“Κυματοθραύστες” … Απέναντι στον κορονοϊό και τα κενά του ΕΣΥ
Δημοσιεύτηκε στις 17/06/2021 15:43
Ένα χρόνο πριν, όταν έκανε τα πρώτα ρεπορτάζ για την πανδημία, δεν περίμενε ότι αυτή η νέα συνθήκη θα κρατούσε τόσο πολύ και θα μας επηρέαζε τόσο βαθιά. Υποψιαζόταν όμως την ιστορικότητα των στιγμών που όλοι ζούσαμε. Ξεκίνησε μια πολύμηνη πορεία με τη δουλειά του να επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά σε θέματα γύρω από την COVID-19. Ένα χρόνο μετά και με την πανδημία ακόμα να συνεχίζεται, το πρώτο του βιβλίο θα ξεκινήσει το ταξίδι του, αφιερωμένο στους απροσδόκητους πρωταγωνιστές μιας συλλογικής δοκιμασίας.
Ο Δημοσιογράφος της Καθημερινής και συγγραφέας Γιάννης Παπαδόπουλος
Ο Γιάννης Παπαδόπουλος, δημοσιογράφος στην Καθημερινή και συγγραφέας πλέον, μιλώντας στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα, αναφέρθηκε στο πρώτο του συγγραφικό έργο με τίτλο “Κυματοθραύστες”. Πρόκειται όπως επεσήμανε για ένα βιβλίο που περιγράφει 8 ιστορίες ανθρώπων που αν κι ανήκαν δίπλα μας, δεν γνώριζαν πως έχουν μέσα τους κρυμμένες δυνάμεις, και πως θα τις ανακάλυπταν σε συνθήκες πίεσης. Ανθρώπους που δεν βρέθηκαν αντιμέτωποι μόνο με τον ιό, αλλά και με τα διαχρονικά κενά του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την εργασιακή εξουθένωση, την ανεργία, την απώλεια και το ανολοκλήρωτο πένθος, και στάθηκαν όρθιοι.
Τους ανθρώπους αυτούς κι ευχαριστεί ο κ. Παπαδόπουλος.
Χαρακτηριστικά υπογραμμίζει πως το βιβλίο του, ανήκει σε αυτούς και όλους εκείνους που μας υπενθυμίζουν τις κρυφές μας δυνάμεις. «Ακόμα και στους πιο δύσκολους καιρούς θα υπάρχουν πάντα εκείνοι που βρίσκουν τη δύναμη να σταθούν όρθιοι και να προσφέρουν κι οι άνθρωποι αυτοί αναφέρονται στο βιβλίο μου. Οι κυματοθραύστες είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην πανδημία του κρορονοϊού, περιγράφει μαρτυρίες ανθρώπων που δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τον ιό, αλλά και τα διαχρονικά κενά του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την ανεργία, το ανολοκλήρωτο πένθος, και στάθηκαν όρθιοι. Προκειμένου να γράψω το βιβλίο αυτό ήρθα σε επαφή με αυτούς τους ανθρώπους, κοίταξα βαθύτερα για να μάθω τι τους κινητοποιεί, να καταλάβω πώς ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Καταγράφοντας καθεμία από αυτές τις μαρτυρίες αναρωτιόμουν τι θα έκανα εάν τύχαινε να βρεθώ στη θέση τους. Θα έδειχνα τη δική τους ψυχραιμία; Θα είχα τη δική τους αντοχή;Δυο φίλοι που γλίτωσαν από χιονοστιβάδα στα Ιμαλάια και χώρισαν λόγω της πανδημίας. Το ημερολόγιο «κόκκινης ζώνης» μιας έμπειρης λοιμωξιολόγου. Ο εθελοντής γιατρός που, παρότι είχε ένα σοβαρό τροχαίο καθ’ οδόν προς το νοσοκομείο, ολοκλήρωσε την αποστολή του. Ο νοσηλευτής που πήρε το ρίσκο να στήσει για τους συγγενείς του μια αυτοσχέδια μονάδα αυξημένης φροντίδας κατ’ οίκον. Η καθαρίστρια της κλινικής που έγινε μετανάστρια για δεύτερη φορά. Οι νοσηλευτές που πήραν το βάπτισμα του πυρός στο δεύτερο κύμα, γνωρίζοντας τι τους περίμενε. Ο γιατρός εργασίας που έκρινε ποιος συνάδελφός του θα έμπαινε στην πρώτη γραμμή και ποιος θα περνούσε στα μετόπισθεν. Ο εργαζόμενος στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, με παραστάσεις από τις πιο ταραγμένες γωνιές του πλανήτη και με εμπειρία κατά του Έμπολα στην Αφρική, που αναγκάστηκε να κηδέψει τη μητέρα του στη Θεσσαλονίκη, ένα από τα χιλιάδες θύματα της πανδημίας στη χώρα μας. Στους Κυματοθραύστες παρουσιάζω τις μαρτυρίες τους. Συγκεντρωμένες όλες μαζί λειτουργούν ως ψηφίδες μιας μεγαλύτερης εικόνας, μιας κοινής αφήγησης.»
Politica 89.8
