Politica 89.8
Η ιατροδικαστής, Ελπίδα Σπανουδάκη ανοίγει τις πόρτες του γραφείου της για να φιλοξενήσει κακοποιημένες γυναίκες που θέλουν να ενημερωθούν, να εξεταστούν αλλά ακόμη και να καταγραφεί το οποιοδήποτε περιστατικό κακοποίησης. Η εξέταση θα είναι εντελώς δωρεάν και ισχύει για ένα μήνα.
Σύμφωνα με την κ. Σπανουδάκη η οποία μίλησε στον Politica 89.8 και στην Αντιγόνη Ανδρεάκη, το οικονομικό είναι πολλές φορές αυτό που σταματάει τις γυναίκες, από το να ενημερωθούν. «Προσπαθούμε όλοι μαζί να λύσουμε τη σιωπή και να δώσουμε κι εμείς όπως μπορούμε μια βοήθεια σε αυτές τις γυναίκες. Γι’ αυτό υπάρχει αυτό το έναυσμα να ξεκινήσει η γυναίκα να σκέφτεται ότι έχει βοήθεια και από κάποιους άλλους. Έτσι λοιπόν, για ένα μήνα από χθες, θα μπορεί να έρθει εντελώς δωρεάν να ενημερωθεί, να εξεταστεί και να καταγραφεί το περιστατικό, που πολλές φορές μπορεί να είναι σε κοντινό χρονικό διάστημα και να καθοδηγηθεί η γυναίκα σε δομές που υπάρχουν στο νησί μας και θα μπορέσουν να την βγάλουν από αυτόν τον «λαβύρινθο».
Μια γυναίκα για να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό, πρέπει να αποφασίσει έχει φτάσει στα όρια της. «Μόνο όταν νιώσει ότι δεν πάει άλλο, θα θέλει να μιλήσει. Και τότε μπορεί να απευθυνθεί στο σωματείο κακοποιημένων γυναικών και το σωματείο με τους λειτουργούς που έχει την καθοδηγούν ακριβέστατα. Είναι τρία βήματα, δεν είναι πλέον γραφειοκρατικό το πρόβλημα, από τη στιγμή που η γυναίκα θα πάρει την απόφαση το θέμα είναι απλό. Πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι πιο δύσκολο από αυτό που ζει. Στην αρχή θα έχει μια δυσκολία ως προς το πώς θα γίνει αλλά δεν θα είναι τόσο δύσκολο όσο η κατάσταση που ζει μες το σπίτι. Ποτέ δεν γίνεται ο άνθρωπος που κακοποιεί καλύτερος, πάντα γίνεται χειρότερος».
Γιατί οι γυναίκες δεν καταγγέλουν τα περιστατικά βίας
«Με βάση τα στατιστικά το πρώτο είναι ότι ντρέπονται. Η ντροπή είναι αυτό που τους καθηλώνει και δέχονται αυτή τη βία. Άρα λοιπόν αυτές, οι γυναίκες ντρέπονται και αισθάνονται υπεύθυνες, γιατί αυτό τους περνάει ο δράστης. Ότι φταίνε εκείνες που οδηγούνται στην πράξη αυτή. Όταν μια γυναίκα ντρέπεται ή αισθάνεται ότι φταίει αυτή ψυχολογικά, δεν κάνει το βήμα γιατί νιώθει υπεύθυνη. Αυτές οι γυναίκες μπορούν να ξεπεράσουν το πρόβλημα και να αντιδράσουν. Επίσης, αισθάνονται ότι κάνουν κακό στο παιδί τους αν απομακρυνθούν από την εστία. Κακό κάνει στα παιδιά όταν μένουν στην εστία της κακοποίησης. Φανταστείτε τα παιδιά αυτά πως καταλήγουν, όταν μεγαλώσουν το θεωρούν νορμάλ».
«Όταν βλέπουμε γυναίκες χτυπημένες πρέπει να μιλάμε»
Δεν υπάρχει χώρα, περιοχή, νομός που να μην υπάρχουν περιστατικά βίας. «Συμβαίνουν και στην διπλανή μας πόρτα. Ακούμε φωνές, χτυπημένες γυναίκες, πρέπει να μιλάμε, δεν μπορούμε να το αφήνουμε έτσι. Αν τη χτυπάει πείτε το, αν ακούτε καβγάδες πείτε το. Ακόμη και στην Κρήτη δεν γίνεται αυτό, δεν μιλάει ο άλλος για τον διπλανό του και τα αντανακλαστικά των αρχών πρέπει από κάπου να καθοδηγούνται. Όταν πάει η γυναίκα και ζητάει απλή επίπληξη η αρχή θα κάνει το καθήκον της. Αν δεν κατευθυνθεί από την ίδια την παθούσα δεν μπορεί να προβεί σε περαιτέρω ενέργειες. Υπάρχουν τα συστήματα και αν θέλουν οι γυναίκες αυτές να τα ενεργοποιήσουν θα αλλάξουν τα πράγματα».
