Δεν χωρούν αυταπάτες για τις επιδιώξεις της Τουρκίας

Προκειμένου να δικαιολογήσει την υποχώρηση και συνθηκολόγησή του το 2015, στις διαπραγματεύσεις  με τους εταίρους μας, ο κ. Τσίπρας είχε προβάλλει ως δικαιολογία τις ψευδαισθήσεις που είχε.

Ελπίζουμε ο κ.Μητσοτάκης να μην χρησιμοποιήσει σε μελλοντικό χρόνο τον ίδιο όρο,  αναφερόμενος στις συζητήσεις που κάνει με την Τουρκία.

Γιατί εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: δε χωρούν ούτε ψευδαισθήσεις, ούτε αυταπάτες.

Η Τουρκική αναθεωρητική πολιτική σε όλο το εύρος των Ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν έχει συγκυριακά, αλλά μόνιμα χαρακτηριστικά.Στηρίζεται σε μια μακρόχρονη, στρατηγική επιλογή της Τουρκίας–από τη δεκαετία του 1950–η οποία ενισχύεται κατά καιρούς με το δόγμα της ”Γαλάζιας Πατρίδας”.

Ο κ.Ερντογάν έχει πει ότι ”τα πολιτικά και πολιτιστικά σύνορα της Τουρκίας δεν ορίζονται από τα επίσημα σύνορά της”.  Πόσο πιο ξεκάθαρο να το κάνει για να το αντιληφθεί η Αθήνα;

Ο στόχος της Τουρκίας είναι  να μετατρέψει το Αιγαίο σε ένα υβριδικό περιβάλλον, στο οποίο δεν θα ισχύει το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας. Με την εξίσου ξεκάθαρη πρόθεση να αποκοπεί και να παραιτηθεί η Ελλάδα από τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Επιπλέον, υπάρχει η Τουρκική απαίτηση για την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και η Τουρκία δεν προσπαθεί απλά να βάλει το ζήτημα αυτό στο τραπέζι του διαλόγου, αυτό το έχει ήδη κάνει. Θέλει, πλέον, να το βάλει, όπως λέμε, και στο χαρτί.

Καμία Ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση ώστε να αποδεχθεί την Τουρκική απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Όπως και να αποδεχθεί συστάσεις συμμάχων ή φίλων προς αυτή την κατεύθυνση και να αφαιρέσει από αυτά τα νησιά την αποτρεπτική ισχύ που εγγυώνται την άμυνα τους και την εθνική μας κυριαρχία.

Το ίδιο ισχύει και για το ενδεχόμενο παραίτησης της χώρας μας από τις πρόνοιες του Δικαίου της Θάλασσας, το οποίο δεν έχει a la carte εφαρμογή. Και αυτό θα πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρο από την ελληνική πλευρά.

Το Αιγαίο δεν είναι ειδική περίπτωση, ούτε υβριδική θάλασσα. Κάθε χώρα  έχει το δικαίωμα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια. Κάθε νησί που κατοικείται έχει επήρεια ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, όπως ορίζουν οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου.

Η επιβεβαίωση της αναθεωρητικής ατζέντας της Τουρκίας ήρθε με όσα συνέβησαν πριν από λίγες ημέρες ανοιχτά της Κάσου,  σε μια ευθεία αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας, όσο και αν η αντίδραση του Πρωθυπουργού συνοψίστηκε στο ”μας ταλαιπώρησαν λίγο οι φίλοι μας, αλλά τελικά όλα καλά”.

Η Τουρκία ουσιαστικά απαγόρευσε, δια των όπλων,  την κίνηση του Ιταλικού πλοίου στην Ελληνο–Αιγυπτιακή ΑΟΖ, βασιζόμενη στο παράνομο Τουρκολιβυκό μνημόνιο. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: για ό,τι κάνετε στο Αιγαίο και όχι μόνο, θα πρέπει να μας ρωτάτε…

Υπάρχει όμως και  το δήθεν αθώο, ρητορικό ερώτημα, που διατυπώνεται για να δικαιολογήσει υποχωρήσεις και συνοψίζεται στο: ” Δεν θέλετε να κάνουμε διάλογο, θέλετε πόλεμο;”

Ναι, πρέπει να γίνεται διάλογος. Σε αυτό το διάλογο, όμως, πρέπει να υπάρχουν όρια, κόκκινες γραμμές, να μην γίνονται εκπτώσεις.

Γιατί η ειρήνη και η ασφάλεια της χώρας δεν εξαγοράζονται με εκπτώσεις.

Γιατί δεν μπορεί  να παραχωρούνται αμυντικά συστήματα πάνω στα οποία στηρίζεται η άμυνα της χώρας, τη στιγμή μάλιστα που υφίσταται απειλή από την Τουρκία που φτάνει μέχρι την αμφισβήτηση συνόρων, κυριαρχικών δικαιωμάτων και συνθηκών.

Γιατί εδώ, πλέον, έχουμε την ομολογία του ίδιου του Πρωθυπουργού ότι η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, δημιούργησε κενό ασφαλείας στην άμυνα της χώρας, όσο και αν προσπάθησε να το ανασκευάσει.  Έθεσα μάλιστα, δημόσια, το ερώτημα αν υπήρξε  θετική εισήγηση και σύμφωνη γνώμη της στρατιωτικής ηγεσίας για τα αμυντικά συστήματα που έχουν απομακρυνθεί από τα νησιά, χωρίς φυσικά να πάρω απάντηση…

Με δεδομένη την αναθεωρητική και επεκτατική πολιτική της Τουρκίας, έχουμε μία επιλογή: την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας  με πολλαπλές πολιτικές, τόσο στην ενίσχυση της αποτρεπτικής δύναμης της χώρας, όσο και στη διαμόρφωση διεθνών συμμαχιών.

Απαιτούνται, σήμερα όσο ποτέ, γνήσια πατριωτικά αντανακλαστικά και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θωρακίζει και ενδυναμώνει τη χώρα. Κάτι, που μόνο το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εγγυηθεί.