Politica 89.8
Κεφαλογιάννης: Ο αντιαεροπορικός θόλος θα είναι ασπίδα για το Αιγαίο
Συνέντευξη ΥΦΕΘΑ Γιάννη Κεφαλογιάννη στην εφημερίδα ‹‹ΒΡΑΔΥΝΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ›› και το «vradini.gr» και την δημοσιογράφο Γεωργία Σκιτζή
Ηαντιπολίτευση επιμένει να κατηγορεί την Κυβέρνηση για συγκάλυψη στην τραγική υπόθεση των Τεμπών. Πώς εκτιμάτε ότι μπορεί να αλλάξει η άποψη αυτή κυρίως στην συνείδηση της κοινωνίας και των συγγενών των θυμάτων;
Θα πρέπει, πρωτίστως, να φωτιστούν πλήρως τα αίτια αυτού του τραγικού συμβάντος, αλλά ταυτόχρονα να απαντηθούν δια της θεσμικής οδού, κυρίως της Δικαιοσύνης, όλα τα ερωτήματα που έχουν τεθεί κυρίως από την πλευρά των οικογενειών των θυμάτων. Προς την κατεύθυνση αυτή, θυμίζω ότι η Κυβέρνηση έλαβε νομοθετικές πρωτοβουλίες για τη διευκόλυνση της δικαστικής εξουσίας, ώστε η Δικαιοσύνη να μπορεί να απαντήσει στο τι πραγματικά συνέβη εκείνη τη νύχτα και να καταλογίσει δίκαια ευθύνες, σύμφωνα με το κράτος δικαίου. Τέλος, οφείλουμε να διασφαλίσουμε όλοι, ο καθένας από τη θέση του, τον θεσμικό του ρόλο και στο βαθμό που του αναλογεί, ότι δεν θα ξανασυμβεί ποτέ αντίστοιχη τραγωδία. Τα παραπάνω είναι τα άκρως απαραίτητα που μπορούμε να κάνουμε για να απαλύνουμε τη ανείπωτη λύπη και το αίσθημα της απώλειας των οικογενειών των θυμάτων. Και είναι το ελάχιστο που οφείλουμε να κάνουμε για να διατηρήσουμε τη μνήμη τους για πάντα ζωντανή.
Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ διαμήνυσε στα μέλη του ΝΑΤΟ, και ειδικά στους Ευρωπαίους, ότι πρέπει να ξοδέψουν περισσότερα για την Άμυνα. Σας ανησυχεί αυτό; Βλέπετε ακόμα και αποχώρηση των ΗΠΑ από την συμμαχία;
Θεωρώ, καταρχάς, απίθανη μία αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΝΑΤΟ. Προσωπικά βλέπω τη δεύτερη θητεία Τραμπ ως μια ευκαιρία για την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να προχωρήσει γρηγορότερα σε μια ενιαία αμυντική πολιτική, που θα υλοποιείται κυρίως μέσα από τη δική της τεχνολογική και βιομηχανική βάση. Το ευρωπαϊκό περιβάλλον ασφαλείας, όπως έχει διαμορφωθεί μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, καθιστά επιτακτική την ανάγκη για αύξηση των αμυντικών δαπανών, που με τη σειρά τους θα αυξήσουν τη συνολική αμυντική ετοιμότητα και τις αμυντικές δυνατότητες της Ε.Ε. Αυτό το όραμα για στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης πρέπει να γίνει κάποια στιγμή πραγματικότητα, ανεξαρτήτως των προθέσεων του εκάστοτε ενοίκου του Λευκού Οίκου.
Έχετε πει ότι στο πλαίσιο της «Ατζέντας 2030» θα δούμε σαρωτικές αλλαγές στην στρατιωτική θητεία. Μπορείτε να μας δώσετε ένα περίγραμμα;
Τρία είναι σε γενικές γραμμές τα βασικά ζητούμενα της στρατιωτικής θητείας στην Ελλάδα. Η απόκτηση σύγχρονης και αποτελεσματικής στρατιωτικής εκπαίδευσης, η επαρκής επάνδρωση των μονάδων, κυρίως στη Θράκη και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, και, τέλος, η σχέση του στρατευσίμου με τις Ένοπλες Δυνάμεις με το πέρας της θητείας, αυτό που αποκαλούμε εφεδρεία. Πρόκειται για στόχους απολύτως αλληλένδετους, η επίτευξη των οποίων επιφέρει αλλαγές σε μια σειρά από τομείς. Ενδεικτικά αναφέρω τον τόπο και τον αριθμό των κέντρων κατάταξης, τη διάρκεια παραμονής σε αυτά αλλά και στις παραμεθόριες μονάδες. Τον χρόνο και το είδος της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα την αμφίδρομη αξιοποίηση αυτής – τόσο από τους στρατιώτες όσο και τις Ένοπλες Δυνάμεις – κατά τη διάρκεια της θητείας αλλά και μετά από αυτήν, στο πλαίσιο της εφεδρείας. Οι παρεμβάσεις αυτές προϋποθέτουν σταδιακή εφαρμογή και απαιτούν λεπτομερή επεξεργασία σε νομοθετικό, διοικητικό και επιχειρησιακό επίπεδο. Φιλοδοξούμε αυτές να γίνουν ορατές το επόμενο διάστημα και να υλοποιηθούν μέσα στο 2025.
Όλο το προηγούμενο διάστημα έγινε μεγάλη συζήτηση για τον αντιαεροπορικό θόλο που θα καλύψει το Αιγαίο αλλάζοντας το δόγμα. Πως θα το περιγράφατε;
Θα το περιέγραφα ως μια ασπίδα προστασίας πάνω από το Αιγαίο, η οποία θα προκύψει από τις αξιοποίηση υφιστάμενων και νέων μέσων αντιαεροπορικής άμυνας, σε ξηρά, αέρα και θάλασσα, και τη συνέργειά τους με μικρές και ευέλικτες μηχανοκίνητες μονάδες, στρατηγικά τοποθετημένες στα νησιά μας, οι οποίες θα διαθέτουν αυτόνομες drone και αντι- drone δυνατότητες. Σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια θα διαδραματίσει τόσο η ΕΑΒ όσο και το Ελληνικό Κέντρο Αμυντικής Καινοτομίας. Για να δώσω ένα παράδειγμα το ελληνικό σύστημα αντι-drone Κένταυρος, το οποίο έχει ήδη δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες μάχης, θα εξοπλίζει εφεξής τις φρεγάτες μας και θα αποτελεί ένα από τα τέσσερα anti-drone συστήματα των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έκλεισε, προς το παρόν, κάθε περιθώριο συναίνεσης στα μεγάλα και θεσμικά ζητήματα. Πιστεύετε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον;
Δεν το θεωρώ πιθανό. Η πολιτική στρατηγική των κομμάτων της αντιπολίτευσης εξαντλείται σήμερα, στα μεν κόμματα αριστερότερα της Νέας Δημοκρατίας στον ανταγωνισμό τους για το ποιος θα σηκώσει πιο ψηλά το αντιδεξιό λάβαρο, στα δε κόμματα της λαϊκίστικής δεξιάς στην καταγγελία του Πρωθυπουργού ως κεντρώου. Η διακομματική συναίνεση είναι πάντοτε επιθυμητή, αλλά δεν συνιστά αυτοσκοπό. Η Νέα Δημοκρατία κυβερνά γιατί διαμορφώνει ευρύτερες κοινωνικές συναινέσεις και ικανοποιεί μέσα από τον προγραμματικό της λόγο και το έργο της τις ανάγκες πλειοψηφικών ρευμάτων της ελληνικής κοινωνίας.
Στόχος, όπως έχει πει ο Πρωθυπουργός είναι η αυτοδυναμία και στις επόμενες εκλογές. Αν δεν επιτευχθεί αυτό, με ποιους θα βλέπατε περιθώρια για συνεργασία;
Δεν είναι στους εκλογικούς μας στόχους μια κυβέρνηση συνεργασίας. Δεν θεωρώ επίσης ότι είναι το επιθυμητό σενάριο για τη διακυβέρνηση της χώρας. Θα οδηγούσε σε μια κυβέρνηση, έρμαιο των κομματικών παζαριών, εξαιρετικά δυσκίνητη, αν όχι αδρανή, στα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Πιστεύω ότι έχουμε χτίσει τα προηγούμενα χρόνια μια σχέση εμπιστοσύνης με την ελληνική κοινωνία, στη βάση των κυβερνητικών πεπραγμένων μας. Πάνω σε αυτή θα συνεχίσουμε να επενδύουμε και θα ζητήσουμε, όταν θα έλθει η ώρα, την ανανέωση της κυβερνητικής ευθύνης.
Τα κόμματα στα δεξιά σας δημοσκοπικά δείχνουν να ανεβαίνουν σε ποσοστά. Ακόμα και αν είναι φωτογραφία της στιγμής οι δημοσκοπήσεις, ωστόσο δείχνουν μια τάση. Σας ανησυχεί η άνοδος της ακροδεξιάς και στην χώρα μας;
Στη δική μου ανάλυση, η δημοσκοπική άνοδος των κομμάτων δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας δεν αποτυπώνει κανενός είδους ιδεολογική στροφή προς τα άκρα της ελληνικής κοινωνίας και μάλιστα με μόνιμα χαρακτηριστικά. Καταγράφει την ανασφάλεια, τις θεμιτές ανησυχίες ακόμη ίσως και την απογοήτευση αρκετών πολιτών να βρουν απαντήσεις σε πραγματικά και επείγοντα προβλήματα που τους απασχολούν και επηρεάζουν την καθημερινότητά τους μέσα σε ένα ευρύτερο περιβάλλον αβεβαιότητας. Η απλοϊκή ερμηνεία μιας εξαιρετικά σύνθετης πραγματικότητας και ο γεμάτος ανέξοδες υποσχέσεις και μαγικές λύσεις λαϊκισμός αυτών των κομμάτων παρέχει συχνά ένα «ασφαλές» καταφύγιο. Δεν προσφέρει όμως ποτέ βιώσιμες λύσεις, όπως έχει δείξει η ιστορία αλλά αντιθέτως οδηγεί ακόμα και σε εθνικές καταστροφές.
