Λέσλι Μανβίλ) ματαιώνεται από αυτό που ο σκηνοθέτης αποκαλεί «ασύγχρονη» φύση της δυναμικής τους.
Πιστεύει ότι όλη η αγάπη είναι ασύγχρονη; «Ω, θα ήταν βαρετό να είμαστε πάντα συγχρονισμένοι», αναφωνεί, προς τέρψιν του Κρεγκ.
«Η ομορφιά του έρωτα και των σχέσεων είναι ότι είμαστε άτομα και μετά αποφασίζουμε να διασχίσουμε τη ζωή με κάποιον άλλον ως σύντροφο». Ο Γκουαντανίνο έβγαινε με άλλους κινηματογραφιστές- για λίγο περισσότερο από μια δεκαετία ήταν σε σχέση με τον σκηνοθέτη Φερντινάντο Τσίτο Φιλομαρίνο. Μήπως το να μοιράζεστε ένα επάγγελμα μειώνει τις πιθανότητες να είστε ασύγχρονοι;
«Όχι, τις ενισχύει, διότι οι κινηματογραφιστές είναι ριζοσπαστικοί ναρκισσιστές που θέλουν απλώς να κάνουν το δικό τους πράγμα. Είναι μια καταστροφή».
«Τι στο διάολο λες;», ξεφυσάει. «Ότι είμαι πολύ μεγάλος;»
Αυτό προκαλεί περισσότερα γέλια από τον Κρεγκ, πιο δυνατά αυτή τη φορά. Αν ο ηθοποιός δεν ήταν παντρεμένος με τη Ρέιτσελ Βάις, θα δοκίμαζε ενδεχομένως τα queer όριά του; «Δεν είναι επιλογή», λέει. «Πρέπει να ακολουθήσεις αυτό που νιώθεις».
Και όμως, το είδος της τυχαίας συνάντησης που συμβαίνει μεταξύ του Λι και του Άλερτον δεν μπορεί να του ξανασυμβεί ποτέ. «Τι στο διάολο λες;», ξεφυσάει. «Ότι είμαι πολύ μεγάλος;».
«Όχι, πολύ διάσημος».
Ο Γκουαντανίνο είναι 53 ετών, ο Κρεγκ 56, όμως κανείς τους δεν έχει βιώσει ούτε το αόρατο της μέσης ηλικίας, ούτε την ευχαρίστηση αυτού του αθώου φλερτ με έναν ξένο.
Και όμως, το είδος της τυχαίας συνάντησης που συμβαίνει μεταξύ του Λι και του Άλερτον δεν μπορεί να του ξανασυμβεί ποτέ. «Τι στο διάολο λες;», ξεφυσάει. «Ότι είμαι πολύ μεγάλος;»
Η στιγμή που λες, “Γαμώτο!”»
Ο Γκουαντανίνο μπαίνει και πάλι σε κατάσταση φλυαρίας. «Δεν θα έβαζα ποτέ τον εαυτό μου στο ίδιο ράφι με τον Ντάνιελ. Έλα τώρα, είναι ένα είδωλο! Εγώ είμαι ένας γκρίζος, φαλακρός Ιταλοαλγερινός σκηνοθέτης που έχει κάνει μερικές ταινίες. Είμαι βαρετός».
Ο Κρεγκ σκύβει προς τα εμπρός: «Κι εγώ το ίδιο. Ας πούμε ότι δεν ήμουν διάσημος και ότι ήμουν μυστικός πράκτορας. Ή συμβαίνει ή δεν συμβαίνει. Αυτές οι στιγμές είναι μαγικές. Σκέφτομαι τέτοιες στιγμές από τη ζωή μου και, Θεέ μου, είναι ηλεκτρισμένες.
»Ενώ αν είσαι έξω στην περιπλάνηση, αυτό είναι πραγματικά λυπηρό. Και κοίτα, ο Λι ήταν κάπως στην περιπλάνηση. Αλλά δεν έψαχνε για αυτό που βρήκε με τον Άλερτον. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει να αποτυπώσω ως καλλιτέχνης. Η στιγμή που λες, “Γαμώτο!”».
«Είχα το μερίδιό μου»
Δεν κοιτάζει πίσω. Για τα χρόνια του Μποντ ο Κρεγκ λέει: «Όταν δείχνουν αποσπάσματα λέω: “Ω, αυτό φαίνεται αρκετά καλό”. Είμαι περήφανος για ό,τι πετύχαμε».
Αλλά θυμάται πάντα την εποχή πριν γίνει μεγαλο-διάσημος – «Σχεδόν», παρεμβαίνει με ένα μετανοιωμένο χαμόγελο – όταν μπορούσε να τον κοιτάξει κανείς χωρίς να ξέρει ποιος ήταν.
Όταν μια ματιά μπορούσε να είναι απλώς μια ματιά.
«Ναι. Και είναι τόσο ωραίο. Εύχομαι μόνο αυτά τα συναισθήματα στους ανθρώπους κάθε μέρα της ζωής τους, γιατί είναι χαρούμενα. Αυτές οι στιγμές ανθρώπινης σύνδεσης συμβαίνουν σε ένα τόσο μυστηριώδες και όμορφο επίπεδο».
Και είναι πλέον για πάντα εκτός της εμβέλειάς του, του θυμίζω. «Άντε γ@μήσου!» γελάει. «Είχα το μερίδιό μου».
*Το Queer προβάλλεται στους κινηματογράφους του Ηνωμένου Βασιλείου από τις 13 Δεκεμβρίου.
*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: Ντρου Στάρκι, Ντάνιελ Κρεγκ και Λούκα Γκουαντανίνο / REUTERS/Louisa Gouliamaki