Τα λεφτά στο στρώμα και πως θα επιστρέψουν…σε τράπεζες και οικονομία

Οι Έλληνες τρομοκρατήθηκαν – και όχι άδικα- τράβηξαν τις αποταμιεύσεις τους από τις τράπεζες και τις έκρυψαν…σε σεντούκια, στρώματα, τις “φύτεψαν” στο κήπο τους, τις έχτισαν σε τοίχους, τις τοποθέτησαν σε θυρίδες.

Τα 237 δισ ευρώ αποταμιεύσεις το 2009 τον Ιούνιο του ’12 έγιναν 150 δισ ευρώ με τα μνημόνια και τις “τραβηχτικές” από τα έτοιμα. Μικρή ανάκαμψη σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο του ’14 όταν προσέγγισαν τα 165 δισ ευρώ, για να βυθιστούν στα 122 δισ ευρώ τον Ιούνιο του ’15. Πάνω από 40 δισ ευρώ πήγαν στην “ιδιωτική φύλαξη”, εκτός τραπεζών.

Από αυτό το ποσό στους Έλληνες, μετά την φορο- αφαίμαξη, υπολογίζεται ότι απέμειναν 25 δισ ευρώ, τα οποία συνεχίζουν να παραμένουν εκτός τραπεζικού συστήματος.

Με την πλήρη απελευθέρωση από τα capital control, προχθές (1/9/19) η προσδοκία είναι να επιστρέψουν στις τράπεζες. Για την δική τους ευρωστία που απομακρύνει -τελεσίδικα- όποιες κουβέντες για κούρεμα…. αλλά και για να πάρει εμπρός η Οικονομία. Άλλωστε χρήμα που κινείται παράγει πλούτο. Διαφορετικά έρχονται μνήμες από τα “κλασσικά εικονογραφημένα” με το “θείο Σκρούτζ Μακ Ντακ”

Να αρχίσουν οι δανειοδοτήσεις. Να κινηθούν οι επιχειρήσεις χωρίς άγχος. Να αποκατασταθούν πλήρως εισαγωγές και εξαγωγές. Να επανέλθουμε, με δυο λόγια στην κανονικότητα.

Το μεγάλο στοίχημα πλέον είναι η επιστροφή των καταθέσεων στις τράπεζες.

Για να μην απειλούνται οι οικογενειάρχες, από ληστείες- μερικές φορές μετά φόνου- για να μην ξυλοκοπούν οι “μπουκαδόροι” παππούδες και γιαγιάδες για μερικά ευρώ.

Τα πρώτα δείγματα επιστροφής στις τράπεζες φάνηκαν. Στα οικονομικά αποτελέσματα που ανακοίνωσαν πρόσφατα οι τράπεζες, καταγράφεται αύξηση στις καταθέσεις έως και 7% σε ετήσια βάση.

Εκείνο που πρέπει να τύχει προσοχής από όλες τις πλευρές, είναι ορισμένες αγκυλώσεις του υπουργείου Οικονομικών.

Ο λόγος για περιπτώσεις που ορισμένοι, πρόθυμα επέστρεψαν τις καταθέσεις τους, σε τράπεζες, έτυχαν ελέγχου από τις φορολογικές αρχές. Μακρυά από εμάς η ανεξέλεγκτη κατάθεση οποιουδήποτε ποσού, αλλά δεν είναι αποδεκτές υπερβολές των φορολογικών αρχών. Όταν ο καταθέτης αποδεικνύει από τις φορολογικές του δηλώσεις τη δυνατότητα των αποταμιεύσεων του, δεν μπορεί να του γίνεται ο “βίος αβίωτος” για να αποδείξει ότι “δεν είναι ελέφαντας”.

Η πολιτική της προσέλκυσης και της επιστροφής των χρημάτων από τα στρώματα στις τράπεζες, πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη.

Διαφορετικά δεν χτίζεται κλίμα εμπιστοσύνης ή αποκατάστασής του από την εποχή των capital control.