Χ.Τσιλιώτης: «Noμοσχέδιο – Δούρειος ίππος για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα η απαγόρευση οικονομικής δραστηριότητας σε πολύ μικρά νησιά»

Για Νoμοσχέδιο – Δούρειο ίππο, για τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την απαγόρευση οικονομικής δραστηριότητας σε πολύ μικρά νησιά, μίλησε στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα, ο Αναπληρωτής Καθηγητής Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Διευθυντής Ινστιτούτου Διαφάνειας και Θεμελιωδών Δικαιωμάτων Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσίου Δικαίου, Μέλος Επιτροπής Συνταγματικών Δικαιωμάτων ΔΣΑ Χαράλαμπος Τσιλιώτης.

Για το Νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ που απαγορεύει οποιαδήποτε δραστηριότητα οικονομικής και όχι μόνο ανάπτυξης σε πολύ μικρά νησιά ο κ. Τσιλιώτης σημειώνει: «Μάλλον δεν πρέπει να είμαστε χαρούμενοι για το νέο Νομοσχέδιο. Όπως έχει έρθει στη δημοσιότητα, κρύβει πάρα πολλές παγίδες. Πιστεύω, πως εισάγει Δούρειο Ίππο στο Αιγαίο. Είναι ένα πολύ πονηρό Νομοσχέδιο. Δυσκολεύομαι, Εξυπηρετεί κάποιες πολιτικές σκοπιμότητες, οι οποίες έχουνε να κάνουνε με τις  με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως έχουνε διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες ή τον τελευταίο χρόνο μετά την Διακήρυξη των Αθηνών, με την πολιτική των ήρεμων υδάτων. Το θέμα όμως δεν είναι να είναι μόνο ήρεμα, το θέμα είναι να είναι κυρίως ασφαλή και κυρίως να είναι ύδατα στα οποία η χώρα μας δεν θα απεμπολίσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Διαβλέπω, διαβάζοντας κάτω από τις γραμμές, μακάρι να μην είναι έτσι ακριβώς τα πράγματα, ότι ενδέχεται να συνιστούν μία ικανοποίηση θέσεων της Τουρκίας στον ελληνοτουρκικό διάλογο, ο οποίος διεξάγεται και καλώς διεξάγεται γιατί στόχος είναι η ειρηνική διευθέτηση των διαφορών μας με τελικό στόχο αν δεν επιτευχθεί μία συμφωνία, το Διεθνές Δικαστήριο Χάγης.»

Για το Νομοσχέδιο που απαγορεύει οποιαδήποτε δραστηριότητα οικονομικής και όχι μόνο ανάπτυξης σε πολύ μικρά νησιά, ενώ θα περίμενε κανείς να την ενθαρρύνει, ο κ. Τσιλιώτης ανέφερε: «Θα πρέπει να ξεκαθαριστεί τι εννοεί ο Συντάκτης του Νομοσχεδίου, με τον όρο μικρονήσια. Είναι ένας νομικός νεολογισμός, δεν απαντάται στο διεθνές δίκαιο της θάλασσας, δεν απαντάται και στο εσωτερικό δίκαιο. Εμείς γνωρίζουμε τα νησιά, τα μεγάλα νησιά, τα μικρότερα νησιά, τις νησίδες, βραχονησίδες και τους βράχους, όπως χρησιμοποιεί τον όρο, η Διεθνής Σύμβαση και το Δίκαιο της Θάλασσας. Θα πρέπει να διευκρινιστεί στη Βουλή, από τον Υπουργό, τι εννοεί με τον όρο Μικρονήσια αν ο όρος ταυτίζεται έστω και κατά αδόκιμη ορολογία με τον όρο βράχοι του Διεθνούς δικαίου.  Από κει και πέρα υπάρχει σειρά άλλων ζητημάτων νομικών και πολιτικών. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει θέμα αντισυνταγματικότητας, διότι, δε γίνεται να έρθει ο νομοθέτης να απαγορεύσει και μάλιστα κατά απόλυτο τρόπο και μη συνιστώντας εξαίρεση την οικονομική εκμετάλλευση κάποιων περιοχών. Πρέπει να υπάρχουν λόγοι ανώτεροι, πρέπει να υπάρχει ένας εθνικός λόγος εν προκειμένω να μας τον πει ο Νομοθέτης, ποιος είναι ο εθνικός λόγος που απαγορεύει την οικονομική εκμετάλλευση κάποιων Εδαφών της ελληνικής επικράτειας. Αν ο λόγος είναι ότι αυτά τα εδάφη είναι ούτως η άλλως ανεπίδεκτα οικονομικής εκμετάλλευσης, γιατί θα πρέπει να το πει αυτό ο Έλληνας Νομοθέτης. Ακόμα κι αν ισχύει αυτό, γιατί θα πρέπει να το πεί ο  Έλληνας Νομοθέτεις. Αν γίνει κάτι τέτοιο, ουσιαστικά θα είναι,  σαν να αναγνωρίζει αυτό που λέει το άρθρο 121, παράγραφος 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της θάλασσας, ότι αυτά τα μικρονήσια, είναι βράχοι και άρα είναι ανεπίδεκτα να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.»

Σημειώνοντας ακόμα 2 προβληματικά σημεία για το Νομοσχέδιο ο κ. Τσιλιώτης αναφέρει: «Υπάρχουν ακόμα 2 επίσης πονηρές διατάξεις για τις οποίες θα πρέπει να λογοδοτήσει ο Υπουργός. Στις απαγορεύσεις, αναφέρονται και 2 άλλες απαγορεύσεις όπου η μία είναι ακατανόητη νομικά και η άλλη δε είναι πάρα πολύ επικίνδυνη. Λέει λοιπόν ότι εκεί που απαγορεύεται αυτή η οικονομική εκμετάλλευση είναι σε νησιά  τα οποία βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των 10 ναυτικών μιλίων από τα θαλάσσια σύνορα της χώρας. Τα θαλάσσια σύνορα της χώρας, είναι αιγιαλίτιδα ζώνη είναι το όριο της αιγιαλίτιδας ζώνης, επομένως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί τι θέλει να πει εδώ. Εμείς έχουμε μέχρι τώρα, τα 6 ναυτικά μίλια, τα 10 ναυτικά μίλια που κολλάνε ; Μήπως σε μία ενδεχόμενη διαπραγμάτευση ή μάλλον στην διαπραγμάτευση, η οποία διεξάγεται για μία ενδεχόμενη συμφωνία καθορισμού της επέκτασης των ορίων της αιγιαλίτιδας ζώνης και πάρα παρακάτω που ο συντάκτης του Νομοσχεδίου γίνεται πιο συγκεκριμένος και λέει,  νησιά τα οποία βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 10 ναυτικών μιλίων από παράκτιες περιοχές του ηπειρωτικού τμήματος της χώρας ή από νησιά που διαθέτουν ακτοπλοϊκή πρόσβαση. Εδώ λοιπόν, εγώ κοιτώντας πάλι πίσω από τις γραμμές, μακάρι να κάνω λάθος και να μη διαβάζω καλά, υπονοείται ή κρύβεται πάλι μια ενδεχόμενη συμφωνία για την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 10 ναυτικά μίλια. Αν όμως θεωρήσουμε, πάμε στα 10 ναυτικά μίλια γιατί λαμβάνει πρόνοια ο νομοθέτης για μία έκταση μεγαλύτερη των 10 ναυτικών μιλίων, τα οποία αφορούν τη διεθνή θάλασσα. Γιατί έρχεται ο Νομοθέτης να παρέμβει σε μια περιοχή, εκτός του χώρου κυριαρχίας και δικαιοδοσίας της Ελληνικής Πολιτείας. Αυτά θα πρέπει να μας τα ξεκαθαρίσει ο Υπουργός στη βουλή. Μπορεί να υπάρχουνε νομοτεχνικές αδυναμίες που να δημιουργούν αυτές τις παρανοήσεις, όμως αυτό συμβαίνει σπάνια ενώ ταυτόχρονα αν ισχύει όπως έχει αποτυπωθεί, φαίνεται να δείχνει αποδοχή των  θέσεων της Τουρκίας στο θέμα των Βράχων, ονοματίζοντας τα με τον πονηρό τρόπο, με νεολογισμό ως μικρονήσια.»