Politica 89.8
Η ασαφής ιστορία «κακοποίησης» του Ρίτσαρντ Μπάρτον από τον θετό πατέρα του
Η νέα ταινία Mr Burton καταγράφει τη σχέση μεταξύ του Ρίτσαρντ Μπάρτον και του θετού πατέρα του, Φίλιπ Μπάρτον. Ωστόσο ένα ερώτημα ξεπροβάλει: φωτίζει την πλήρη αλήθεια η ιστορία;
Τέσσερις δεκαετίες μετά το θάνατό του, η ταραχώδης προσωπική και επαγγελματική ζωή του Ρίτσαρντ Μπάρτον έχει γίνει πεδίο φανταστικής εξερεύνησης.
Μόνο τα τελευταία χρόνια, ο Dominic West έχει υποδυθεί τον Ουαλό ηθοποιό στην τηλεόραση (απέναντι από την Helena Bonham Carter ως τη μεγάλη ερωμένη του, Elizabeth Taylor), και, στη σκηνή, ο Burton του Johnny Flynn «έβγαλε φωτιές» με τον John Gielgud του Mark Gatiss στο έργο του Jack Thorne The Motive and the Cue.
Τώρα, είναι η σειρά του Harry Lawtey της Industry να αναλάβει να κεντήσει το μανδύα του μεγάλου άνδρα της μεγάλης οθόνης στη νέα ταινία του Marc Evans, με τον τίτλο Mr Burton.
Δείτε το τρέιλερ του Mr Burton
Ο ήπιος δάσκαλος Φίλιπ Μπάρτον
Ωστόσο, παρόλο που η ταινία περιστρέφεται γύρω από τον νεαρό Ρίτσαρντ Μπάρτον (ακόμα Ρίτσαρντ Τζένκινς σε αυτό το σημείο), ο οποίος ξεκινά μια θρυλική καριέρα στο θέατρο και την οθόνη, ο ήρωας της ταινίας δεν είναι ο θεατρίνος αλλά ο ήπιος δάσκαλος Φίλιπ Μπάρτον, τον οποίο υποδύεται ο Τόμπι Τζόουνς.
Η αφήγηση της ταινίας προσκολλάται στενά στην παραδεδομένη εξιστόρηση για τη σχέση τους, δηλαδή ότι ο νεαρός Τζένκινς, το δωδέκατο από τα δεκατρία παιδιά της οικογένειας, έγινε ο προστατευόμενος και άτυπα υιοθετημένος γιος του Φίλιπ Μπάρτον, ενός εργένη που είχε απογοητευτεί από τις φιλοδοξίες του να γίνει ο ίδιος επαγγελματίας ηθοποιός.
Ο πατέρας του Ρίτσαρντ, γνωστός και ως «Daddy Ni» – ανθρακωρύχος, «άνθρωπος των 12 πίντων την ημέρα» – ήταν ελάχιστα ικανός να φροντίσει κάποιο από τα παιδιά του
Τον Φίλιπ Μπάρτον υποδύεται ο Τόμπι Τζόουνς στο Mr Burton
Αυτόκλητη πατρική φιγούρα
Ο Φίλιπ Μπάρτον δεν ήταν, ωστόσο, ένας συνηθισμένος μέντορας. Έγραψε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σενάρια για το BBC, υπηρέτησε ως διοικητής της ATC του Port Talbot κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και, όταν ο Ρίτσαρντ Μπάρτον έγινε παγκόσμιο αστέρι, συνέχισε να λειτουργεί ως σύμβουλος, αναπληρωτής σκηνοθέτης και αυτόκλητη πατρική φιγούρα.
Οι δύο τους είχαν πρωτοσυναντηθεί όταν ο Ρίτσαρντ είχε κερδίσει υποτροφία στο ακαδημαϊκά επιλεκτικό Port Talbot Secondary School τον Μάρτιο του 1937, όπου ο Φίλιπ του δίδασκε αγγλική και ουαλική λογοτεχνία.
«Μια από τις ερωτήσεις που απευθύνονταν σε μένα ήταν: «Πώς κατέληξες να τον υιοθετήσεις;» […] Ο Ρίτσαρντ πετάχτηκε λέγοντας: «Δεν με υιοθέτησε αυτός, εγώ τον υιοθέτησα»»
Το βιβλίο Erotic Vagrancy του Roger Lewis
Μια πονεμένη ιστορία
Η μητέρα του Ρίτσαρντ, η Έντιθ, είχε πεθάνει όταν ο ίδιος ήταν δύο ετών, από λοίμωξη μετά τον τοκετό που προκλήθηκε από τη γέννηση του μικρότερου αδελφού του, Γκράχαμ.
Ο πατέρας του Ρίτσαρντ, γνωστός και ως «Daddy Ni» – ανθρακωρύχος, «άνθρωπος των 12 πίντων την ημέρα» – ήταν ελάχιστα ικανός να φροντίσει κάποιο από τα παιδιά του, πράγμα που σήμαινε ότι ο Ρίτσαρντ χρειαζόταν παρένθετους γονείς.
Τους βρήκε πρώτα με τη μορφή της μεγαλύτερης αδελφής του, Σις, με την οποία έζησε στο Port Talbot αφού εγκατέλειψε το γενέθλιο χωριό του, το Pontrhydyfen, και στη συνέχεια με τον Φίλιπ Μπάρτον.
Ρίτσαρντ Μπάρτον, Ελίζαμπεθ Τέιλορ και Φίλιπ Μπάρτον / Wikimedia Commons
«Του χρωστάω τα πάντα»
Πρόκειται για μια καλή, συγκινητική ιστορία, στην οποία η ταινία επιμένει, λαμβάνοντας υπόψη τον εμφανή θαυμασμό που εξέφρασαν ο Φίλιπ και ο Ρίτσαρντ ο ένας για τον άλλον.
Ο ηθοποιός δήλωσε «του χρωστάω τα πάντα». Και δημοσίως τουλάχιστον, τίμησε τον μέντορά του, ο οποίος ανταπέδωσε αυτή τη στοργή.
Ο Φίλιπ θα πει αργότερα στα απομνημονεύματά του Richard & Philip: The Burtons – A Book of Memories: «Μια μέρα το 1964, όταν ο Ρίτσαρντ έπαιζε τον Άμλετ στο Μπρόντγουεϊ, δώσαμε από κοινού συνέντευξη σε μια ιδιωτική γωνιά ενός μπαρ και εστιατορίου της Όγδοης Λεωφόρου, όπου συχνάζουν πολύ θεατράνθρωποι…
»Μια από τις ερωτήσεις που απευθύνονταν σε μένα ήταν: «Πώς κατέληξες να τον υιοθετήσεις;» […] Ο Ρίτσαρντ πετάχτηκε λέγοντας: «Δεν με υιοθέτησε αυτός, εγώ τον υιοθέτησα»».
Ο Φίλιπ κατέληξε: «Υπήρχε πολλή αλήθεια σε αυτό. Με χρειαζόταν και, όπως συνειδητοποίησα αργότερα, έβαλε σκοπό να με αποκτήσει».
«Αυτή είναι η γλώσσα ενός εραστή και όχι ενός αγοριού που αναζητά έναν γονιό – ή το αντίστροφο» σχολιάζει ο Alexander Larman στην Telegraph.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ποια είναι η αλήθεια, τελικά;
Ενώ η ταινία Mr Burton θέτει την ιδέα ότι το ενδιαφέρον του Φίλιπ για τον νεαρό ήταν σεξουαλικό και όχι καθαρά επαγγελματικό, το κάνει για να απορρίψει μια τέτοια αναμφισβήτητα σκανδαλώδη πρόταση από την αρχή.
Εξάλλου, όταν επιλέγεις τον Τόμπι Τζόουνς -την προσωποποίηση της ακεραιότητας της οθόνης, μετά τον βραβευμένο ρόλο του ως αγωνιστής Άλαν Μπέιτς στην ταινία «Ο κύριος Μπέιτς εναντίον του Ταχυδρομείου»- ξεκαθαρίζεις στο κοινό ότι ο πρωταγωνιστής σου είναι ένας ευγενής και αξιοπρεπής άνθρωπος και όχι κάποιος που έχει κατά νου να προστατεύσει έναν νεαρό άνδρα με ευτελείς προθέσεις.
Το Mr Burton, λοιπόν, πετυχαίνει θαυμάσια ως μια αναζωογονητική και ευγενική ιστορία ανδρικής φιλίας. Η αλήθεια μπορεί να ήταν ενδεχομένως πιο περίπλοκη και λιγότερο εντυπωσιακή.
*Με στοιχεία από thetimes.com και telegraph.co.uk
