Έρευνα σε Τουρισμό – Επισιτισμό: «Tο 60% των εργαζομένων σε κουζίνες έχουν υποστεί ή δει σεξουαλική παρενόχληση -Το 17% δουλεύει εως120 ημέρες χωρίς ρεπό»

Στα αποτελέσματα της έρευνας που έγινε με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων στον τουρισμό και τις επιχειρήσεις επισιτισμού προκειμένου να δοθούν απαντήσεις για τις εργασιακές σχέσεις, αλλά και το εκπαιδευτικό επίπεδο και κατ επέκταση τις ανάγκες του κλάδου αναφέρθηκε μιλώντας στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα, ο  Πρόεδρος του Συλλόγου των εργαζομένων, του Σωματείου Εργαζομένων Επισιτισμού και Τουρισμού Μιχάλης Ριζικιανάκης.

Εντύπωση μάλιστα από την έρευνα προκαλούν τα στοιχεία, με βάση τα οποία το 60% των εργαζομένων σε κουζίνες έχουν υποστεί ή δει σεξουαλική παρενόχληση και το 17% δουλεύει εως120 ημέρες χωρίς ρεπό.

Για την έρευνα του Σωματείου Επισιτισμού Τουρισμού, γύρω από τα ζητήματα του κλάδου, ο κ. Ριζικιανάκης σημείωσε πως: «Εγώ προσωπικά περίμενα ότι θα κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, διότι υπήρχαν οι ενδείξεις που είχαμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα πριν την έρευνα  με βάση τις καταγγελίες του προσωπικού, αναλογικά. Αντλήσαμε αποτελέσματα από μια μεγάλη δεξαμενή  εργαζομένων στον κλάδο της εστίασης από όλη την Κρήτη, από όλες τις ειδικότητες κι από όλα τα είδη των καταστημάτων κι επιβεβαιώθηκαν οι κατά καιρούς μεμονωμένες καταγγελίες. Αναλύσαμε τα στοιχεία και διαπιστώνουμε αναμφίβολα ότι η εστίαση έχει πάρα πολλά προβλήματα. Η έρευνα έγινε από ανεξάρτητη εταιρεία με τη στήριξης της Περιφέρειας Κρήτης για λογαριασμό του ου Σωματείου Επισιτισμού Τουρισμού, διενεργήθηκε το μήνα Ιούλιο με ανώνυμα ερωτηματολόγια μέσω Ίντερνετ, το οποίο ήτανε για τους εργαζομένους επισιτισμού τουρισμού για το νησί της Κρήτης.»

Για την εργασία χωρίς ρεπό τους θερινούς μήνες, από σημαντική μερίδα εργαζομένων ο κ. Ριζικιανάκης ανέφερε πως: «Το 70% των εργαζομένων στην εστίαση και τα εποχικά καταστήματα δουλεύει από 1 έως 2 ρεπό το μήνα, ενώ το 17% δουλεύει χωρίς κανένα ρεπό. Το υπόλοιπο ποσοστό, αναλογεί σε 3-4 ρεπό το μήνα αλλά και πάλι χωρίς κάποιος να παίρνει τα ρεπό που του αντιστοιχούν, όπως ορίζει η κείμενη νομοθεσία και η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.»

Για το πόσο διαρκεί αυτό κι αν κρατά όλη την τουριστική περίοδο, ο κ. Ριζικιανάκης υπογραμμίζει πως:   «Σίγουρα αυτό διαρκεί  3-4 μήνες σε μεγάλη ένταση. Τους υπόλοιπους 2 μήνες ίσως να έχει μικρότερη ένταση, αλλά σίγουρα 4 μήνες έχει αυτή την ένταση. Καταλαβαίνετε ότι 4 μήνες δηλαδή 120 μέρες, εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς κανένα ρεπό ή 1-2 ρεπό. Καταλαβαίνεται αυτό, οδηγεί σε εξάντληση, σε εντατικοποίηση της εργασίας και στο μεγάλο κύμα φυγής, διότι υπάρχει το παράδοξο, να υπάρχουν 80.000 πανελλαδικά θέσεις εργασίας στον τουρισμό και να υπάρχει η ανεργία στο 10%, που θα  μπορούσε μέσα σε μια νύχτα να καλυφθεί  αν έρχονταν οι εργαζόμενοι. Αυτό πάει να πει, πως ο κλάδος δεν είναι ελκυστικός και για αυτό κάναμε και την έρευνα για να καταγράψουμε όλα αυτά τα προβλήματα και να δούμε τι φταίει σε αυτό τον κλάδο και δεν επιλέγεται από τον κόσμο και γιατί ακόμα κι όσοι εργάζονται σε αυτόν τον εγκαταλείπουν, ώστε να κάνουμε και τις προτάσεις μας από τη δικιά μας πλευρά για το πώς θα επιλυθεί όλο αυτό το πρόβλημα.»

Για τις συνθήκες συμπεριφοράς που βιώνουν οι εργαζόμενοι κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους ο κ. Ριζικιανάκης ανέφερε: «Ναι, υπάρχουν και θέματα συμπεριφοράς, θέματα εσωτερικών συγκρούσεων. Όλες  σχεδόν οι επιχειρήσεις δεν έχουν σύστημα διαχείρισης των εσωτερικών συγκρούσεων , υπάρχουν θέματα εκπαίδευσης όπου οι εργαζόμενοι  στην εστίαση δεν έχουν ένα σχέδιο εκπαίδευσης πέρα από μια μικρή παρόδικη εκπαίδευση στο κατάστημα, άρα δεν έρχονται καταρτισμένοι εργαζόμενοι και δεν υπάρχουν  σχολές μετεκπαίδευσης για να εκπαιδευτούν ακόμα κι όσοι θέλουν.  Θυμίζω, ότι  δεν έγινε η σχολή μετεκπαίδευσης, όπως γίνεται κάθε χρόνο και 250 άτομα δεν εκπαιδεύτηκαν και δεν πιστοποιήθηκαν διότι δεν προβλέφθηκε στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Τουρισμού. Ενώ ένα άλλο δεδομένο που βγήκε από την έρευνα είναι ότι 8 στους 10 εργαζόμενους  αυτή τη στιγμή στην εστίαση στην πρώτη ευκαιρία που θα προκύψει κάτι, θα αλλάξουν επάγγελμα. Δύο μόνο στους 10,  επιθυμούν να συνεχίσουν την εργασία τους. Όπως καταλαβαίνουμε οι 80.000 κενές θέσεις εργασίας που υπάρχουν στον επισιτισμό και τον τουρισμό στην Ελλάδα είναι ένα νούμερο το οποίο τα επόμενα χρόνια αυτά μεγαλώσει οι εισροές εργαζομένων θα είναι πολύ μικρότερες σε σχέση με τις εκροές.»

Για το αν υπάρχει αύξηση σεξουαλικών παρενοχλήσεων των εργαζομένων σε σχέση με άλλους επαγγελματικούς κλάδους, ο κ. Ριζικιανάκης απαντά: «Σε σχέση με τους άλλους επαγγελματικούς χώρους δεν υπάρχει τέτοια σύγκριση. Όμως επειδή κατά καιρούς, υπήρχαν πάρα πολλές αναφορές κι επειδή κι εμείς σαν Σωματείο, όσες φορές κι αν προσπαθήσαμε να προχωρήσουν σε καταγγελία ή να καταγγελθούν περιστατικά σε αρμόδιους φορείς, δεν μπορούσαν να γίνουν επειδή δεν μπορούσαν να στοιχειοθετηθούν. Ακόμα κι εμείς που προσπαθούσαμε να τα αναδείξουμε πολλές φορές κινδυνεύσαμε να έχουμε ανάποδο αποτέλεσμα από το προσδοκώμενο. Έτσι λοιπόν βάλαμε στο ερωτηματόλογιο σχετική ερώτηση για το αν υπάρχει σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο της εστίασης και το 60% των ερωτηθέντων έχει δηλώσει,  ότι ναι έχει βιώσει ή έχει δει σεξουαλική παρενόχληση. Όπως και στα εργατικά ατυχήματα, το 60% είχε κάποιο εργατικό ατύχημα και το 40% δεν είχε. Μας εξέπληξε δε το γεγονός, ότι τα περισσότερα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης γίνονται σε κλειστούς χώρους, όπως κουζίνες μεταξύ συναδέλφων κι όχι τόσο μεταξύ τρίτων, πχ εργαζομένων από πελάτες.»

Για την εφαρμογή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ο κ. Ριζικιανάκης ανέφερε: «Ένας στους 2 εργαζόμενους  δουλεύουν με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, κι από αυτούς που δε δουλεύουν, πρωταθλητής είναι η μερικώς ασφαλισμένη εργασία, δηλαδή,  αμείβονται με τον κατώτατο και όχι με τη Συλλογική Σύμβαση. Ακόμη, το  25 έως 30% αμείβονται με ημιαπασχόληση, ενώ κανονικά δουλεύουν πλήρως. Κι αυτό το στοιχείο καταγράφηκε, πρωταθλητής αναδείχτηκε η μη δηλωμένη εργασία. Μετά από την ολοκλήρωση της έρευνας τις επόμενες μέρες θα κοινοποιήσουμε την έρευνα στο Υπουργείο Τουρισμού και την Πανελλήνια Ομοσπονδία Επισιτισμού Τουρισμού καθώς και σε εργοδοτικούς φορείς, με ενταγμένες μέσα και τις προτάσεις μας για το πως αυτά θα επιλυθούν.»