Να πούμε την αλήθεια για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό

Η αλήθεια για το μεταναστευτικό και το προσφυγικό είναι ότι πρέπει κάποτε να σκεφτόμαστε με τη λογική των «αποθηκών ψυχών», είτε στα νησιά είτε στην ενδοχώρα. Γράφει ο Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος στο in.gr.

Κάποια στιγμή πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους για το προσφυγικό και το μεταναστευτικό.

Η κατάσταση στα νησιά είναι άθλια.

Δείτε επίσης: Φρικιαστική γυναικοκτονία προκαλεί αγανάκτηση στο Μεξικό για τη βία σε βάρος των γυναικών
Άνθρωποι που βρέθηκαν σε αυτά, επειδή ήθελαν να ξεφύγουν από τον πόλεμο και τη φτώχεια, ζουν στις χειρότερες δυνατές συνθήκες.

Και αυτό γιατί στις πλάτες τους παίζεται ένα κυνικό παιχνίδι.

Η Ευρώπη αντιμετωπίζει τα νησιά ως «φραγμούς», ώστε να μην φτάσουν πρόσφυγες στις ευρωπαϊκές χώρες και αντιδράσει η ακροδεξιά που ορίζει δυστυχώς τους όρους της πολιτικής συζήτησης πάνω σε αυτό.

Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τις προσφυγικές ροές ως εργαλείο για να μπορεί να εκβιάζει την Ευρώπη είτε για κονδύλια είτε για αποδοχή των αξιώσεών του.

Έτσι διαμορφώνεται η σημερινή άθλια κατάσταση.

Αυτή που θέλει τα νησιά μας να είναι «αποθήκες ψυχών».

Γιατί αυτό είναι το βασικό πρόβλημα.

Όλα τα άλλα που συζητάμε από εκεί εκπηγάζουν.

Γιατί υπάρχουν ΜΚΟ (που οι πιο πολλές προσφέρουν σημαντικό έργο);

Γιατί διαμορφώνονται ακραίες συνθήκες και δεν επαρκεί ο κρατικός μηχανισμός.

Γιατί διαμαρτύρονται οι πρόσφυγες;

Γιατί ζουν σε άθλιες συνθήκες.

Γιατί αντιδρούν οι κάτοικοι;

Γιατί οι υποδομές στα νησιά έχουν φτάσει στα όριά τους.

Αυτά είναι τα δεδομένα.

Λένε πολλοί ότι η λύση είναι τα «κλειστά κέντρα» και οι μαζικές επιστροφές και απελάσεις.

Μόνο που δεν λένε ότι τα πρώτα θα κινδυνεύουν να γίνουν μικρές και μεγάλες «Μόριες» και ξεχνούν ότι ούτε εύκολες είναι οι μαζικές απελάσεις, ούτε πάντα σύμφωνες με τους κανόνες δικαίου.

Στην πραγματικότητα χρειάζεται να δούμε τα πράγματα αλλιώς.

Να παραδεχτούμε ότι αρκετές χιλιάδες άνθρωποι θα μείνουν στη χώρα, οπότε αντί να συζητάμε εάν θα ζουν σε κακές συνθήκες κράτησης στα νησιά ή στην ενδοχώρα, ας συζητήσουμε το πώς θα ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία.

Και σε αυτή τη βάση, αντί να ασχολούμαστε με επικίνδυνες λύσεις όπως τα «φράγματα» και οι κάθε λογής φράχτες, να πάμε και να απαιτήσουμε, οικοδομώντας και συμμαχίες μέσα στην Ευρώπη, να αλλάξει τώρα η άθλια πολιτική που βλέπει τη χώρα μας απλώς ως «φραγμό».

Όλα τα άλλα απλώς θα δίνουν πάτημα στην ακροδεξιά να σηκώνει κεφάλι.

---