Politica 89.8
Γ.Σιακαντάρης: «Mόνο ο Δούκας έχει κερδίσει την ΝΔ μέχρι σήμερα-Ο Ανδρουλάκης διοικεί το κόμμα με προσωπικό δίκτυο και οχι με συλλογική δράση»
Για το παράδειγμα του Χ. Δούκα που αποτελεί τον μόνο πολιτικό έστω και σε αυτοδιοικητικό επίπεδο που έχει κερδίσει τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, αλλά και τον Ν. Ανδρουλάκη που θα μπορούσε να διοικεί το κόμμα περισσότερο συλλογικά, μίλησε στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα, ο αρθρογράφος στα ΝΕΑ και Το Βήμα αλλά και συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο Τι δημοκρατίες θα έχουμε το 2050 από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια Γιώργος Σιακαντάρης .
Για την κρίση στη σοσιαλδημοκρατία ο κ. Σιακαντάρης επεσήμανε πως: «H Σοσιαλδημοκρατία, δεν μπορεί να είναι αυτή που είναι σήμερα και δεν μπορεί να είναι και αυτή που ήταν τη δεκαετία του 60 και του 70 και του 80. Όταν μιλώ προσωπικά για Σοσιαλδημοκρατία δεν εννοώ τις ρίζες της παλιάς καλής Σοσιαλδημοκρατία. Μεγαλούργησε την εποχή που το κράτος έθνος ήταν κυρίαρχο και οι κρατοεθνικές πολιτικές ήταν κυρίαρχες, και ταυτοχρόνως υπήρχε ισχυρή εργατική τάξη μεσαία στρώματα, μεγάλη ανάπτυξη του κόσμου της εργασίας και ένα συμβόλαιο μεταξύ εργασίας κεφαλαίου και πολιτικής. Αυτά πλέον αποτελούν παρελθόν. Ενώ οι οικονομικοί θεσμοί, όπως το ΔΝΤ η Παγκόσμια Τράπεζα, η ΕΚΤ, έχουν Παγκόσμιο χαρακτήρα, οι πολιτικοί θεσμοί έχουν εθνικό χαρακτήρα. Εάν η Σοσιαλδημοκρατία, δεν καταφέρει να παγκοσμιοποιήσει και την πολιτική δεν θα έχει λόγο ύπαρξης. Φαίνεται η Σοσιαλδημοκρατία να είναι όμοια με την κεντροδεξιά. Όταν η κεντροδεξιά με την Σοσιαλδημοκρατία φαίνεται ή είναι όμοιοι αυτοί οι 2 μεγάλοι πολιτικοί συνασπισμοί,, υπάρχει ένα μεγάλο κενό το οποίο έρχεται να καλύψει η ακροδεξιά. Υπάρχουν θέματα που πρέπει να τα επανεξετάσουμε.»
Για το χώρο της Κεντροαριστεράς και το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών στη χώρα, ο κ. Σιακαντάρης ανέφερε: «Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα απήχησης αυτού του χώρου στην Ελληνική κοινωνία. Είναι προφανές πλέον. Η Νέα Δημοκρατία έχασε 14 μονάδες και αυτός ο χώρος ουσιαστικά πήρε 1% από το ΠΑΣΟΚ ενώ έχασε και 3 μονάδες ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μιλάω για την αποχή, γιατί αν βάλω και την αποχή στην εξίσωση τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Ο μεγάλος ηττημένος είναι η Νέα Δημοκρατία, ο οποίος όμως είναι τόσο μεγάλος ηττημένος που παρόλα αυτά όμως φαντάζει σαν να είναι εκείνη η μόνη εναλλακτική κυβερνητική λύση για το μέλλον. Καταλαβαίνετε, ότι αυτοί ον ακολουθούν αυτόν τον ηττημένο είναι περισσότερο ηττημένοι επί της ουσίας. Τώρα, όλη η συζήτηση που γίνεται επειδή δεν είναι συζήτηση επί της ουσίας δεν είναι συζήτηση επί των προγραμμάτων, δεν είναι η συζήτηση καν επί της δημιουργίας ενός νέου αφηγηματικού λόγου που να συγκινεί τον κόσμο. Στην πολιτική λείπει η συγκίνηση, ειδικά από την πλευρά της κεντροαριστεράς, λείπει ένας παλμός που θα αρχίσει να χτυπά έτσι ώστε οι άνθρωποι να ξανάγαπήσουν την πολιτική.»
Για την έλλειψη ηγέτη στην κεντροαριστερά, και το παράδειγμα του Χ. Δούκα, ο κ. Σιακαντάρης απαντά: «Ο ηγέτης δίνει τον παλμό, βέβαια πρέπει να υπάρχει και το περιεχόμενο από πίσω. Προσωπικά όμως δεν θέλω να αποφύγω την ερώτηση, θεωρώ ότι σε αυτή τη φάση ένας ηγέτης στην κεντροαριστερά θα μπορούσε να αποτελεί το παράδειγμα Χάρη Δούκα. Η μόνη ήττα, άλλωστε που έχει υποστεί ο κ. Μητσοτάκης, όλα αυτά τα χρόνια είναι αυτή μέσω του Χ. Δούκα που κέρδισε στον Δ. Αθηναίων τον κ. Μπακογιάννη. Επομένως έχουμε ένα πρόσωπο που πήρε στον πρώτο γύρο ένα 14% ως ΚΙΝΑΛ και ένα 55% ως Χάρης Δούκας. Αναμφισβήτητα βοήθησε κι η αποχώρηση του κ. Ζαχαριάδη, όμως η προσωπικότητα του κ. Δούκα που έχει διεθνείς περγαμηνές, δεν έχει πολιτική εμπειρία, αλλά γνωρίζει για τα πράγματα με τα οποία διαπραγματεύεται του δίνεται μια ώθηση. Δεν είμαι της αντίληψης ότι όσοι προέρχονται από τον κομματικό σωλήνα είναι αποτυχημένοι, όμως ένας ηγέτης, όπως ο κ. Δούκας, θα κριθεί και από το τι έχει κάνει ως επιστήμονας κι από το τι έχει κάνει και τι λέει και τι έχει προτείνει έως σήμερα. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να έχει περισσότερες γωνίες, νομίζω όμως ότι υπάρχει πεδίο στο οποίο μπορεί να καλλιεργηθεί η πολιτικοποίηση του λόγου του κ. Δούκα. Το αν αυτό το παράδειγμα με τον κ. Δούκα, μπορεί να αποκτήσει και πολιτική χροιά και όχι μόνο τοπικοαυτοδιοικητική μένει να το δούμε, αλλά να το δούμε όμως.»
Για τις υποψηφιότητες για την προεδρεία στο ΠΑΣΟΚ, ο κ. Σιακαντάρης αναφέρει: «Η στήριξη του Μανώλη του Χριστοδουλάκη, υπέρ του κ. Δούκα, ανέτρεψε πολλά πράγματα ουσιαστικά αυτή τη στιγμή ακόμα κι αν υπήρχαν κάποιες προθέσεις, για δεύτερο, τρίτο ή και τέταρτο πρόσωπο για τη θέση ανάληψης της προεδρίας. Όποιος το επιθυμεί θα πρέπει να σταθμίσει τα δεδομένα, με βάση την υποστήριξη του Μανώλη του Χριστοδουλάκη. Θεωρώ ότι η διαμάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα είναι μεταξύ των 2, αλλά θα δούμε κι ένα τρίτο υποψήφιο. Δεν μπορεί να μην υπάρξει τρίτος γιατί το κόμμα, είναι ανοιχτό, είναι πλουραλιστικό. Ασχέτως που τα τελευταία χρόνια, δεν λειτουργεί τόσο δημοκρατικά, δεν συνεδριάζουν τόσο συχνά οι επιτροπές, γίνονται τα συνέδρια στα οποία οι σύνεδροι καλούνται να ψηφίσουν τις ομιλίες των αρχηγών και να τους χειροκροτήσουν και τίποτα άλλο. Παρόλο δηλαδή που το κόμμα έχει γίνει μετακόμμα, όπως λέω και στο βιβλίο μου. Και μάλιστα το χρεώνω αυτό και στον Γιώργο Παπανδρέου που το 2004 προχώρησε στην εκλογή από τη βάση με ανοιχτό μητρώο. Δεν υπάρχουν κόμματα με ανοιχτά μητρώα, γιατί τότε καταργείται ο ρόλος του μέλους και τα προνόμια που έχει κάποιος για να είναι μέλος, δεν ισχύουν, άρα δεν χρειάζεται να είναι μέλος, άρα το κόμμα γίνεται πιο πλαδαρό.»
Για το τι θεωρεί πως άλλαξε σε σχέση με το 2021, όταν πρωτοανέλαβε την εξουσία του κόμματος του ΠΑΣΟΚ ο κ. Ανδρουλάκης ο κ. Σιακαντάρης ανέφερε: «Έβλεπα ότι η προηγούμενη ηγεσία είχε αυτά τα προβλήματα που σας περιέγραψα, αλλά δυστυχώς η νέα ηγεσία αντί να έρθει και να τα ανατρέψει όλα από την αρχή και αντί να ενσκήψει ουσιαστικά στην ανάγνωση της υπάρχουσας κατάστασης, έκανε τα ίδια και χειρότερα από την προηγούμενη. Πρέπει μάλιστα να γίνει κι ένα σήμα προς τον κόσμο των ιδεών που αυτό δεν έγινε. Δεν γίνεται πολιτική χωρίς ιδέες, καλοί είναι κι οι μηχανισμοί και τα δίκτυα, αλλά δεν μπορείς να χτίσεις μια πολιτική ζωή μόνο πάνω στα δίκτυα. Η αποτυχία του κ. Σπυρόπουλου, γραμματέα του κόμματος που διεύθυνε τα δίκτυα δείχνει ακριβώς το παραπάνω. Ότι μόνο με τα δίκτυα δεν κάνεις πολιτική. Ο κ. Ανδρουλάκης, δεν θέλησε ποτέ να υπερβεί τον εαυτό του, κι ο εαυτός του ήταν αυτός ο πολύ καλός μηχανισμός στησίματος δικτύων, αλλά αδιάφορος εντελώς για τι ιδέες. Μάλιστα τόσο αδιάφορος σε βαθμό ακόμα χειρότερο κι από την αείμνηστη κ. Γεννήματά.»
Για το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και την επόμενη μέρα στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς ο κ. Σιακαντάρης τονίζει πως: «Με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο μετριοπαθής άνθρωπος, ο άνθρωπος που θέλει να τηρεί και κάπως τις αποστάσεις δεν μπορεί να κάνει ανάλυση. Η στάση του κ. Κασσελάκη που λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είμαι εγώ και το πρόγραμμα του είναι το βιογραφικό μου, δεν έχει προηγούμενο. Είδατε τη Νέα Αριστερά, πως άρχισαν να αποχωρούν μετά την εκλογή του κ. Κασσελάκη και τώρα φεύγουν ακόμα κι αυτοί που αρχικά τον υποστήριξαν. Για να μην κρυβόμαστε, ο κ. Τσίπρας, τον έφερε, δεν θα μπορούσε να έχει τόσο μεγάλη απήχηση, ένας άνθρωπος παντελώς άγνωστος. Τον έφερε, θέλοντας να εκδικηθεί, υποτίθεται το ότι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του, δεν τον στήριξαν μέχρι τέλους. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι και δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Ήρθε ο κ. Κασσελάκης κι έφερε και μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Όμως ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι απαραίτητα, στην ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς. Ο κ. Κασσελάκης, δεν μπορεί να αναλυθεί πολιτικά, έχει μπροστά τον εαυτό του και τίποτα άλλο. Ανάλογη περίπτωση είναι ο κ. Trump, ο οποίος όμως έχει κι ένα πολιτικό λόγο που δεν έχει ο κ. Κασσελάκης. Το 15% είναι το ταβάνι του κ. Κασσελάκη, είναι το ταβάνι ενός Influencer, εκτός αν το δομήσεις αυτό το στοιχείο με πολιτικές προτάσεις. Δεν νομίζω ότι θα το κάνει.»
Για το αν ξεκινήσει η ενδεχόμενη συζήτηση για τη συγκρότηση ενός ενιαίου μετώπου στο χώρο της Κεντροαριστεράς περιλαμβάνει και τις 2 ηγεσίες των 2 κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, αλλά και για τους 2 πολιτικούς αρχηγούς, ο κ. Σιακαντάρης υποστηρίζει πως: «Όχι δεν την περιλαμβάνει. Την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ όποια και να είναι την συμπεριλαμβάνει. Του ΣΥΡΙΖΑ, με τον κ. Κασσελάκη, όμως δεν την συμπεριλαμβάνει, γιατί ο ίδιος ο κ. Κασσελάκης, είναι εκτός αυτής της ιδέας. Το κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ που αυτή τη στιγμή θερμά υποστηρίζει τη δημιουργία ενός τέτοιου φορέα θα πρέπει να γνωρίζει πως αυτό δεν θα συμπεριλαμβάνει τον κ. Κασσελάκη. Ο κ. Ανδρουλάκης δεν θέλησε να συνδεθεί με τον κόσμο του πνεύματος, των ιδεών, ένα διαφορετικό προφίλ που δεν αφορά μόνο τα στενά κομματικά στεγανά αλλά βγαίνει έξω από αυτά. Επανάφερε το ΠΑΣΟΚ που το είχε ξεπεράσει η αείμνηστη κ. Γεννήματά. Επέστρεψε σε ένα κόσμο που απευθύνεται μόνο στους 55αριδες κι άνω, γιατί κάτω από τους 55αριδες, εντελώς κακώς, το ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται είτε με τη διαφθορά Τσοχατζόπουλου κλπ είτε με το μνημόνιο. Εάν θέλεις να ξεφύγεις από όλο αυτό, και να κάνεις το μεγάλο βήμα, αλλάζεις όνομα, αλλάζεις χαρακτήρα, αλλάζεις ρόλο, κάνεις το καινούργιο πράγμα, είσαι νέος και πρέπει να δείξεις, πως μπορείς να υπερβείς την σημερινή κατάσταση. Δεν γυρίζεις πίσω, δεν ξαναφέρνεις τον πράσινο ήλιο. Καλό είναι το brand name ΠΑΣΟΚ αλλά μέχρι εδώ μέχρι το 13%. Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα στο ΠΑΣΟΚ, ως ΠΑΣΟΚ έχει πιάσει το ταβάνι του το 13%. Αν είχαμε πιο τολμηρές πολιτικές ηγεσίες, δεν θα μιλούσαμε ούτε για ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για ΠΑΣΟΚ, θα είχαν ήδη ξεκινήσει τις διεργασίες, για κάτι καινούριο, που δεν θα είχε μέσα του ούτε ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ΠΑΣΟΚ, κάτι που δεν θα έχει το βάρος του παρελθόντος.»
