Politica 89.8
Β. Τσαουσίδης: «Νησίδες αναξιοκρατίας τα μη κρατικά παν/μια που θα προκαλέσουν δίδακτρα και στα δημόσια – Θα αντλούν πόρους από το Κράτος και θα μειωθούν τα ήδη πενιχρά κονδύλια των ΑΕΙ»
Ως νησίδες αναξιοκρατίας χαρακτήρισε τα μη κρατικά πανεπιστήμια που αναμένεται να δούμε το επόμενο χρονικό διάστημα στην χώρα μας, μετά από Νομοσχέδιο της κυβέρνησης, στο οποίο άσκησε δριμεία κριτική ο καθηγητής από το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών υπολογιστών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Βασίλης Τσαουσίδης, που αναζητά να βρει τους πραγματικούς λόγους ίδρυσης των μη κρατικών πανεπιστημίων.
Ειδικότερα, ο κ. Τσαουσίδης, επεσήμανε πως τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα αποτελέσουν νησίδες αναξιοκρατίας, όπου το μόνο που θα καταφέρουν είναι να προκαλέσουν την είσοδο των διδάκτρων στα δημόσια πανεπιστήμια και ότι τα μη κρατικά πανεπιστήμια, θα αντλούν πόρους από το Κράτος και θα μειωθούν τα ήδη πενιχρά κονδύλια των ΑΕΙ.
Στο γιατί είναι πλάνη τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ο κ. Τσαουσίδης αναφέρει πως: «Για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά, το Σύνταγμα καταρχάς προβλέπει δημόσια και δωρεάν παιδεία και έχει κάποιο λόγο που το προβλέπει και ο λόγος είναι ότι αναγνωρίζει την παροχή παιδείας και ως υποχρέωση στους πολίτες και ως δικαίωμα των πολιτών. Υποχρέωση του πολίτη με την έννοια ότι θα πρέπει ο πολίτης να είναι τυπικός σε αφορά τις συναλλαγές του με το κράτος, για αυτό και υπάρχει υποχρεωτική εκπαίδευση μέχρι το γυμνάσιο και δικαίωμα του είναι η ευημερία της κοινωνίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη μόρφωση των πολιτών. Επομένως, με αυτό το σκεπτικό είναι υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει δωρεάν και δημόσια παιδεία στους πολίτες. Για να καταργηθεί αυτό το δικαίωμα που προβλέπεται μάλιστα από το Σύνταγμα, πρέπει να υπάρχει κάποιος σοβαρός λόγος, ποιος είναι σοβαρός λόγος ; Το να δημιουργήσουμε ιδιωτικά πανεπιστήμια από μόνο του δεν είναι αυτοσκοπός αυτό, άρα θα πρέπει να βρούμε ποιος είναι ο στόχος τελικά που εξυπηρετούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Αυτό είναι και το κυρίαρχο ερώτημα. Και για να επανέλθω, ο στόχος των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ενδεχομένως το να ενισχύσουμε την ποιότητα του δημόσιου πανεπιστημίου ; Είναι το να συγκρατήσουμε τους φοιτητές που φεύγουν να σπουδάσουν στο εξωτερικό, αυτών δηλαδή που δεν πετυχαίνουν συνήθως στις πανελλαδικές στη Σχολή της επιλογής τους, είναι το να μπορέσει το κράτος να περιορίσει τα έξοδα που κάνει, γιατί θα βάλει δίδακτρα είναι για να αναπτύξει την οικονομία του περισσότερο. Πρέπει κάπως να προσδιορίσουμε τον στόχο. Δεν αρκεί να λέμε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια υπάρχουν παντού, γιατί όχι κι εδώ. Ιδιωτικά πανεπιστήμια υπάρχουν παντού και είναι και ιστορικοί λόγοι που δημιουργήθηκαν, για παράδειγμα στην Αμερική υπάρχουν πολλά ιδιωτικά πανεπιστημία μη κερδοσκοπικά ή και πολιτειακά, τα οποία όμως δεν διακρίνονται καν, δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ του τρόπου που λειτουργούν και του τρόπου με τον οποίο χρηματοδοτούνται. Για να σας πω τώρα που είναι η πλάνη. Η πλάνη είναι πως τα μη ιδιωτικά πανεπιστήμια, νομίζει κάποιος ότι όταν δημιουργηθούν, θα είναι και αυτοχρηματοδοτούμενα. Αυτό είναι ψευδέστατο. δεν υπάρχει περίπτωση πανεπιστήμιο ιδιωτικό να μπορέσει να αυτοχρηματοδοτείται και να μην εξυπηρετείται από τους πόρους του κράτους, όπως ακριβώς και το δημόσιο πανεπιστήμιο.»
Σε ότι αφορά το γιατί το πιστεύει αυτό, ο κ. Τσαουσίδης, απαντά πως: «Τα δίδακτρα είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό από τη συνεισφορά σε ένα προϋπολογισμός ενός πανεπιστημίου. Ενδεικτικά σας λέω ότι συνήθως είναι γύρω στο 20%, μόνο τόσο μπορούν να καλύψουν από τα έξοδα ενός πανεπιστημίου τα δίδακτρα. Το υπόλοιπο 80 προέρχεται κυρίως πρωτίστως από κρατικές χορηγίες, από χορηγίες μέσω των ερευνητικών μηχανισμών του κράτους και πάλι ή από δωρεές. Οι δωρεές δεν γίνονται μόνο στα ιδιωτικά πανεπιστήμια γίνονται και τώρα στα δημόσια πανεπιστήμια. Επομένως, αυτό που θα κάνει μια διαφορά μόνο είναι ότι θα δημιουργηθούν δίδακτρα, θα καταργηθεί δηλαδή η δωρεάν παιδεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια κι αυτό θα καλύψει μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του προϋπολογισμού τους, και το υπόλοιπο θα το καλύψει το κράτος, άρα δεν θα απαλλαγεί το κράτος από το κόστος. Η ίδρυση, ιδιωτικών πανεπιστημίων, θα δημιουργήσουν νέες υποχρεώσεις του κράτους, δηλαδή να χρηματοδοτήσει, νέα χρήματα.»
Για το πως θα χρηματοδοτηθεί μια ιδιωτική επιχείρηση από κρατικούς πόρους ο κ. Τσαουσίδης, απαντά πως: «Δεν πρόκειται, για καμία, ιδιωτική επιχείρηση, όλα τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, δεν υπάρχει κανένα σοβαρό πανεπιστήμιο στον κόσμο που να είναι κερδοσκοπικό. Τα κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, δεν έχουν καμία τύχη και τα πτυχία τους δεν αναγνωρίζονται σχεδόν πουθενά. Επομένως συζητάμε για μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα ιδρύματα, τα οποία δεν ιδρύονται από το κράτος, αλλά από συστάδες είτε επιχειρήσεων, είτε δήμων, είτε οτιδήποτε άλλο. Σίγουρα, για να μπορέσουν να προχωρήσουν σε μια σοβαρή επένδυση αυτές οι συστάδες θα πρέπει να έχουν στο νου τους το κέρδος, ή θα πρέπει να έχουν στο νου τους, να εκπαιδεύσουν πρόσωπα τα οποία θα αξιοποιήσουν αργότερα προς όφελος τους. Επομένως είναι δεδομένο πως αν βρεθούν άνθρωποι να επενδύσουν σε ένα πανεπιστήμιο δεν μπορούν να βγάλουν κέρδος.»
Για την επιλογή, της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων και πόσο θα επηρεάσει την λειτουργία των κρατικών ο κ. Τσαουσίδης, ανέφερε πως: «Θα επηρεάσει με την έννοια ότι καταρχάς ο προϋπολογισμός, αν θεωρήσουμε ότι ο προϋπολογισμός για την παιδεία παραμένει σταθερός, θα πρέπει να αντλήσουν πόρους από τον ίδιο κορβανά, αλλιώς θα πρέπει, να αυξήσει το μπάτζετ της για την παιδεία το κράτος κι αυτό σημαίνει ότι θα επιβαρυνθεί με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων οικονομικά και δεν θα ωφεληθεί. Θα πρέπει λοιπόν επομένως, να αναζητήσουμε, ποιος είναι ο στόχος ίδρυσης των μη κρατικών πανεπιστημίων.»
Ο κ. Τσαουσίδης, έδωσε διαφορετικές διαστάσεις υπέρ της ίδρυσης μη Κρατικών Πανεπιστημίων, υποστηρίζοντας πως πριν από ένα τέτοιο νόμο θα πρέπει να αναζητήσουμε τους λόγους που εξυπηρετούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ειδικότερα ανέφερε: «Μια άλλη διάσταση, που κυκλοφορεί υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, είναι ότι θα χάσουμε τους φοιτητές που φεύγουν και που δεν σπουδάζουν στην Ελλάδα και πάνε στο εξωτερικό. Μιλάμε για φοιτητές δηλαδή που δεν πετυχαίνουν στο ελληνικό πανεπιστήμιο ; Αυτό το σκοπό θα εξυπηρετήσουν τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, όταν υπάρχουν δημόσια πανεπιστήμια με κενές θέσεις που δεν καλύπτονται, γιατί δεν πληρούνται οι προδιαγραφές από τους υποψήφιους για να εισέρχονται αυτοί στα μη κρατικά αντί να φεύγουν στο εξωτερικό; Γι αυτούς τους φοιτητές, θα κάνουμε νέες νομοθεσίες ειδικές για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια; Θα επιτρέπουμε σε αυτούς τους φοιτητές να πηγαίνουν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια κι αν ναι, αφού θα είναι ισοδύναμα και ισότιμα με τα δημόσια για ποιο λόγο δεν τους επιτρέπουμε να μπαίνουν στα δημόσια ; Έχει σημασία λοιπόν, να αντιληφθεί και να μας πει κάποιος, δεν το έχει πει κανένας μέχρι σήμερα και το λέω ξανά λέω μετά λόγου γνώσεως να μας πει για ποιο λόγο θέλουμε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Το επιχείρημα ότι παντού υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι παραπλανητικό. Ξαναλέω ότι οι λόγοι που υπάρχουν τα ιδιωτικά αυτά πανεπιστήμια είναι ιστορικοί και θα πρέπει εμείς που έχουμε ήδη αυτό από το Σύνταγμα, το καθεστώς, για να το αλλάξουμε να έχουμε κάποιον λόγο. Μήπως θα πρέπει να μπορούμε να προσελκύσουμε φοιτητές από το εξωτερικό και άρα ουσιαστικά είναι οικονομικοί οι λόγοι ; Στην Κύπρο. Να σας πω λοιπόν αυτό που συμβαίνει στην Κύπρο είναι ότι η Κύπρος δεν κατόρθωσε μέχρι σήμερα με τα 8 ή 10 πανεπιστήμια που έχει ιδρύσει ιδιωτικά να φτιάξει κάποιο πανεπιστήμιο που έχει κάποιο όνομα, έστω, ισάξιο με τα 3 δημόσια πανεπιστήμια της Κύπρου. Γιατί τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που ίδρυσε στην Κύπρο, είναι υποδεέστερα, από το διεθνή Ranking κατάταξης των πανεπιστημίων, άρα δεν εξυπηρέτησε τον στόχο αυτόν.»
Συνοψίζοντας για τα μη κρατικά πανεπιστήμια ο κ. Τσαουσίδης, αναφέρει πως: Δεν θα ενισχυθεί η ποιότητα των πανεπιστημίων μας, με την ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων. Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να πει, πως με τα μη κρατικά πανεπιστήμια, θα ωφεληθεί το ελληνικό κράτος και οι Έλληνες πολίτες. Στην ουσία, ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης θα παραμείνει, δηλαδή ουσιαστικά υποχρεωτικά το δημόσιο ελέγχει και το δημόσιο χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, είτε τα συγκροτήσει ο δήμος, είτε τα συγκροτήσουν οι ιδιώτες, είτε τα συγκροτήσει το κράτος το ίδιο. Αλλιώς πανεπιστήμια κερδοσκοπικού χαρακτήρα που λειτουργούν σαν εταιρείες, αυτά και δεν ελέγχονται από το κράτος και δεν αναγνωρίζονται από το κράτος. Επομένως όντως ο δημόσιος χαρακτήρας επί της ουσίας δεν μπορεί να καταργηθεί. Αυτό που καταργείται είναι η δωρεάν παιδεία.
Σε ότι αφορά το κέρδος που επικαλείται το κράτος, ότι θα έχει από την ίδρυση των μη κρατικών πανεπιστημίων ο κ. Τσαουσίδης, αναφέρει κατά την γνώμη του πως: «Έχω καταλήξει ότι ένας λόγος είναι η εμμονή και η προκατάληψη αλλά κυρίως, ότι αυτά τα ιδρύματα, τα οποία θα λέγονται πανεπιστήμια θα είναι νησίδες αναξιοκρατίας μέσα στη χώρα. Θα λειτουργούν με κανόνες ιδιωτικού δικαίου, αλλά θα έχουν το Status Πανεπιστημίου. Θα μοιράζουν πτυχία, θα μπορούν να κάνουν εισαγωγές χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς πανελλήνιες εξετάσεις θα μπορούν να κάνουν προσλήψεις χωρίς προϋποθέσεις θα μπορούν να μοιράσουν μισθούς και μπόνους χωρίς προϋποθέσεις. Ένα τέτοιο, ας πούμε πανεπιστήμιο, για να μπορέσει να έχει κάποιο κύρος στην κοινωνία και να μπορέσει να προσελκύσει καθηγητές κύρους και φοιτητές, όμως οι οποίοι έχουν προϋποθέσεις, για να σπουδάσουν, ιατρική νομική, δύσκολες επιστήμες, για να το πετύχει αυτό, θα πρέπει όντως να μπορέσει να βρει καλό έμψυχο δυναμικό. Θα πρέπει να τους πάρει από τα Ελληνικά Δημόσια Πανεπιστήμια μάλλον. Θα φτάσουμε σύντομα αν γίνει αυτό σε ένα σημείο να πληρώνουν δίδακτρα και στα δημόσια πανεπιστήμια, αυτό γίνεται και στα και στις άλλες χώρες και το αποτέλεσμα θα είναι να στερηθούν πόρους τα δημόσια πανεπιστήμια, άρα θα υστερήσουν. Δεν θα γίνει κάτι καλύτερο. Ουσιαστικά δημιουργούμε νησίδες αναξιοκρατίας, αυτές τα σχέδια μιας κυβέρνησης ή κάποιου κόμματος, δεν ξέρω ακριβώς πως και γι αυτό και είμαι σαφής και κατηγορηματικός ότι δεν θα είναι χρήσιμο πράγμα η ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων . Αν υπήρχε η δυνατότητα να γίνει ένα πραγματικά σοβαρό το πανεπιστήμιο στην Ελλάδα θα ήμουνα, υπερ, ο λόγος που είμαι εναντίον είναι ότι είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχουν αυτές οι προϋποθέσεις.»
