Παρέμβαση του ΠΕΜΑΣ για την Τουρκική Προκλητικότητα και την υιοθέτηση εθνικής γραμμής

Του Kωνσταντίνου Λουκόπουλου*

Με περίσκεψη και αίσθημα ευθύνης το Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας (ΠΕΜΑΣ) παρακολουθεί τις εξελίξεις που περιλαμβάνουν τις σοβαρές τουρκικές προκλήσεις  στην θαλάσσια  περιοχή ανατολικά της Κρήτης, όπου πλοίο του τουρκικού πολεμικού ναυτικού παρενοχλεί διαρκώς ως ευρισκόμενο σε «τουρκική υφαλοκρηπίδα», το γαλλικών συμφερόντων με σημαία Μάλτας ερευνητικό πλοίο «Νautical Geo», το οποίο διενεργεί εδώ και πολλές εβδομάδες επιστημονικές έρευνες σχετικά με την πιθανή πορεία του αγωγού EastMed. Περιλαμβάνουν όμως και σειρά εξαιρετικά δυσοίωνων ενδείξεων για το Κυπριακό.
Η Άγκυρα απέδειξε και πάλι ότι οι διάφορες διακηρύξεις όπως αυτή της EUMED9 αναφορικά με τον σεβασμό των  κυριαρχικών δικαιωμάτων και των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, δεν έχουν πρακτικό αποτέλεσμα ως προς την τουρκική πολιτική. Ταυτόχρονα η Άγκυρα αμφισβητεί στην πράξη μέρος ΑΟΖ/Υφαλοκρηπίδας  που κατοχυρώνεται  πλέον στην Ελλάδα μετά την Συμφωνία Οριοθέτησης με την Αίγυπτο (και δεν είναι απλά “διεκδικούμενη” όπως κάποιοι κύκλοι αποκαλούν αυτήν στο Καστελόριζο), ενώ επιχειρεί συστηματικά να δώσει υπόσταση στο τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Με μικρά-μικρά τετελεσμένα συνεχίζεται  το ροκάνισμα των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και φυσικά θέτει σε κίνδυνο τον  σχεδιασμό του αγωγού EastMed (ανεξάρτητα ή όχι από την υλοποίηση του) και θίγει τα συμφέροντα και τρίτων χωρών στη στρατηγική ενεργειακή συνεργασία που έχουν με την Ελλάδα δημιουργώντας  προβληματισμό στους εταίρους αν η Ελλάδα θέλει και μπορεί να υποστηρίξει τελικά αυτή τη στρατηγική συνεργασία.

Το “συγχωροχάρτι” στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ την 25 Μαρτίου και το “πιστοποιητικό καλής διαγωγής” που δόθηκε στην Τουρκία με την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν την 14 Ιουνίου δεν συνοδεύτηκαν από καμία ενέργεια της Άγκυρας σε ό,τι αφορά στην Αναθεωρητική της Πολιτική ή έστω μία ενέργεια καλής θέλησης. Μία μόλις ημέρα μετά την ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής, την 15 Ιουνίου η Τουρκία με μία μανιφεστικού τύπου επιστολή στον ΟΗΕ την 15 Ιουνίου, προέβαλε για άλλη μία φορά με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το πώς βλέπει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ταυτόχρονα τόνισε εμφατικά τις διεκδικήσεις της απέναντι στην χώρα μας.

Μετά την απατηλή  μακαριότητα του «ήρεμου καλοκαιριού» ας κατανοήσουμε ότι η Τουρκία αισθανόμενη ισχυρότερη με τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα θα κλιμακώσει εστιάζοντας αυτήν την φορά τις ενέργειες της στην περιοχή που καλύπτει παράνομα το «τουρκολιβυκό Μνημόνιο» προκειμένου να δημιουργήσει τετελεσμένα και να αποδείξει στην φιλική της Κυβέρνηση του Νταμπέιμπα ότι δεν πρέπει να φοβάται την Ελλάδα. Παράλληλα αναμένεται ότι θα αυξήσει την πίεση και θα δημιουργήσει εντάσεις και στην Κυπριακή ΑΟΖ ενόψει και του επικείμενου νέου κύκλου συνομιλιών για το Κυπριακό.

Διαγράφεται με σαφήνεια ο κίνδυνος μίας διολίσθησης η οποία θα διαδεχθεί την απατηλή μακαριότητα του καλοκαιριού και θα ευνοήσει τους μακροχρόνιους τουρκικούς σχεδιασμούς. Αντί να σερνόμαστε πίσω από τα γεγονότα απαιτείται να σχεδιάσουμε τις επόμενες μας ενέργειες μας με αποφασιστικότητα και συνάμα με σύνεση και να αποσαφηνίσουμε ότι η προκλητικότητα της Άγκυρας θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια και την σταθερότητα στην περιοχή με ότι αυτό σημαίνει από μέρους μας. Η Ελλάδα πρέπει να απαιτήσει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι παρατηρητή στην Διεθνή Διάσκεψη για την Λιβύη που διοργανώνει η Γαλλία στο Παρίσι με την συμπροεδρία της Ιταλίας και Γερμανίας.

Ο  τουρκικός αναθεωρητισμός απέναντι στη χώρα μας αποτελεί στοιχείο του βασικού κορμού της υψηλής στρατηγικής της Τουρκίας, ανεξάρτητα από το αν το τουρκικό κράτος ελέγχεται από τους κοσμικούς «δυτικότροπους» Κεμαλιστές, όπως ο κ. Ιμάμογλου (τον οποίο κάποιοι αιθεροβάμονες στην Ελλάδα θεωρούν ως την καλύτερη εναλλακτική απέναντι στον Ερντογάν) ή από τους Ισλαμιστές Νέο-Οθωμανούς. Το πρόβλημα ασφαλείας της Ελλάδος θα είναι υπαρκτό όσο οι Τούρκοι πιστεύουν ότι θα πρέπει να αποκατασταθούν τα θεωρούμενα «γεωγραφικά και ιστορικά λάθη» στο Αιγαίο και για την Κύπρο να επιτευχθεί επιτέλους και ο τελευταίος στόχος της στρατηγικής Νιχάτ Ερίμ που αφορά τον καθολικό πολιτικό έλεγχο της Μεγαλονήσου.

Σε αυτό το πλαίσιο, η συστηματική ενίσχυση της πολιτικής αποτροπής και διαρκής ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της χώρας πρέπει να υλοποιηθεί χωρίς άλλες καθυστερήσεις. Παράλληλα, όμως, θα πρέπει με κάθε τρόπο να τονωθεί και η κοινωνική, οικονομική και εθνική συνοχή της Ελλάδας. Οι μήνες που έρχονται θα θέσουν όλους και όλες μας ενώπιον των ευθυνών μας.

*O Kωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι στρατηγός εν αποστρατεία, μέλος  του Παρατηρητηρίου Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και συνεργασίας