Ψυχραιμία οι καταναλωτές. Συν Αθηνά και χείρα κίνει το Δημόσιο

Οι δύο μεγάλες, που συνέβησαν στον 20 αιώνα, άλλαξαν τα πάντα έκτοτε, σε ότι έχει σχέση με τον “μαύρο χρυσό”.

Οι επιπτώσεις στη παγκόσμια οικονομία, μεγάλες.

Η δοκιμασία των οικονομιών -κυρίως των Δυτικών χωρών- “ορογενετική”.

Τόσο αυτή του 1973, όσο κι εκείνη του 1979, αναστάτωσαν τη παγκόσμια οικονομία, και δημιούργησαν ένα άλλο -διαφορετικό- status quo

Η δραματική αυτή άνοδος των τιμών (από 3 δολάρια το βαρέλι το 1973, σε 20 δολάρια το Μάρτιο του 1974) είχε άμεσο αντίκτυπο στις τιμές άλλων προϊόντων. Οι αυξήσεις διαχύθηκαν στα υπόλοιπα προϊόντα βυθίζοντας την παγκόσμια οικονομία σε ύφεση. Οι επενδύσεις μειώθηκαν και η συνολική ζήτηση παρουσίασε δραματική κάμψη.

Το 1979 και η άνοδος στην εξουσία των φανατικών μουσουλμάνων σήμανε την αρχή ενός δεύτερου ”γύρου” ανόδου των τιμών του μαύρου χρυσού.Οι τιμές από 13 δολάρια το βαρέλι το 1978 έφθασαν σε 32 δολάρια στις αρχές του 1980. Τα κράτη, ξεκίνησαν την αποθεματοποίηση του πετρελαίου που είχαν υπό την κατοχή τους, με αποτέλεσμα η τιμή του να αυξηθεί ακόμα περισσότερο.

Έκτοτε μάθαμε να ζούμε με τη πληροφόρηση, αν όχι καθημερινά από τα ΜΜΕ, για τις διεθνείς τιμές του πετρελαίου.

Ήταν κι το 2013-2014 που η τιμη του πετρελαίου είχε φθάσει στα 100 δολάρια το βαρέλι.Επίπεδο που κρατήθηκε για περισσότερους από 14 μήνες τότε, για να σπάσει το “φράγμα” των δολ. στα 99,5 δολάρια στις 8 Σεπτεμβρίου 2014.

Τα σενάρια για 100 δολάρια το βαρέλι του μαύρου χρυσού επανήλθαν. Είναι από τις εκτιμήσεις που εδράζονται σε αναλυτές, οι οποίοι παρομοιάζουν την επίθεση στην Aramco με εκείνη της 11ης Σεπτεμβρίου.

H Aramco η ίδια υπολογίζει ότι οι επιθέσεις στη μονάδα της θα μειώσουν την παραγωγή  κατά 5,7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, δηλαδή περισσότερο από 50%. Η ποσότητα αντιστοιχεί στο 5% της παγκόσμιας παραγωγής

Διεθνείς οίκοι εκτιμούν ότι δεν είναι απίθανη μια τιμή στα 80 δολάρια

Στα καθ’ ημάς, με λόγια σταράτα.

Η εκτίναξη των τιμών κάθε μέρα σημαίνει 1.000.000 ευρώ επιπλέον.

Τα στοιχεία του ΣΕΕΠΕ το αποδεικνύουν: Στην Ελλάδα πωλούνται ημερησίως 6.273 τόνοι αμόλυβδης βενζίνης  και 7.164 τόνοι ντίζελ κίνησης

Ο μεγάλος χαμένος θα είναι ο καταναλωτής αλλά και οι επιχειρήσεις που έχουν στο κοστολόγιο τους τον παράγοντα “καύσιμο”.

Ούτε το Κράτος θα βγει κερδισμένο, παρά την μερίδα του λέοντος που “καρπούται” από κάθε λίτρο καυσίμου.
Τα 2/3 της τιμής κάθε λίτρου αμόλυβδης πάνε σε φόρους και ΦΠΑ
Στο διάγραμμα είναι αποκαλυπτικά τα ποσοστά και τα ποσά που εισπράττει κάθε εμπλεκόμενος από την αξία της τιμής αντλίας στην αμόλυβδη.

Η τιμή διυλιστηρίου είναι λιγότερη από 1/3 και περιλαμβάνει και την τιμή της πρώτης ύλης αλλά και το κέρδος του διυλιστηρίου.

Όσο θα ανεβαίνει η τιμή του καυσίμου, τόσο θα αδειάζουν τα πορτοφόλια των νοικοκυριών, τόσο θα ελαττώνεται, η προμήθεια υγρών καυσίμων.

Το συμπέρασμα λόγω και των τελευταίων γεγονότων βγαίνει αβίαστα. Το “μάρμαρο” το πληρώνει κάθε φορά ο καταναλωτής.

Aκόμη και το Κράτος δεν θα κερδίσει αλλά θα εισπράττει λιγότερα, λόγω περιορισμού της κατανάλωσης, παρά την διαφαινόμενη αύξηση των λιανικών τιμών, κατα το ανήκουστο ποσό των 15 λεπτών/ λίτρο ημερησίως.

Και κάτι ακόμη. Μην τα βάζετε με τον πρατηριούχο της γειτονιάς σας. Ούτε με την εταιρία εμπορίας.Δεν έχουν τεράστιες δεξαμενές να “αποθεματοποιήσουν”. Ειδικά όταν επικρατεί πανικός και όλοι σπεύδουν να “φουλάρουν”…Άλλωστε και το κέρδος τους είναι ελάχιστο μπροστά στους φόρους που νέμεται το Ελληνικό Δημόσιο.

Μία λέξη τρις επαναλαμβανόμενη είναι η “συνταγή των ημερών”

Ψυχραιμία, ψυχραιμία, ψυχραιμία

Γ.Λ.ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ