Tαξίδι δίχως τέλος – Το ποίημα που έγραψε μαθήτρια από το 11ο ΓΕΛ για την τραγωδία στα Τέμπη

Ένα συγκινητικό ποίημα έγραψε η μαθήτρια Νικολέτα Γρηγοριάδη, από το 11ο ΓΕΛ Ηρακλείου, εκφράζοντας τον πόνο και την οργή της για το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη.
Το ποίημα της Νικολέτας, έχει τίτλο «Ταξίδι δίχως τέλος ».
Διαβάστε το ποίημα:
Τρένα φλεγόμενα στον άξονα του κόσμου
ταξιδεύουν πάνω σε ψέματα.
Ράγες σκουριασμένες,
μαρτυρούν την προδοσία σας.
Πρόσωπα σβησμένα,
όχι από την φωτιά,
αλλά από την δειλία σας.
Μέσα στους καπνούς και τις φλόγες,
ακούστηκε η κραυγή:
«Δεν έχω οξυγόνο»
Η φωνή ενός παιδιού,
που χάθηκε ανάμεσα στα σίδερα,
που ασφυκτιούσε
μέσα στην δική σας αδιαφορία.
Εσείς, χτίστες τις σιωπής,
αρχιτέκτονες του θανάτου,
σφραγίσατε τα φρένα με χρήμα,
ταξινομήσατε την ζωή σε κατηγορίες.
Μα το αίμα δεν χωράει στις λίστες σας.
Κυλάει παντού,
καίει την γη,
ουρλιάζει στα όνειρα σας.
Σας βλέπω.
Σας βλέπω να μασάτε τις δικαιολογίες,
να μιλάτε για «ανθρώπινα λάθη»
Ανθρώπινα λάθη;
Η βολεμένη σας τυφλότητα
δεν είναι λάθος—είναι έγκλημα.
Ένα έγκλημα που φωνάζει
από τις σάρκες που συνθλίψατε,
από τα ουρλιαχτά που θάψατε
μέσα σε ανακοινώσεις «υποκρισίας».
Που ήσασταν όταν τα χέρια σας
σφράγιζαν την καταδίκη;
Που ήσασταν όταν τα φρένα έσπαγαν
και η ζωή κατέρρεε;
Δεν υπάρχει συγχώρεση.
Δεν υπάρχει λήθη.
Ο κόσμος θα γράψει τα ονόματα σας οχι με μελάνι,
αλλά με στάχτη
Με τις στάχτες των ψυχών
που καταδικάσατε.
Κάθε σας ανάσα είναι βιασμός της
δικαιοσύνης.
Κάθε σας λέξη είναι μαχαίρι στην καρδιά.
Δεν θα κοιμηθείτε ποτέ ξανά,
γιατί στα όνειρα σας
οι φωνές θα επιστρέφουν,
και θα ουρλιάζουν:
΄΄Εμείς πεθάναμε.
Εσείς ζήσατε.
Και αυτό ήταν το έγκλημα΄΄