Παράσταση διαμαρτυρίας στην 7η ΥΠΕ Κρήτης από τους βοηθούς νοσηλευτές

Σε παράσταση διαμαρτυρίας, στην 7η ΥΠΕ Κρήτης, θα προχωρήσουν τα μέλη του Συλλόγου Βοηθών Νοσηλευτών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δημοσίου Κρήτης, αύριο Πέμπτη στις 12.30. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

“ΟΙ ΔΕ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ δεν διεκδικούν, απαιτούν να μας συμπεριφέρεται η πολιτεία σαν νοσηλευτές γιατί το 50% του νοσηλευτικού προσωπικού της χωράς είναι δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Οι νοσηλευτές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στήριζαν και στηρίζουν το εθνικό σύστημα υγείας σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Εργάζονται ως νοσηλευτές, η πολιτεία τους δηλώνει ως νοσηλευτική δύναμη σε διεθνοίς οργανισμούς και ευρωπαϊκή ένωση, όμως τώρα που ήρθε η στιγμή της αναγνώρισης με την δημιουργία κλάδου μας αρνείται επιδεικτικά την ένταξη μας σε αυτόν, τώρα που ίσως τα μπράβο και τα παλαμάκια αποκτήσουν πραγματική ένδειξη αναγνωρίσης του έργου μας ανακαλύπτουμε για μια ακόμη φορά ότι μας εκμεταλλευτήκαν, μας είπαν ψέματα όμως:

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΥ σε όλα τα επίπεδα του συστήματος υγείας!

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ 100

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ 200

12.000 ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΘΥΜΩΣΕΙ.!!

Θεωρούμε το έργο μας ως νοσηλευτικό και για αυτό το λόγο διεκδικούμε την ένταξη μας σε ένα ενιαίο κλάδο νοσηλευτικής με διακριτές εκπαιδευτικές βαθμίδες, καθήκοντα κτ.λ.

Την πέμπτη 21/5/2020 12.30μ.μ όλοι μαζί στην 7η ΥΠΕ ΜΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ χρειάζεται να υψώσουμε την φωνή και να  δείξουμε την δύναμη μας

 

Αφήγημα  ΔΕ Β.ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑΣ

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

«Συνάδελφοι, Θα πρέπει να παραδεχτούμε τη πραγματικότητα που καταγράφηκε τα τελευταία 35 χρόνια από το Ελληνικό Δημόσιο σε βάρος  μιας μεγάλης επαγγελματικής ομάδας.

ΕΓΚΛΗΜΑ;; ΝΑΙ

Η στελέχωση του ΕΣΥ, το 1983, ξεκίνησε με ανειδίκευτο προσωπικό που ονομάζονταν πρακτικές-οί νοσοκόμες-οι  (χωρίς καν απαραίτητο απολυτήριο δημοτικού) και με απόφοιτους νοσοκομειακών  σχολών διετούς φοίτησης, όπου απαραίτητη προϋπόθεση εισαγωγής στις σχολές αυτές, ήταν το απολυτήριο Γυμνασίου.

Οι Νοσοκομειακές σχολές ανήκαν στους οργανισμούς των νοσοκομείων, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας των Νοσοκομείων και ήταν ο μοναδικός τρόπος απόκτησης τίτλου Νοσηλευτή στην Ελλάδα.

Με την ίδρυση  Νοσηλευτικών Σχολών στα ΚΑΤΕΕ (πρώην ΤΕΙ) οι τότε απόφοιτοι των νοσοκομειακών σχολών του Ευαγγελισμού, του Ερυθρού Σταυρού και των Παίδων απέκτησαν αυτόνομα το τίτλο  ΤΕ νοσηλευτή χωρίς ιδιαίτερη διαδικασία. Αυτοί οι Νοσηλευτές ήταν εκείνοι που κατέλαβαν  τις  πρώτες θέσεις Προιστάμενων και Διευθυντριών των Νοσηλευτικών Υπηρεσιών των Νοσοκομείων (υψηλά στελέχη, σήμερα, όσοι δεν έχουν συνταξιοδοτηθεί)

Εδώ θα πρέπει να σχολιάσουμε ότι το κράτος, κάλυπτε, κατά καιρούς, την ανεπάρκειά του, ευνοώντας ή αδικώντας κάποιες επαγγελματικές ομάδες, χωρίς  λογική εξήγηση και χωρίς ποτέ να δίνει λογαριασμό.

Έτσι, στην αρχή το ΕΣΥ λειτούργησε με ένα νοσηλευτικό προσωπικό, που ενώ είχε την ίδια εκπαίδευση  στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο, οι μεν κατείχαν μόνο θέσεις εξουσίας  και οι δε αποτελούσαν το υπηρετικό προσωπικό για όλες τις δουλειές με εξαντλητικά ωράρια και με τους χαμηλότερους  μισθούς.

Η επόμενη κίνηση ήταν η αναβάθμιση των ΥΕ πρακτικών σε ΔΕ με ταχύρρυθμη εξάμηνη εκπαίδευση τους, που και αυτοί δικαιώθηκαν και εκτιμήθηκε η προσφορά τους΄. 

Μία άλλη ακόμα περίπτωση είναι η ένταξη των αλλοδαπών νοσηλευτών στο κλάδο ΤΕ.  Οι νοσηλευτές αυτοί που προέρχονταν περισσότερο από κράτη της τότε Σοβιετικής Ένωσης και η εκπαίδευσή τους ήταν διετούς φοίτησης σε επαγγελματικό ανάλογο λύκειο της χώρας τους( ΔΕ ),  εντάχθηκαν στο ΤΕ Νοσηλευτικό με συνοπτικές διαδικασίες.

Με τούτα και μετ’ άλλα το ΕΣΥ έφτασε να λειτουργεί για  30 και πλέον έτη, με τις πλάτες των ΔΕ νοσηλευτών που βόλευαν ένα επίσημο σύστημα εκμετάλλευσης εργαζομένων.                                                   Δέχονταν και εκτελούσαν εντολές από όλους. Πληρώνονταν λιγότερο και δεν είχαν δικαιώματα. 

 Ένα καθηκοντολόγιο που θεσμοθετήθηκε το 2001 για καθορισμό των εργασιακών μας ορίων δεν εφαρμόστηκε ποτέ γιατί δε βόλευε και έτσι παρέμεινε  μόνο στα χαρτιά.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι όσοι ΔΕ νοσηλευτές τόλμησαν να εκφράσουν την ένστασή τους και ζήτησαν να περιοριστούν μόνο στα καθήκοντά τους που περιγράφονται στο Π.Δ.210/ 2001, κυνηγήθηκαν από  τις Νοσηλευτικές Υπηρεσίες μέχρι να πατήσουν μαύρο χιόνι.

Μπορώ να μιλάω ώρες ατέλειωτες για την άδικη συμπεριφορά τους Κράτους Δικαίου που μόνο στο Σύνταγμα της χώρας αναφέρεται χωρίς ποτέ να έχει απήχηση στη καθημερινότητα του πολίτη.

Το κράτος έχει συνέχεια, λένε, αλλά ποτέ κανείς από τους πολιτικούς και τους συμβούλους τους δεν γνωρίζουν και δε θέλουν να μάθουν, τι να συνεχίσουν..;; Έτσι περιορίζονται σε μια “δικιά τους” καθ΄ υπόδειξη απαρχή, που βολεύει περιστασιακά το πολιτικό σύστημα αλλά διασπείρει την αδικία και την ανισότητα μεταξύ των πολιτών.

Και αφού το έγκλημα διαπράττεται  κατά εξακολούθηση για 30 και πλέον χρόνια, ίσως να είναι και το μοναδικό έγκλημα με παγκόσμια πρωτοτυπία και σύμφωνα με το σοφό λαό. “και κερατάς και δαρμένος”. 

ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ όλα τα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονταν στη πολιτική ζωή του κράτους, τα τελευταία 35 χρόνια, για συνενοχή σε καταφανή αδικία και  εκμετάλλευση ενός ολόκληρου επαγγελματικού κλάδου.»

Αν η πολιτεία δεν σέβεται το έργο μας ας μας αφήσει τουλάχιστον να το εκτελούμε. Εμείς καθημερινά δίνουμε την ψυχή και την ζωή μας και αυτή μας αφαιρεί  τον αέρα που αναπνέουμε…”

---