Μεσόγειος: Από κολυμβήθρα πολιτισμού – κόλαση του «μαύρου χρυσού»

Αφορμή του σημερινού μου σημειώματος το εντελώς πρόσφατο, άδοξο και εν πολλοίς προσχεδιασμένο τέλος της 25ης Διεθνούς Διάσκεψης της Μαδρίτης, για την καταπολέμηση της Κλιματικής Αλλαγής.

Η Διάσκεψη αυτή συντελέσθηκε με αποκλειστικό στόχο να υλοποιηθούν οι προτάσεις που χαράχτηκαν στο Παρίσι το 2015 για τον περιορισμό της ήδη υψηλής και απειλητικής θερμοκρασίας του πλανήτη κατά 2 βαθμούς Κελσίου για τα επόμενα χρόνια.

Πρώτος και… δυναμικότερος αποστάτης αυτής της ιδέας, ποιος άλλος από τον μεγαλοεργολάβο των ουρανοξυστών στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης δηλαδή τον πρόεδρο των Η.Π.Α Ντόναλντ Τραμπ, αλλά και την κουστωδία των άλλων τριών επιφανών ρυπαντών του πλανήτη μας (Κίνα, Ρωσία, Ινδία)…

Αλλά όταν μιλάμε για προσχεδιασμένο άδοξο τέλος της Διάσκεψης, είμαστε υποχρεωμένοι να αναφέρουμε ότι σ’ αυτήν μετείχαν 25.000 άτομα με υποτίθεται επικεφαλής τους καθ’ ύλην αρμόδιους υπουργούς Περιβάλλοντος.

Όπως όμως διευκρινίστηκε στα ρεπορτάζ γι’ αυτή την εκδήλωση, οι αρμόδιοι υπουργοί, στη μεγαλύτερη αναλογία τους… εξαφανίστηκαν από το χώρο της Διάσκεψης, πετώντας την μπάλα στους παρακατιανούς τεχνοκράτες, δια τα περαιτέρω. Δηλαδή για το γραφειοκρατικό θάψιμο μιας εκδήλωσης από την οποίαν  οι Πολίτες του Κόσμου περίμεναν συγκεκριμένες αποφάσεις!

Μια τρύπα στο νερό

Το σκόπιμο ναυάγιο της Διάσκεψης της Μαδρίτης μαρτυρεί, κατά τρόπον αδιαφιλονίκητο, ότι μία από τις ύψιστες προτεραιότητες αυτού του αφ’ υψηλού μποϊκοτάζ, εναντίον κάθε σοβαρής σκέψης για το Κλίμα, είναι η με πολλές ταχύτητες μετατροπή του ιστορικού, πολιτισμικού λίκνου της Μεσογείου στη χειρότερη αρένα, σε πραγματικό ρωμαϊκό Κολοσσαίο σφαγής και εξαφάνισης των λαών που ενδημούν από τα προϊστορικά χρόνια σ’ αυτή την πολύφερνη και γοητευτική θάλασσα.

Προτεραιότητα λοιπόν η μοιραία άλλοτε με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και άλλοτε με τα τετελεσμένα, de facto ρουλεταδόρικα τεχνάσματα, της αυθαίρετης χάραξης ζωνών, όχι αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης, αλλά αρπαγής του αλλότριου πλούτου, με πρώτο και καλύτερο υπόδειγμα άρπαγος, το σημερινό κακέκτυπο του θρυλικού οθωμανού αρχιπειρατή Χαϊρεντίν Μπαρμπρόσα, δηλαδή του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Αυτού του αδιόρθωτου Σαϊλόκ του Σαίξπιρ…

Όμως θα ήταν μικρονοϊκή επιμονή να επικεντρώνεται το πανευρωπαϊκό ή διεθνές ενδιαφέρον σε μια μοιρασιά όχι ωφέλιμων αγαθών, αλλά των υδρογονανθράκων που σε ποσοστά, που ξεπερνούν το 60% ευθύνονται για τον ήδη ασφυκτικό θάλαμο αερίων που περιβάλλει σαν θανάσιμο σάβανο τον πλανήτη Γη.

Εάν το καλοσκεφτούμε, όλη αυτή η αναστάτωση με τις παραβιάσεις του εναέριου ελληνικού χώρου από τα μαχητικά της αεροπορικής τουρκικής σφηκοφωλιάς δεν είναι δα και καμιά σπουδαία Ερντογανική «κατάκτηση», αλλά μια βλακώδης τρύπα στα νερά της Μεσογείου…

Ρεκόρ υπαίτιων καταστροφών

Το μόνο που κατόρθωσε ο άρπαξ που ενδημεί στο κιτς πολυδάπανο ανάκτορό του και γεμίζει τις πλατείες με χειροκροτήτριες φερτές μαντηλοφορούσες της Ανατολίας, είναι το κούρντισμα των διαγωνιζομένων στον ανταγωνισμό των δυσβάσταχτων εξοπλισμών για την νόμιμη ή παράνομη εξόρυξη υδρογονανθράκων και αερίων που:

• Λιώνουν κάθε χρόνο χιλιάδες τ.χλμ. από παγετώνες της Αρκτικής και Ανταρκτικής, των ευρωπαϊκών Άλπεων, των Ιμαλαΐων, ή των Άνδεων, προκαλώντας πλημμύρες που σαρώνουν και αχρηστεύουν ολόκληρες πόλεις υποδείγματα χωροταξίας, ρυμοτομίας, αποχέτευσης και αρχιτεκτονικής.
• Πλημμυρίζουν χιλιάδες στρεμμάτων καλλιέργειες ή προκαλούν πυρκαγιές που αχρηστεύουν χιλιάδες εκτάρια δασών.
• Πνίγουν ή απανθρακώνουν χιλιάδες απροστάτευτους πολίτες μαζί με τις περιουσίες τους στις πλημμύρες και στις πυρκαγιές.
• Εξαφανίζουν την υπέροχη πανίδα και χλωρίδα…

Καμιά όμως κουβέντα στη Μαδρίτη για τις εναλλακτικές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως:

• Το υδρογόνο, που μπορεί με λίγα κυβικά χιλιόμετρα γλυκού ή θαλασσινού νερού να τροφοδοτήσει με ενέργεια ολόκληρες πόλεις
• Τον άνεμο, που πρώτοι απ’ όλους οι Δανοί τον χρησιμοποιούν ως ενέργεια με πλωτούς πυλώνες-ανεμογεννήτριες μέσα στη θάλασσα
• Τον ήλιο
• Τα απορρίμματα ή υγρά λύματα που κάποιοι υμέτεροι επιχειρηματίες αντί να τα μετατρέπουν σε αναλώσιμα αγαθά τα πετάνε τις μεταμεσονύκτιες ώρες στη θάλασσα, ή στις χωματερές…

Τι άλλο να διεκτραγωδήσει κανείς…

Κατά τα άλλα, «των οικιών ημών εμπιπραμένων εκείνοι (οι ασύμβατοι με τον ανθρώπινο πόνο ηγέτες) άδουν» παραμυθιάζοντας τις νέες γενιές με τον πολύφερνο Santa Klaus και τη χλιδή της ανόητης επίδειξης πλούτου…

Χρόνια πολλά λοιπόν και καλά μυαλά, που έλεγαν πριν από πολλά χρόνια οι προνοητικοί γονείς και παππούδες.