Δυσάρεστη εξαίρεση και όχι ο κανόνας το γεγονός με τους Γερμανούς επισκέπτες στην Κρήτη

Πραγματικά όλη η υφήλιος γνωρίζει για την αυθεντική ελληνική φιλοξενία και ειδικά για την Κρητική φιλοξενία που ίσως ξεχωρίζει και λίγο παραπάνω. Όλοι γνωρίζουν πόσο φιλόξενοι είναι οι κάτοικοι της Μεγαλονήσου, πόσο ζεστοί και πόσο εγκάρδιοι. Γνωρίζουν ότι οι Κρητικοί πάντα ήταν και παραμένουν ακόμα, μετά από σχεδόν 50 χρόνια τουρισμό, πρόθυμοι να ανοίξουν τα σπίτια τους στους «ξένους» και να τους φιλοξενήσουν σαν να’ ταν δικοί τους καλεσμένοι, σαν να’ ταν «δικοί τους ανθρώποι» που λέμε εδώ στο  νησί του Βενιζέλου.  

 

Είναι πάμπολλες οι φορές που μας έχουν κάνει υπερήφανους οι όμορφοι κάτοικοι της ενδοχώρας του νησιού μας με την υποδοχή, την περιποίηση, την φροντίδα και την φιλοξενία που προσφέρουν στους επισκέπτες του τόπου μας όταν αυτοί επισκέπτονται τα πανέμορφα χωριά τους. Είναι αυτοί που τους δείχνουν τον δρόμο όταν έχουν χαθεί, βγαίνοντας οι ίδιοι από τον δικό τους δρόμο για να τους βοηθήσουν. Είναι αυτοί που σταματάνε και τους προσφέρουν βοήθεια αν έχουν πάθει κάτι επάνω στα βουνά, σε απομακρυσμένους τόπους, όπου η βοήθεια είναι και δύσκολη και μακριά και θα αργήσει να έρθει…  

Είναι αυτοί, οι ίδιοι είναι, που τους ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες των σπιτιών τους, καλώντας τους να ξαποστάσουν στις τσιμεντένιες αυλές με τις κρεβατίνες. Τους κερνάνε από την δική τους τσικουδιά, τους προσφέρουν φρέσκα φρούτα από τον κήπο τους και σύντομα το τραπέζι γεμίζει με ότι άλλο «βρισκούμενο» υπάρχει στο σπιτικό τους. Τους ρωτούν «κι από που’ σαι μπρε συ και τίνος είσαι;», προσπαθώντας να συνεννοηθούν με τα λίγα γερμανικά ή ιταλικά που θυμούνται ακόμα από την κατοχή, με τα ηλιοκαμένα πρόσωπά τους να χαμογελούν ζεστά, εγκάρδια, αληθινά. Και αφού φάνε και πιούνε όλοι μαζί, σαν φίλοι από τα παλιά, τους φορτώνουν με τσάντες γεμάτες από τα σταφύλια που κρεμόντουσαν στην κρεβατίνα, ένα μπουκάλι από το δικό τους λάδι, ένα μπουκάλι από το δικό τους κρασί, ένα μπουκάλι τσικουδιά, από την δική τους καζανιά, για τον δρόμο (κι αλλοίμονό τους αν βγάλουν χρήματα για να τα πληρώσουν) και πολλές όμορφες στιγμές για να πάρουν μαζί τους! 

 

Οι περισσότεροι επισκέπτες (κάποιοι τους αποκαλούν και «τουρίστες») που έζησαν τέτοιες εμπειρίες, γυρίζουν στα καταλύματά μας «μεθυσμένοι» από αυτή την αυθεντική, την γνήσια κρητική φιλοξενία, πραγματικά στο όριο του σοκ ευφορίας! Είναι τόσο βαθιά εντυπωσιασμένοι από αυτή την αυθόρμητη εκδήλωση συναισθημάτων αυτών των «απλών» ανθρώπων και μας περιγράφουν τόσο ενθουσιασμένοι και συγκινημένοι αυτό το «απίστευτο γεγονός» που είχαν την ευλογία να βιώσουν και το οποίο θα αποτελεί πλέον εμπειρία ζωής για αυτούς και ταυτόχρονα σήμα κατατεθέν για το νησί μας και την χώρα μας! 

 

Αυτό θέλουμε να πάρουν μαζί τους, στις αποσκευές τους, μαζί με την τσικουδιά και το λάδι, αφήνοντας το νησί μας! Τις όμορφες ώρες που πέρασαν με την γιαγιά και τον παππού σε κάποιο χωριό, κάτω από μία κρεβατίνα, που φώναξαν όλο το σόι να τσι γνωρίσει, θέλουμε να θυμούνται! Ασφαλείς και «καλοδεχούμενοι», θέλουμε να νιώθουν εδώ στον τόπο μας,  Αυτά και μόνο αυτά! 

Όλα τα υπόλοιπα είναι εφιάλτες, είναι η «κακιά στιγμή» που απλά δεν επιτρέπεται ποτέ να συμβαίνει, καθώς δεν τιμούν κανέναν και μόνο θλίψη και ντροπή προκαλούν σε όλους μας, ακόμα και σε αυτούς που τα προκαλούν, “όντα’ ρθούν” στα συγκαλά τους και ξανασκεφτούν τι έκαναν!

 

Μην ξεχνάμε ότι ο μικρός Ξένιος Ζευς, προστάτης των ταξιδιωτών, μεγάλωσε στο Ιδαίον Άντρον, μία σπηλιά στον Ψηλορείτη της Κρήτης 

                             

 

  

Το πολυβραβευμένο  βίντεο της Περιφέρειας Κρήτης «Crete: Incredible Hospitality» αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο την κρητική φιλοξενία!  https://youtu.be/A40iNV_e7DU

*Ευθύμιος Μουντράκης Ξενοδόχος, ν. Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Χερσονήσου

---