Κρίση ή ευκαιρία για την ελληνική βιομηχανία;

Γράφει ο Μιχάλης Κατρίνης στο Politica.gr*

Με τις όποιες εκτιμήσεις σχετικά με τη διάρκεια, τα χαρακτηριστικά και τις επιπτώσεις της κρίσης στην οικονομία να είναι επισφαλείς, βέβαιες μοιάζουν οι παρενέργειες για την εύθραυστη ελληνική οικονομία, με τους περισσότερους επαγγελματικούς και παραγωγικούς κλάδους να δοκιμάζονται σκληρά.

Η εγχώρια μεταποιητική βιομηχανία, βαριά τραυματισμένη από την προηγηθείσα δεκαετή κρίση, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με τον περιορισμό ή την ακύρωση παραγγελιών από ευρωπαϊκές και τρίτες χώρες.

Δυναμικοί κλάδοι της ελληνικής μεταποίησης με εξωστρεφή προσανατολισμό, όπως η χαλυβουργία και η κλωστοϋφαντουργία, δέχονται ήδη ισχυρούς κλυδωνισμούς με τη διακοπή της λειτουργίας 7 βιομηχανικών μονάδων και αναστολή εργασίας εκατοντάδων εργαζόμενων να αποτελούν προάγγελο δυσμενών εξελίξεων.

Οι περισσότερες μεταποιητικές μονάδες υπολειτουργούν, με ελάχιστες εξαιρέσεις (κλάδος των τροφίμων, φαρμακοβιομηχανία) ενώ επιπρόσθετα προβλήματα προκαλεί η διαταραχή της εφοδιαστικής αλυσίδας, οι παρατηρούμενες ελλείψεις πρώτων υλών και η δυσλειτουργία στις οδικές εμπορευματικές μεταφορές.

Με το 90% των μεταποιητικών επιχειρήσεων να πλήττεται και την πτώση του κύκλου εργασιών να εκτιμάται σε 60% λόγω της κρίσης, ανησυχία προκαλεί και η μείωση του γενικού δείκτη βιομηχανικής παραγωγής το Φεβρουάριο κατά 3,4% σε σχέση με πέρυσι.

Με το βλέμμα στραμμένο στην επόμενη μέρα, πολλοί θεωρούν ότι η παρούσα κρίση αποτελεί και μια μεγάλη ευκαιρία για την αλλαγή του παραγωγικού μας προτύπου και την προσαρμογή του στις σύγχρονες

απαιτήσεις και προκλήσεις των καιρών, σε ό,τι αφορά στην παραγωγή, την τεχνολογία, την καινοτομία, την αυτάρκεια, αλλά και τις εξαγωγές.

Δεν είναι, επίσης, λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι η κρίση δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να μειωθεί η εξάρτηση της ευρωπαϊκής αγοράς από εισαγωγές από τρίτες χώρες. Αυτή η προοπτική ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας για την ελληνική μεταποιητική βιομηχανία, ώστε να αυξήσει σημαντικά το μερίδιό της στην ευρωπαϊκή αγορά.

Ο μεταποιητικός-βιομηχανικός τομέας είναι καθολικά αποδεκτό ότι έχει τις μεγαλύτερες πολλαπλασιαστικές δυνατότητες, όσον αφορά στην οικονομική μεγέθυνση και την απασχόληση, συνεισφέροντας σημαντικά στο ΑΕΠ της χώρας.

Ταυτόχρονα, μπορεί να επηρεάσει θετικά και άλλους κομβικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, όπως τον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό, τις υπηρεσίες, και τις εξαγωγές, συμβάλλοντας στο 87% της αξίας των εξαγωγικών αγαθών της Ελλάδας.

Την ώρα αυτή, δεν αρκεί μόνο η βούληση όλων όσοι δραστηριοποιούνται στον μεταποιητικό – βιομηχανικό κλάδο, ώστε να ξεπεράσουν τα σημερινά-αλλά και διαχρονικά-προβλήματα και να αδράξουν τις νέες ευκαιρίες που παρουσιάζονται.

Απαιτούνται κλαδικές και οριζόντιες πολιτικές, με δράσεις και υποστηρικτικά εργαλεία από την κυβέρνηση, υπό τη μορφή στοχευμένων κινήτρων: μείωση της φορολογίας και του ενεργειακού κόστους, χορήγηση χαμηλότοκων δανείων, επιστροφή του ΦΠΑ στις εξαγωγικές επιχειρήσεις, αξιοποίηση του καθεστώτος de minimis και χορήγηση άτοκων δανείων για τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ενεργητικές πολιτικές για κλάδους που εξαιρούνταν από τη νομοθεσία της ΕΕ, όπως η χαλυβουργία, η κλωστοϋφαντουργία και η

ναυπηγική βιομηχανία, προώθηση της ενίσχυσης των κάθετων και οριζόντιων αλυσίδων αξίας και δικτυώσεων των επιχειρήσεων , κάλυψη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα των επιταγών που μετατίθενται κ.α.

Τα εργαλεία για τη στήριξη της βιομηχανίας και της απασχόλησης υπάρχουν (Αναπτυξιακή Τράπεζα, ΕΣΠΑ, Κεφάλαια Επιχειρηματικών Συμμετοχών, ΠΔΕ),ενώ έχουν εξασφαλιστεί και οικονομικοί πόροι που μπορούν να αυξηθούν.

Ζητούμενα παραμένουν η συναίνεση των εμπλεκομένων φορέων (κόμματα, αυτοδιοίκηση, επιχειρηματικότητα, εργαζόμενοι, ερευνητικά και πιστωτικά ιδρύματα) στο σχεδιασμό της νέας αναπτυξιακής πολιτικής της χώρας, καθώς και η ορθολογική αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων.

Στην πραγματικότητα, το μεγάλο στοίχημα παραμένει η πολιτική βούληση να προχωρήσει η χώρα πέρα από τη «μονοκαλλιέργεια» της τουριστικής βιομηχανίας και να αναμετρηθεί με τις διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού μοντέλου ανάπτυξης.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι: Αυτή η βούληση υπάρχει;

*Ο Μιχάλης Κατρίνης είναι Βουλευτής Ηλείας, Υπεύθυνος Ανάπτυξης και Επενδύσεων Κινήματος Αλλαγής

 

---