Politica 89.8
Χωρίς κανένα απολύτως στοιχείο, χωρίς καμία ένδειξη ενοχής, μέσα σε μόλις 18 ημέρες από την υποβολή της εισαγγελικής πρότασης – ενώ η ογκώδης δικογραφία αριθμεί περισσότερες από 35.000 σελίδες – εκδόθηκε από το δικαστικό συμβούλιο το βούλευμα που οδηγεί σε παραπομπή της διοίκησης του Ολυμπιακού και του πρόεδρου του Βαγγέλη Μαρινάκη για αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα. Η ταχύτητα με την οποία προκύπτει ότι η εισαγγελέας διατύπωσε την πρότασή της, και το συμβούλιο αποφάσισε, αποτελεί – σύμφωνα με νομικές πηγές – όχι απλώς ένδειξη, αλλά πλήρη απόδειξη ότι αποφασίστηκε η παραπομπή με αντιγραφή του κατηγορητηρίου. Λόγος για τον οποίο όχι μόνο δεν αξιολογήθηκαν υπερασπιστικές θέσεις και επιχειρήματα από την πλευρά κατηγορουμένων, αλλά αντίθετα παρερμηνεύτηκαν.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από λίγο καιρό, όταν ο Βαγγέλης Μαρινάκης και τα μέλη της διοίκησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός κλήθηκαν ενώπιον του ανακριτή και απολογήθηκαν, απαντώντας σε όλες τις ερωτήσεις που δέχθηκαν, αφέθηκαν ελεύθεροι, αφού δεν προέκυψαν ενδείξεις, που αν υπήρχαν θα είχαν οδηγήσει τον δικαστικό λειτουργό και τον ανακριτή σε άλλη μορφή αντιμετώπισης.
Η δαιδαλώδη δικογραφία των 35.000 σελίδων
Μετά την ολοκλήρωση της ανακριτικής διαδικασίας, η εισαγγελέας μέσα σε λίγες μόλις μέρες υπέβαλε την πρότασή της στο δικαστικό συμβούλιο παραπέμποντας επί της ουσίας στο περιεχόμενο των κατηγορητηρίων. Και στις 10 Μαρτίου 2025 η εισαγγελέας κατέθεσε πλέον την πρότασή της στο αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο που μέσα σε μόλις 18 ημέρες, δηλαδή στις 28 Μαρτίου 2025, τα μέλη του, υιοθετώντας την εισαγγελική εισήγηση, αποφάσισαν την παραπομπή των κατηγορουμένων. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι η δικογραφία αριθμεί περισσότερες από 35.000 σελίδες και ως εκ τούτου για την επεξεργασία της θα απαιτούνταν πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για την απλή και μόνο ανάγνωση των αποδεικτικών εγγράφων, των απολογιών των κατηγορουμένων, των πολυσέλιδων υπομνημάτων που προσκόμισαν, πόσω μάλλον (θα απαιτούνταν πολύ περισσότερος χρόνος) για την επί της ουσίας αξιολόγηση των στοιχείων και των ισχυρισμών των κατηγορουμένων και την απάντησή τους. Η ποινική δικονομία, αλλά και ο νομικός πολιτισμός κάθε κράτους δικαίου, απαιτεί, πριν από παραπομπή ενός ανθρώπου στο ακροατήριο, να προηγηθεί εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού και να μπει στη «ζυγαριά» της ανεξάρτητης Δικαιοσύνης κάθε αποδεικτικό μέσο συμπεριλαμβανομένων των υπερασπιστικών θέσεών του, αφού, εκ του νόμου, έχει το τεκμήριο της αθωότητας. Ενδεικτικό της παντελούς έλλειψης στοιχείων είναι και το γεγονός ότι από τις 700 σελίδες του παραπεμπτικού βουλεύματος μόνο οι 7 (!) εξ αυτών αφορούν τα μέλη της διοίκησης της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
Η αυστηρή σύσταση προς τους οπαδούς
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι, με βάση σχετική παραδοχή στο σκεπτικό του βουλεύματος, ένας από τους βασικούς υπερασπιστικούς ισχυρισμούς του προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός και της διοίκησης της ομάδας «δεν αξιολογείται στο παρόν διαδικαστικό στάδιο, αλλά θα σταθμιστεί μεταγενέστερα». Όπως σημειώνουν πηγές από τον χώρο της Δικαιοσύνης η παραδοχή αυτή του βουλεύματος «δυναμιτίζει» το κατοχυρωμένο από την ελληνική νομοθεσία και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για όλους ανεξαιρέτως τους κατηγορουμένους, τεκμήριο αθωότητας.
Το συμβούλιο δεν στάθμισε, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο του βουλεύματος, ούτε τον υπερασπιστικό ισχυρισμό που συνίστατο στο ότι στις ανακοινώσεις της ΠΑΕ Ολυμπιακός υπήρχε αυστηρή σύσταση προς τους οπαδούς της ομάδας να απέχουν από οποιαδήποτε ενέργεια που δεν ήταν σύμφωνη με τον νόμο. Αντίθετα, ακόμα και αυτό ερμηνεύτηκε από την εισαγγελέα και τους δικαστές με αντίστροφο τρόπο κρίνοντας ότι δεν συνιστά αντένδειξη στις ενδείξεις που οι ίδιοι επικαλούνται για να στηρίξουν την κρίση τους περί παραπομπής σε δίκη. Δηλαδή, αν και δέχονται, εμμέσως πλην σαφώς, την αλήθεια του ισχυρισμού, τον απορρίπτουν, χωρίς να εξηγούν την κρίση τους αυτή. «Τι στοιχεία πρέπει να έχει μία πράξη για να αποτελεί ένδειξη αθωότητας ή ενοχής; Στα κράτη δικαίου πρέπει να στοιχειοθετηθεί η ενοχή και όχι η αθωότητα, για την οποία (αθώωση) τα δικαστήρια οφείλουν να εκτιμούν κατ’ ουσία κάθε στοιχείο και κάθε ισχυρισμό και όχι βέβαια να απορρίπτουν αφοριστικά τα στοιχεία ή να παραπέμπουν στο δικαστήριο την εκτίμηση της αλήθειας των υπερασπιστικών ισχυρισμών», όπως χαρακτηριστικά έλεγαν στα «ΝΕΑ» νομικές πηγές.
Τι παρέκαμψαν οι δικαστές
Το συμβούλιο, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, επικαλείται γενικώς και αορίστως το αποδεικτικό υλικό, αγνοώντας ότι:
n Ουδεμία επικοινωνία του προέδρου του Ολυμπιακού υφίσταται με τα φερόμενα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών.
n Ουδεμία συγκεκριμένη πράξη προσάπτεται από το σύνολο της προανακριτικής έρευνας του αρμόδιου τμήματος της Υποδιεύθυνσης Αντιμετώπισης Βίας σε αθλητικούς χώρους, σε οποιοδήποτε από τα μέλη της ΠΑΕ Ολυμπιακός.
n Ουδείς εκ των εξετασθέντων μαρτύρων (και των προστατευόμενων μαρτύρων) εμπλέκει τη διοίκηση του Ολυμπιακού στην κρινόμενη υπόθεση.
n Η ρητή απάντηση του Βαγγέλη Μαρινάκη σε ερώτηση του ανακριτή ότι «Πάντως καλά τους τα είπε», επιδοκιμάζοντας όσα είπε άγνωστο στον ίδιο πρόσωπο σε σχέση με την αναγκαιότητα παύσης οιασδήποτε παράνομης συμπεριφοράς των φερόμενων μελών της εγκληματικής οργάνωσης, χρησιμοποιείται αποσπασματικά για να στηριχθεί η δήθεν γνώση του για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης και για τη δράση της!
Το δικαστικό συμβούλιο αγνοεί ακόμα την εγγενή αντίφαση του κατηγορητηρίου, που δεν αντέχει ούτε καν στην κοινή λογική, σημειώνουν νομικοί θέτοντας ένα και μόνο ερώτημα: «Πώς γίνεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης να πασχίζει να αναδείξει στην Ευρώπη έναν κορυφαίο και ιστορικό αθλητικό σύλλογο, να προβαίνει σε τεράστιας αξίας επενδύσεις στον χώρο του ποδοσφαίρου και παράλληλα να υποβοηθά ή έστω να “υποστηρίζει” εγκληματική οργάνωση, η δράση της οποίας αντιστρατεύεται τους στόχους της ομάδας, προκαλώντας οικονομική και ηθική (στη φήμη και το κύρος του συλλόγου) βλάβη σε αυτήν;».
Η βιαστική έκδοση του βουλεύματος
Αξίζει να σημειωθεί, τέλος, ότι εισαγγελική πρόταση, στο περιεχόμενο της οποίας εν πολλοίς παραπέμπει το δικαστικό συμβούλιο, συντάχθηκε και υποβλήθηκε προς κρίση λίγο πριν από τη λήξη του 12μήνου της προσωρινής κράτησης κάποιων κατηγορουμένων και συνοδεύεται με την κρίση για την παράταση της κράτησής τους για ένα ακόμα εξάμηνο. Ωστόσο, η σπουδή έκδοσης του βουλεύματος για την παραπομπή σε δίκη των κατηγορουμένων δεν δικαιολογείται από την ανάγκη να αποφευχθεί ο κίνδυνος της τυχόν αποφυλάκισής τους. Και αυτό γιατί θα μπορούσε απλά να εκδοθεί χωριστό βούλευμα για την παράταση της κράτησης και, ακολούθως, εισαγγελέας και δικαστικό συμβούλιο να μελετήσουν επί της ουσίας τη δικογραφία στον αναγκαίο χρόνο και όχι με συνοπτικές διαδικασίες και – τουλάχιστον αδικαιολόγητα – γρήγορες ταχύτητες για τα δεδομένα του μεγέθους της δικογραφίας. Αντίθετα με ό,τι θα ανέμενε κάποιος που ασχολείται με την ποινική Δικαιοσύνη και γνωρίζει πως κινείται η Δικαιοσύνη, υιοθετήθηκε από την εισαγγελέα και το συμβούλιο μία ταχύτατη διαδικασία, με την επίκληση της ανάγκης να προλάβουν τον χρόνο συμπλήρωσης προσωρινής κράτησης όσων κρατούνται προσωρινά, η οποία, όπως λένε νομικοί, λειτούργησε επί της ουσίας εις βάρος της αξιολόγησης των προβαλλόμενων υπερασπιστικών θέσεων των κατηγορουμένων και άρα εις βάρος της αναζήτησης της ουσιαστικής αλήθειας.
8 ερωτήματα για ένα βούλευμα που εκδόθηκε χωρίς στοιχεία
1. Πώς είναι δυνατόν σε 18 μόλις μέρες που μεσολάβησαν από τη διατύπωση της εισαγγελικής πρότασης ως την απόφαση του δικαστικού συμβουλίου τα μέλη του να μελέτησαν 35.000 και πλέον σελίδες της δικογραφίας;
2. Αρκούσε ο χρόνος αυτός για να αξιολογήσουν το σύνολο των στοιχείων και των υπερασπιστικών επιχειρημάτων των προσώπων που αφορούσε η απόφασή τους;
3. Γιατί οι θέσεις των μελών της ΠΑΕ δεν αξιολογήθηκαν σε αυτό το στάδιο, αλλά με βάση το σκεπτικό του δικαστικού συμβουλίου θα σταθμιστούν σε μεταγενέστερο στάδιο;
4. Είναι δυνατόν να μην εξετάζεται βασικός υπερασπιστικός ισχυρισμός στο στάδιο αυτό που αποφασίζεται η παραπομπή ή μη ενός προσώπου στο ακροατήριο;
5. Πώς μπορεί το τεκμήριο της αθωότητας να συμβιβάζεται με την παραπομπή της εξέτασης των υπερασπιστικών θέσεων στο ακροατήριο, την ώρα που η αξιολόγησή τους θα μπορούσε να οδηγήσει σε απαλλακτική κρίση;
6. Πώς γίνεται ένα παραπεμπτικό βούλευμα που αριθμεί 700 σελίδες να αφιερώνει μόνο 7 σελίδες για τα μέλη της διοίκησης του Ολυμπιακού;
7. Πώς είναι δυνατόν κανένας μάρτυρας, κανένας κατηγορούμενος να μην κατονομάζει τον Βαγγέλη Μαρινάκη και εν τούτοις να αποφασίζεται παραπομπή σε δίκη, πολλώ δε μάλλον όταν από κανένα στοιχείο δεν έχει προκύψει ανάμειξή του στην υπόθεση;
8. Πώς γίνεται ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο οποίος πασχίζει να αναδείξει στην Ευρώπη έναν κορυφαίο και ιστορικό αθλητικό σύλλογο, να προβαίνει σε τεράστιας αξίας επενδύσεις στον χώρο του ποδοσφαίρου και παράλληλα να υποβοηθά ή έστω να «υποστηρίζει» εγκληματική οργάνωση;
