Politica 89.8
«Γενναιόδωρη χωρίς όρια»: Ακόμη και οι οικονόμοι της Ελίζαμπεθ Τέιλορ είχαν διαμαντένια βραχιόλια
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ είχε μια γενναιόδωρη καρδιά.
Η Τέιλορ εκτιμούσε την τέχνη του να δίνεις ένα καλό δώρο, είπε στο PEOPLE ο εκτελεστικός βοηθός και φίλος της από το 1990 μέχρι τον θάνατό της το 2011, Τιμ Μέντελσον.
«Κάθε μέρα ήταν ξεχωριστή για εκείνη, αλλά έβρισκε τρόπους να κάνει τη ζωή να λάμπει», είπε ο Μέντελσον.
«Ήταν ηθοποιός, αλλά ήταν και διασκεδαστής. Της άρεσε να γιορτάζει τη ζωή της. Ήθελε οι άνθρωποι γύρω της να περνούν καλά. Ήταν πολύ δοτική» προσθέτει.
Ο Μέντελσον είπε ότι η Ελίζαμπεθ Τέιλορ εκτιμούσε πραγματικά το γεγονός ότι «είχε μια πραγματικά ξεχωριστή ζωή».
«Και αυτή τη ζωή ήθελε να τη μοιραστεί με άλλους ανθρώπους. Ήταν δώρο για αυτήν που ήθελε να μοιράζεται με τους γύρω της. Η Ελίζαμπεθ ήξερε ότι δεν χρειάζεται να περιμένει, δεν αποταμίευευ, δεν κρατούσε πράγματα. Γιόρταζε την κάθε μέρα. Γιόρταζε τα γενέθλιά της, γιόρταζε τα γενέθλια των άλλων. Γιόρταζε κάθε μέρα κάτι αν μπορούσε» πρόσθεσε.
Ο Μέντελσον μίλησε και για ένα αστείο που μοιραζόταν ο στενός κύκλος της για την λαμπερή ντίβα του κινηματογράφου.
«Δεν είχε όρια στα δώρα. Ακόμα και οι οικονόμοι, είχαν διαμαντένια βραχιόλια της», είπε ο Μέντελσον και θυμάται: «Ερχόταν ο κόσμος σπίτι και με ρωτούσαν ‘Γιατί οι οικονόμοι φορούν διαμάντια;’ Ε, επειδή η Ελίζαμπεθ λάτρευε να μοιράζεται».
Τα κοσμήματα ήταν μέρος της καθημερινότητας της Τέιλορ, λέει. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ δεχόταν διαμάντια και πολύτιμα κοσμήματα από ρομαντικούς συντρόφους της, επιχειρηματικούς συνεργάτες, ακόμη και φίλους της.
«Όλοι ξέραμε ότι η Ελίζαμπεθ λάτρευε τα κοσμήματα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Οι φίλοι της, όπως ο Μάικλ Τζάκσον, αγαπούσαν να της δίνουν πολύτιμα κομψοτεχνήματα ως δώρα» προσθέτει.
Μετά τον θάνατο της η Τέιλορ άφησε τους οικείους της «από ένα συμβολικό κόσμημα, ήξερε ότι ο καθένας από εμάς τους παραλήπτες θα καταλάβαιναμε την επιλογή της της».
«Τόσα πολλά από τα κομμάτια της ήταν διάσημα, ήξερε ότι θα συνέχιζαν να είναι πολύτιμα και μετά το θάνατο της. . Τα κοσμήματα της Ελίζαμπεθ Τέιλορ είχαν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από τους θνητούς», εξηγεί.
«Δεν ήταν σνομπ, έδινε πραγματικά μεγάλη σημασία στο συμβολισμό και τις κινήσεις προς το πρόσωπο της. Έτσι, όταν κάποιος έβγαινε έξω και διάλεγε κάτι πολύ όμορφο που είχε να κάνει με αυτήν, που έδειχνε ότι της είχε αφιερώσει τη σκέψη του, το εκτιμούσε πολύ. Της άρεσε να διαλέγει δώρα για άλλους ανθρώπους και της άρεσε επίσης να τους εκπλήσσει» είπε.
«Η Ελίζαμπερ είχε πολλές τραγωδίες στη ζωή της, οπότε αναγνώρισε ότι πρέπει να απολαμβάνεις τις καλές στιγμές όταν είναι εκεί».
«Είμαι απολύτως επιφανειακή, είμαι ανήθικη»
Πρόσφατα, το ντοκιμαντέρ Elizabeth Taylor: The Lost Tapes, έριξε φως στο αίνιγμα της σταρ που άφησε την τελευταία πνοή της σε πολυτελή ιδιωτική κλινική του Λος Αντζελες στις 23 Μαρτίου του 2011, σχεδόν έναν μήνα μετά τα 79α γενέθλιά της.
Σαγηνευτική, πολυβραβευμένη, ακτιβίστρια, συγγραφέας, φιλάνθρωπος, και πέρα από όλα σταρ η Τέιλορ ερωτευόταν, παντρευόταν, χώριζε και πάλι ξανά από την αρχή.
Την αποκάλεσαν «σύζυγο κατά συρροή» (οκτώ γάμους στο ενεργητικό της, οι δύο με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον), ενώ τα πάθη της ήταν πέρα από τα λαμπερά διαμάντια, οι ουσίες, το αλκοόλ και οι έρωτες της.
Το ντοκιμαντέρ σε παραγωγή του HBO και σκηνοθεσία της Νανέτ Μπέρσταϊν (υποψήφια για το Οσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ του On the Ropes το 2000) αποκαλύπτει μια άγνωστη Ελίζαμπεθ Τέιλορ με υλικό την χειμαρώδη συνέντευξη της που είχε δώσει στον Ρίτσαρντ Μέριμαν όταν ο δημοσιογράφος ετοίμαζε τη βιογραφία της.
Απομαγνητοφονώντας κασέτες συνολικής διάρκειας 70 ωρών, το ντοκιμαντέρ έχει τη δύναμη της ίδιας καθώς αφηγείται τη μυθιστορηματική ζωή της.
Μόνο στο τρέιλερ του ντοκιμαντέρ, όσα λέει είναι απόδειξη ότι ήξερε να υφαίνει το μύθο της και πλήρωνε το τίμημα. Αλλά αυτό ήταν το δικό της παιχνίδι και αυτή είναι η Ελίζαμπεθ Τέιλορ με δικά της λόγια:
«Είμαι απολύτως επιφανειακή και ανήθικη, αυτό είναι το πρόσωπο που η οικογένειά μου γνωρίζει, αυτό είναι το προϊόν που παρουσίασα στον κόσμο».
«Ημουν ένα παιδί ηθοποιός που με έριξαν στον κόσμο των ενηλίκων. Αλλά στον δικό μου κόσμο ήμουν ένα τρομοκρατημένο κοριτσάκι».
«Με παρουσίασαν ως σύμβολο του σεξ, αλλά έτσι ένιωθα κι εγώ. Αγαπούσα όμως τη δυνατότητα του να μπορώ να παίξω ρόλους. Μου έλεγαν ότι δεν θα γίνω ποτέ πραγματική ηθοποιός, γιατί ήμουν υπερβολικά απασχολημένη με το να είμαι όμορφη».
«Αντιστάθηκα στο καθεστώς των στούντιο προσπαθώντας να κάνω τις δικές μου συμφωνίες. Ημουν εξαιρετική επιχειρηματίας».
«Παντρεύτηκα υπερβολικά πολλές φορές, έκανα τερατώδη λάθη, για τα οποία πλήρωσα».
«Είχα την ανάγκη να ανήκω στο κοινό. Ο κόσμος διαμορφώνει μια εικόνα για σένα, κι αν προσπαθήσεις να τους εξηγήσεις, έχεις χάσει τον εαυτό σου στη διαδρομή. Να σου βάλω ένα ποτό;».
