Δήλωση Σωκράτη Βαρδάκη για την Παγκόσμια ημέρα κατά της Εμπορίας των Ανθρώπων

«Ευθύνη όλων μας να σταματήσει τώρα ένα αποτρόπαιο έγκλημα», δήλωσε ο Σωκρατής Βαρδάκης, για την Παγκόσμια ημέρα κατά της Εμπορίας των Ανθρώπων

Με πρωτοβουλία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), στην προσπάθειά του να αναδείξει ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, καθιερώθηκε από το 2013, η 30η Ιουλίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της εμπορίας ανθρώπων. 

Η εμπορία των ανθρώπων, το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα, με “πρωταγωνιστές”, κυρίως γυναίκες και παιδιά, συνεχίζει να αποτελεί μία πολύ κερδοφόρα μορφή επιχείρησης και συνάμα οργανωμένης εγκληματικότητας, η οποία απαγορεύεται ρητά από την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

Οι ένοπλες συγκρούσεις, η μετανάστευση, οι φυσικές καταστροφές και η φτώχεια  συνθέτουν πρόσφορο έδαφος για τους διακινητές προκειμένου να επιβάλουν στα θύματά τους, την εργασιακή σκλαβιά, την σεξουαλική εκμετάλλευση, την αναγκαστική επαιτεία και πλήθος άλλων μορφών εκμετάλλευσης και κακοποίησης. 

Η μικρή καταγραφή των περιστατικών παγκοσμίως όπως και στη χώρα μας, μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλέσει, καθώς τα νούμερα αυτά δεν αποδίδουν το μέγεθος του προβλήματος. Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων πιθανότατα είναι σημαντικά υψηλότερος. Αποδεικνύει μόνο ότι τα θύματα ζουν υπό το καθεστώς της τρομοκρατίας και φοβούνται να καταγγείλουν τους βασανιστές τους. 

Το προφίλ των θυμάτων δεν είναι συγκεκριμένο. Είναι άνθρωποι από διάφορες εθνικότητες, φυλές και κοινωνικές προελεύσεις, με υψηλό ή χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, ενήλικες ή παιδιά, νόμιμα ή παράνομα διαμένοντες. Έχουν όμως ένα κοινό χαρακτηριστικό: βρίσκονται σε εξαιρετικά ευάλωτη θέση.

Είναι άνθρωποι που συνήθως προέρχονται από περιοχές όπου υπάρχει πολιτική αστάθεια λόγω πολέμου, είτε βιώνουν την ακραία φτώχεια, την παραμέληση και κακοποίηση στο οικογενειακό περιβάλλον τους,  είτε δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες εκπαίδευσης με άλλους ανθρώπους.

Δυστυχώς η εκμετάλλευση και η εμπορία των ανθρώπινων ψυχών είναι ένα καλά οργανωμένο έγκλημα που έχει τις ρίζες του βαθιά στην κοινωνία μας. Από την κοινωνία λοιπόν πρέπει να ξεκινήσουμε και από την ευαισθητοποίηση του κόσμου, αφού η κατανόηση του προβλήματος, των θυμάτων και όχι η κοινωνική κατακραυγή και η περιθωριοποίηση θα βοηθήσουν τα θύματα να βγουν από την απομόνωση, να κατανοήσουν ότι δεν είναι μόνα τους και ότι σε καμία περίπτωση δεν ευθύνονται για τη βία που υφίστανται.  

Να αναλογιστούμε τη συλλογική μας ευθύνη, ως υπεύθυνοι να δημιουργούμε ένα περιβάλλον ίσων ευκαιριών και υποστήριξης για ευάλωτες ομάδες πληθυσμών, μέσα από ένα ισχυρό κράτος πρόνοιας και δημόσιων κοινωνικών δομών, αλλά και με αυστηροποίηση των ποινών για τους διακινητές.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η δυτική κοινωνία, ο ελεύθερος κόσμος, οφείλει να προασπίσει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και να είναι θεματοφύλακάς τους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ο σεβασμός των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων όπως αυτά περιγράφονται στην  Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ευθύνη όλων μας.