Ο αναθεωρητισμός και η σύγχρονη εθνική στρατηγική

Toυ Γιώργου Ζερβάκη*

Η Ελλάδα, η πιο ισχυρή και παγιωμένη κοινοβουλευτική δημοκρατία στην ευρύτερη περιοχή, έχει ήδη εισέλθει σε μια νέα εποχή, που πέραν της αδιατάρακτης εταιρικής σχέσης με τους ευρωπαϊκούς και ατλαντικούς θεσμούς, διαμορφώνει νέες συμμαχικές σχέσεις, ενισχύοντας τις διπλωματικές της αναφορές στα νέα γεωπολιτικά δεδομένα, με τις απειλές του αναθεωρητισμού να υπονομεύουν την ειρήνη και την σταθερότητα στην Ευρώπη, στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή.

Πριν από επτά 10ετίες, οι ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να διαμορφώσουν μια Κοινότητα κρατών που να υπερβαίνει και να ξεπερνάει τα στενά εθνικά σύνορα, βασιζόμενα στην κοινή αλληλεγγύη, στον σεβασμό του απαραβίαστου των εθνικών συνόρων, των συμφωνιών που καθορίζουν το Διεθνές Δίκαιο. Απέναντι στην αναθεωρητική συμπεριφορά της Τουρκίας, των παράλογων αμφισβητήσεων της, το ελληνικό διπλωματικό περίγραμμα γίνει ολοένα και πιο συμπαγές, με την ενδυνάμωση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων, έτσι όπως αποτυπώνονται στη νέα αμυντική συμφωνία, η οποία ξεκίνησε μετά από καίρια στροφή και αλλαγή πολιτικής αντίληψης από την προηγούμενη κυβέρνηση, με βασικό κορμό την σημερινή αριστερή αξιωματική αντιπολίτευση. Συμφωνία την οποία ολοκλήρωσε διευρύνοντας την η παρούσα κυβέρνηση, δίνοντας στην Ελλάδα έναν ενισχυμένο γεωστρατηγικό ρόλο.

Εξελίξεις όπως αυτή η συμφωνία, δρούν πιο αποκαλυπτικά στο να κατανοεί η Άγκυρα ότι οι διεκδικήσεις της πλέον αμφισβητούνται ανοικτά κυρίως μέσα στο ευρωατλαντικό πεδίο, μια και η επέμβαση στην Ουκρανία, καταδεικνύει σε όλες τις δημοκρατικές χώρες, ότι οι πολιτικές του αναθεωρητισμού, αποτελούν κίνδυνο για την διεθνή έννομη τάξη, το διεθνές δίκαιο, την εθνική κρατική κυριαρχία.

Με αφορμή το ουκρανικό ζήτημα, την έξαρση των αναθεωρητικών αντιλήψεων, από καθεστώτα όπως το ρωσικό και το τουρκικό, οι στρατηγικές επιλογές της χώρας, όπως αποτυπώνονται σήμερα με την συμμετοχή της στις διεργασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, αποτυπώνουν νέους συμβολισμούς, σε ένα ισχυροποιημένο διπλωματικό πλαίσιο. Το οποίο και ενισχύεται από τις σχέσεις που αναπτύσσονται με χώρες της Βορείου Αφρικής, της Μέσης Ανατολής, του Κόλπου, μέσα από 3μερείς συνεργασίες, που προσδίδουν έναν αναβαθμισμένο ρόλο στην χώρα, σε μια περίοδο μεταβαλλόμενων προκλήσεων.

Μια μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική για την διπλωματία, την άμυνα, την ασφάλεια, την παιδεία, την οικονομία, προϋποθέτει συσχετισμούς συγκλίσεων, εξωστρέφεια, ετοιμότητα και ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα. Παράγοντες που διασφαλίζουν την εθνική ακεραιότητα και κυριαρχία, αλλά και τα συμφέροντα της χώρας στη Μεσόγειο έως τις χώρες του Περσικού της Κεντρικής Ασίας, του Ειρηνικού.

Η σύγχρονη εθνική στρατηγική δεν περικλείει μόνο τα ελληνοτουρκικά ζητήματα. Ξεκινάει από την θέση της χώρας στην διαμορφούμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με την εθνική θέση να κινείται υπέρ της ομοσπονδιακής προοπτικής, που ως θεσμική κατεύθυνση, αν και απαιτούνται ισχυρές πολιτικές διεργασίες για την ολική επαναφορά της, είναι και η μόνη που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των κρατών-μελών.

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης, είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης.