Γ. Μαγκριώτης: «Η κυβέρνηση αντί να δηλώνει ικανοποιημένη οφείλει να ανησυχεί μετά τη Σύνοδο της Ε.Ε»
«Η κυβέρνηση αντί να δηλώνει ικανοποιημένη οφείλει να ανησυχεί μετά τη Σύνοδο της Ε.Ε», δήλωσε ο πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Μαγκριώτης φιλοξενούμενος στον Politica 89.8 και την εκπομπή “καθαρά πολιτικά” του Χρήστου Κώνστα σε ότι αφορά τις σχέσεις της Ελλάδος, της Κύπρου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Τουρκία.
Ο κ. Μαγκριώτης, όπως περιγράφει στο άρθρο του με τίτλο, Ικανοποίηση ή ανησυχία, για την απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής της ΕΕ ; σημειώνει πως η χώρα μας πρέπει να ανησυχεί κι όχι να είναι ικανοποιημένη από την προχθεσινή απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής της ΕΕ: «Πρέπει να είμαστε ανήσυχοι, δεν γίνεται η ΕΕ που είναι Συμμαχία χωρών και που πρέπει να υπερασπίζεται τα μέλη της με βάση το διεθνές δίκαιο, να είναι διαιτητής μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου από την μια πλευρά και Τουρκίας από την άλλη. Δεν είναι δυνατόν η κυβέρνηση να δηλώνει ότι είναι ικανοποιημένη από την ισορροπημένη απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, εφόσον η Ελλάδα και η Κύπρος είναι μέλη της ΕΕ, και η Τουρκία απειλεί δυο χώρες της ΕΕ, καταπατώντας το διεθνές δίκαιο και έχοντας καταργήσει το κράτος δικαίου.»
Η ΕΕ ζητάει ουσιαστικά από την Τουρκία να μην κάνει κι άλλα, καθώς η Τουρκία για όσα έκανε μέσα σε τρία χρόνια έχει συγχωρεθεί, σύμφωνα με τον κ. Μαγκριώτη, που περιγράφει χαρακτηριστικά στο άρθρο του πως : « Η Τουρκία δηλαδή, έχει σχεδόν συγχωρεθεί για την παραβίαση της ΑΟΖ της Κύπρου, για το άνοιγμα των Βαρωσίων, για την νέα της θέση, ότι στην Κύπρο συζητάει λύση μόνο με δύο ανεξάρτητα κράτη, για το Τουρκολυβικό Μνημόνιο για τον καθαρισμό της ΑΟΖ, για την παραβίαση του εμπάργκου όπλων στην Λιβύη, για τις παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, για τις έρευνες στην δυνητική ΑΟΖ της χώρας μας, για το casus belli εις βάρος της χώρας μας, αν ασκήσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο, για την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, και πολλά άλλα.»
Ο κ. Μαγκριώτης, προβληματίζεται για το αν ο διάλογος με την Τουρκία που θεωρείται επιβεβλημένος από Ε.Ε. κι Αμερική, θα γίνει μέσω των συνθηκών που ορίζει το Διεθνές δίκαιο ή αν θα γίνει με το Διεθνές δίκαιο του ισχυρού που στην περίπτωση μας ο ισχυρός φαίνεται να είναι η Τουρκία. Όπως περιγράφει στο άρθρο του ο κ. Μαγκριώτης:
«Οι 150.000 πολιτικοί κρατούμενοι ουσιαστικά, ο έλεγχος με κάθε μέσο του συνόλου σχεδόν των ΜΜΕ, η φυλάκιση της ηγεσίας του Κουρδικού κόμματος και η παραγγελία, από την ελεγχόμενη δικαιοσύνη, να διαλυθεί το Κουρδικό κόμμα, με στόχο να κερδίσει τις εκλογές, δηλαδή η απόλυτη κατάλυση του κράτους δικαίου, δεν φαίνεται να επηρεάζουν ιδιαίτερα την εκτίμηση της ΕΕ για την Τουρκία, όπως δεν φαίνεται να την ενοχλούν κι οι νεοοθωμανικές αντιλήψεις της Τουρκίας με τις επεμβάσεις στις κρίσεις από την Ανατολική Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή, την Αφρική, μέχρι τον Καύκασο και οι στρατηγικές συμμαχίες που έχει αναπτύξει σε κρίσιμους τομείς με τα αυταρχικά καθεστώτα του Ιράν και της Ρωσίας, αλλά και τις τζιχαντιστικές ομάδες. Ειδικά μάλιστα όταν μερικές από τις χώρες της ΕΕ, που είναι μπροστά σε εκλογές, όπως την Γερμανία απειλούνται από τον Ερντογάν με τους πρόσφυγες-μετανάστες που βρίσκονται στην Τουρκία και με εκείνους που μπορούν μέσω Λιβύης να περάσουν στις χώρες της ΕΕ. »
Θεωρεί ο κ. Μαγκριώτης πως: «Η κυβέρνηση δεν καταλαβαίνει ή κάνει πως δεν καταλαβαίνει, ότι η χώρα μας, η Κύπρος, τα εθνικά μας συμφέροντα, βρίσκονται μπροστά σε μεγάλους κινδύνους, αν συνεχίσει την ίδια πολιτική, που την διακρίνει η προχειρότητα και η αποσπασματικότητα». Θεωρεί πως: «Η χώρα μας δεν χρειάζεται να πιστεύει πως καλύπτεται προς το παρόν επικοινωνιακά στο εσωτερικό της χώρας, από τις δηλώσεις των αξιωματούχων της ΕΕ, και την παρουσίαση των γεγονότων από τα περισσότερα ΜΜΕ, της χώρας μας.»
«Πρέπει», σύμφωνα πάντα με τον κ. Μαγκριώτη, «η κυβέρνηση να σταματήσει να κερδίζει πολιτικό χρόνο, υποθηκεύοντας τα εθνικά συμφέροντα γι αυτό και πρέπει με εθνική συνεννόηση, να διαμορφωθεί μια άλλη εθνική στρατηγική, που θα στηρίζεται πρωτίστως στην ειλικρίνεια, στην σωστή ανάλυση των εξελίξεων και στον επανασχεδιασμό των προτεραιοτήτων της εξωτερικής μας πολιτικής.»