Οδός Αργυράκη: Το «πείσμα» των ιδιοκτητών για να ευπρεπίσουν τον πεζόδρομο τους

Πριν από 15 χρόνια όταν ξεκινούσε να γίνεται λόγος για τις πεζοδρομήσεις οδών στο κέντρο της πόλης, η οδός Αργυράκη, ήταν η πρώτη που πεζοδρομήθηκε. Δίνοντας το στίγμα όλων όσων θα ακολουθούσαν σε επίπεδο έργων και πεζοδρομήσεων εντός των τειχών του Δήμου.

15 χρόνια μετά και ακόμη προσπαθούν οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων της οδού Αργυράκη άλλοτε σε συνεργασία με την Υπηρεσία Πρασίνου του Δήμου Ηρακλείου, άλλοτε με εθελοντικές ομάδες και άλλοτε βάζοντας χρήματα από την τσέπη τους, να κρατήσουν έστω και για λίγες ημέρες φυτά που τοποθετούν σε γλάστρες και παρτέρια επί της οδού Αργυράκη.

«Επιχειρούν μετά τα μεσάνυχτα να αφαιρούν φυτά από τις γλάστρες»

Σύμφωνα με όσα δήλωσε επιχειρηματίας της οδού Αργυράκη, στον Politica 89.8 και την Αντιγόνη Ανδρεάκη, είναι δεκάδες οι φορές όλα αυτά τα χρόνια που είτε οι ίδιοι ως αυτόπτες μάρτυρες είτε οι κάμερες των καταστημάτων τους καταγράφουν τις περιπτώσεις πολιτών που άλλοτε μέρα μεσημέρι και άλλοτε μετά τα μεσάνυχτα επιχειρούν να ξεριζώσουν φυτά από γλάστρες και παρτέρια που βρίσκονται σε δημόσια θέα. Δεν είναι και λίγες οι φορές που αντικείμενα ευτελούς αξίας, αν τύχει να ξεχαστούν μετά το κλείσιμο των καταστημάτων στο δρόμο θα βρεθούν είτε σπασμένα είτε κατεστραμμένα είτε κλεμμένα. «Αγοράσαμε πριν από λίγα χρόνια με δικά μας έξοδα, ξύλινα τραπέζια και παγκάκια με σκοπό να τα τοποθετούμε καθημερινά εν μέσω του πεζοδρομημένου δρόμου μας για να ξεκουράζουν οικογένειες και μικρά παιδιά που θα κάνουν τη βόλτα ή τα ψώνια τους στο κέντρο. Ο κόσμος το υποδέχτηκε με χαρά και δε σας κρύβω πως είναι από τα σημεία που επιλέγουν να έρχονται γιαγιάδες με τα εγγόνια τους στην διάρκεια μιας βόλτας για να ξεκουραστούν. Προκαλεί όμως σε όλους μας θλίψη το γεγονός  ότι ακόμη κι αυτές οι ξύλινες κατασκευές κάθε βράδυ θα πρέπει να τις κλειδώνουμε στα καταστήματα μας γιατί αν κατά τύχη ξεχαστούν την επόμενη ημέρα απλά δεν θα τα βρούμε στο δρόμο μας».

«Επ’ αυτοφώρω πιάνονται να ξεριζώνουν φυτά»

«Ματώνει η καρδιά μας να βρίσκουμε σπασμένα φυτά για τα οποία χρειάζονται δέκα χρόνια για να μεγαλώσουν ή να βλέπουμε κάθε πρωί άδειες γλάστρες και ξεριζωμένα τα φυτά τους. Είμαστε της λογικής πως δεν χρειάζεται δημόσια να διαπομπεύουμε ανθρώπους και τέτοιες συμπεριφορές εμείς θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε πως κάποια στιγμή το θαύμα θα γίνει και ο κόσμος, θα αρχίσει να σέβεται την δημόσια περιουσία αλλά και θα αναζητά τις παρεμβάσεις εκείνες που θα ενισχύουν στην καλύτερη αισθητική μιας πόλης. Έως τότε στο πείσμα όλων θα συνεχίζουμε να προστατεύουμε την αρχική μας ιδέα, να γεμίζουμε φυτά γλάστρες και παρτέρια επί της οδού Αργυράκη».