Politica 89.8
Μ. Παχιαδάκη: «Πρέπει να πούμε τις αλήθειες μας , αν όλη η κοινωνία αδιαφορεί τότε δεν πάει κάτι καλά»
Να λέμε τις αλήθειες μας και να σταματήσουμε να δείχνουμε ανοχή στις κακοποιητικές συμπεριφορές, είναι το μήνυμα που στέλνει, η πρόεδρος του Συνδέσμου Μελών Γυναικείων Σωματείων Ηρακλείου Μαίρη Παχιαδάκη μιλώντας στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα.
Η κ. Παχιαδάκη σχολίασε το νέο περιστατικό κακοποίησης ανηλίκου, που απασχολεί τις τελευταίες ημέρες το Ηράκλειο και την Κρήτη, επισημαίνοντας πως: «Είμαστε όλοι τόσο αποσβολωμένοι, εκνευρισμένοι, αηδιασμένοι, για ότι συνέβαινε στον 16χρονο επί 5 χρόνια. Πραγματικά δεν μπορώ να πιστέψω, πως έχει συμβεί κάτι τέτοιο, διερωτώμαι, πως είναι δυνατόν ένα παιδί που περνάει ότι πέρασε, να μην έχει κάποια ένδειξη για να εντοπίσει τι συνέβαινε στο παιδί, πως είναι δυνατόν το παιδί να μη παρουσιάζει, διαφορετική συμπεριφορά στο σπίτι και διαφορετική συμπεριφορά στο σχολείο ; Πρέπει να δούμε πως να λέμε τις αλήθειες μας. Μας απασχολεί πολύ σοβαρά το πως να δράσουμε όταν παρατηρούμε να υπάρχει μια ανοχή σε μια κοινωνία που δείχνει ότι δεν βλέπει ή δεν ακούει. Αυτό δυστυχώς, είναι ένα σύνδρομο το οποίο πρέπει να το βγάλουμε από το μυαλό μας, δεν γίνεται να ακούω ή να βλέπω, χωρίς να καταγγέλλω, ειδικά τώρα που μπορεί ο καθένας να καταγγείλει ακόμα και ανώνυμα, ειδικά τώρα που υπάρχει εξειδικευμένο κομμάτι της αστυνομίας που ασχολείται με τέτοιες υποθέσεις. Υπάρχουν οι θεσμοί, πρέπει ο καθένας μας να μιλάει, αν όλη η κοινωνία αδιαφορεί τότε δεν πάει κάτι καλά. »
Σε ότι αφορά το me too αλλά και την διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται για τους θύτες και τα θύματα κακοποιητικών συμπεριφορών, η κ. Παχιαδάκη, υπογραμμίζει: «Πρέπει να φωνάξουμε, να πούμε τις αλήθειες μας, δεν είναι δυνατόν να τα κρύβουμε όλα κάτω από το χαλάκι. Δεν γίνεται να κρύβουμε κάθε κακοποίηση που γίνεται γνωστή μόνο κατά 40%. Το me too, ήρθε μετά από χρόνια, όμως δεν άλλαξε πολύ τα δεδομένα μας, βεβαίως οι γυναίκες άρχισαν να παίρνουν το θάρρος να μιλούν ευκολότερα, όμως δεν φτάνει μόνο αυτό. Θα πρέπει να σκεφτούμε τι θα συμβεί και μετά την καταγγελία, γιατί είναι ένας Γολγοθάς αυτό που θα συμβεί μετά την καταγγελία και χρειάζονται φορείς περαιτέρω που θα βοηθήσουν τη γυναίκα να σταθεί και πάλι στα πόδια της, μετά την περιπέτεια που πέρασε. Το θέμα μετά από τις υποθέσεις κακοποίησης, είναι να βρούμε τρόπο να υποστηρίξουμε και τα θύματα αλλά και τους θύτες. Υπάρχουν ελάχιστα, περιστατικά στα οποία οι θύτες έρχονται και επιθυμούν να μάθουν πως έφτασαν σε τέτοια κακοποιητική συμπεριφορά και να την διορθώσουν, όμως χρειάζεται να υπάρξει για τους ανθρώπους αυτούς να τους δίδεται μια ευκαιρία να μπορούν να βελτιώσουν τον εαυτό τους μέσα από τη φυλακή. Εκεί θα πρέπει να τους βρούμε και να τους κάνουμε να καταλάβουν το λάθος τους. »
