Διευθύντρια Ειδικού Σχολείου Ηρακλείου: «Φοβόμαστε να κάνουμε μάθημα – Ασφαλές το κτίριο απο την καθίζηση, ανασφαλές από την ολιγωρία»

«Φοβόμαστε να κάνουμε μάθημα – Μπορεί το κτίριο, να είναι ασφαλές από την καθίζηση, αλλά είναι ανασφαλές από την ολιγωρία», δηλώνει, αγανακτισμένη, η διευθύντρια του ΕΝΕΕΓΥΛ Έλενα Σακελλάρη, που μίλησε για τα χρόνια προβλήματα που ταλαιπωρούν το σχολείο στον Politica 89.8 και τον Χρήστο Κώνστα.

Για το πως λειτουργούσε μέχρι σήμερα, παρά τα προβλήματα το ΕΝΕΕΓΥΛ, η κ. Σακελλάρη, υπογράμμισε: «Με πάρα πολλές παρεμβάσεις, από την σχολική επιτροπή, έχουμε καταφέρει και λειτουργούμε όλα αυτά τα χρόνια. Αντιμετωπίζουμε προβλήματα, έλλειψης αιθουσών, λόγω της αύξησης του μαθητικού δυναμικού τα τελευταία χρόνια. Έχουμε αρκετά,  ηλεκτρολογικά προβλήματα που πηγάζουν, από την παλαιότητα του κτιρίου. Υπάρχουν προβλήματα στατικότητας, είδαμε ότι υποχώρησε πρανές, αλλά και προβλήματα στον περιβάλλοντα χώρο, καθώς είναι αρκετά μικρός, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ζητήματα κατά την προσέλευση κι αποχώρηση των μαθητών. Κάθε χειμώνα η αγωνία μας είναι αν θα είμαστε ασφαλείς κάθε μέρα, δηλαδή αν έχουμε ρεύμα, αν έχουμε θέρμανση, αν μπορούμε να εισέλθουμε μέσα στις αίθουσες με ασφάλεια. Υπάρχει υγρασία, σε μέρες βροχέρες, πλημμυρίζουν οι αίθουσες. Κατά την άποψη μου είναι απάνθρωπο αυτό που συμβαίνει.»

Για τα προβλήματα του ΕΝΕΕΓΥΛ και αν αυτά υπάρχουν εδώ και χρόνια, η κ. Σακελλάρη, σημειώνει: «Αυτά τα προβλήματα υπάρχουν, από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα ως διευθύντρια. Έχω επισημάνει, τα προβλήματα που υπάρχουν, με πολλά έγγραφα, ενώ έχω κάνει και δημόσιες παρεμβάσεις, κατά καιρούς σε Τοπικά και Πανελλαδικά ΜΜΕ. Παλαιότερα, είχε γίνει πάλι κατάληψη από τους γονείς για τα κτιριακά προβλήματα. Είναι πολλά τα προβλήματα, είναι γνωστά σε όλους, αλλά δυστυχώς, είναι αυτό που συμβαίνει ότι όταν είναι κάτι έντονο συζητιέται αρκετές μέρες μετά ξεχνιέται. Μπαίνει στο ντουλάπι και περιμένουμε μέχρι το επόμενο συμβάν. Το θέμα είναι ως πότε θα περιμένουμε.»

Για το αν αυτά συμβαίνουν επειδή θεωρείται το Ειδικό Σχολείο ως δεύτερης κατηγορίας ή αν συμβαίνουν επειδή δεν υπάρχει άλλη λύση, η κ. Σακελλάρη απαντά: «Θέλω να πιστεύω, ότι είναι καθαρά θέμα ολιγωρίας. Δηλαδή θέλω να πω ότι ξεκινάμε μια προσπάθεια, ίσως δεν τηρούνται κάποια χρονοδιαγράμματα, κωλυσιεργούνται κάποιες αποφάσεις, υπάρχουν καθυστερήσεις. Γίνονται παρεμβάσεις, όταν υπάρχει ένα περιστατικό αλλά μετά τις όποιες παρεμβάσεις, που θα ξεχαστεί το θέμα, ξεχνιούνται και τα υπόλοιπα προβλήματα. Το ερώτημα είναι γιατί ξεχνιέται το θέμα»

Για το αν το κτίριο παραμένει ασφαλές μετά την καθίζηση που υπέστη, η κ. Σακελλάρη αναφέρει:  «Το κτίριο είναι ασφαλές να λειτουργήσει. Δεν υπάρχει ζήτημα για την ασφάλεια του κτιρίου, όπως επισημαίνεται κι από τους μηχανικούς που μελέτησαν το σημείο που υπήρξε η καθίζηση. Υπάρχουν θέματα πλημμυρικά, τα οποία δεν έχουν λυθεί. Υπάρχουν θέματα χώρου. Είναι αρκετοί οι μαθητές, με αποτέλεσμα να μην χωράμε. Θέλουμε νέες αίθουσες. Τα ηλεκτρολογικά και τα λοιπά προβλήματα παραμένουν. Ο περιβάλλοντας χώρος είναι μικρός και παραμένει.  Οι γονείς αισθάνονται αγανάκτηση, αγωνία και φόβο. Δεν ξέρουν αν τα παιδιά τους είναι ασφαλή. Μπορεί το κτίριο να είναι ασφαλές από την καθίζηση αλλά είναι ανασφαλές από την ολιγωρία.»