Κουτσούμπας: Για την υποστελέχωση δεν φταίνε οι χρονοβόρες διαδικασίες προσλήψεων, αλλά η πολιτική που εφαρμόζεται

Το νομοσχέδιο που συζητάμε σήμερα αφορά σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία προσλήψεων στο Δημόσιο τομέα και τον διορισμό των δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων. Όπως τόνισαν και οι βουλευτές μας κατά τη διαδικασία επεξεργασίας του νομοσχεδίου στην αρμόδια επιτροπή, το ΚΚΕ δεν πρόκειται να εστιάσει στην “τεχνοκρατική” πτυχή, για το πώς θα πραγματοποιηθούν και θα ολοκληρωθούν οι προσλήψεις ως διοικητικές διαδικασίες, αλλά με ποιο κριτήριο και με ποιο προσανατολισμό πρέπει αυτές να γίνονται. Αν, δηλαδή, προτάσσονται οι σύγχρονες ανάγκες του λαού ή οι ανάγκες του κεφαλαίου.
Συνεπώς θεωρούμε πως το να μπει κανείς στη συζήτηση για τις προθεσμίες και τις λεπτομέρειες, χωρίς να αναφερθεί στην ουσία, είναι σα να “διυλίζει τον κώνωπα και να καταπίνει την κάμηλο”. Αν θέλετε να λέμε τα πράγματα όπως είναι, για την υποστελέχωση κρίσιμων δομών του δημοσίου, δεν φταίνε οι χρονοβόρες διαδικασίες, φταίει η πολιτική σας. Μάλιστα, συνιστά τεράστια υποκρισία, σε έναν δημόσιο τομέα που απασχολεί όλο και περισσότερους εργαζόμενους με επισφαλείς σχέσεις εργασίας, να γίνεται συζήτηση, για τη σύντμηση των προθεσμιών.
Σε κάθε φορέα του δημοσίου, απασχολούνται ολόκληρα τμήματα, με κύρια αρμοδιότητα να προσλαμβάνουν και να απολύουν συμβασιούχους, να φτιάχνουν συμβάσεις με τις οποίες εκχωρούνται υπηρεσίες σε εργολάβους. Ναι, απασχολούνται ολόκληρα τμήματα, με το να φτιάχνουν νέες συμβάσεις όταν λήγουν οι πρώτες και να διαχειρίζονται τις συγκρούσεις μεταξύ ανταγωνιστικών επιχειρηματικών συμφερόντων -που συχνά καταλήγουν σε δικαστικές προσφυγές- και παραλύουν ακόμα και αυτές τις διαδικασίες ανάθεσης υπηρεσιών σε ιδιώτες.
Αν θέλατε, στ’ αλήθεια να μειώσετε το διοικητικό βάρος, θα προχωρούσατε στην κάλυψη όλων των κενών θέσεων που υπάρχουν, με προσλήψεις και με μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, όπως εδώ και χρόνια σας προτείνει το ΚΚΕ. Αντί να τους κρατάτε σε ομηρεία με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας.
Θα πετάγατε έξω από τις δημόσιες υπηρεσίες τούς εργολάβους που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, χωρίς να προσφέρουν τίποτα. Απολύτως τίποτα. Και θα προσλαμβάνατε απευθείας και με πλήρη εργασιακά δικαιώματα το αναγκαίο προσωπικό παντού στη δημόσια υγεία, στην ασφάλιση, στην παιδεία, στα υπουργεία, στις κοινωνικές δομές, στους βρεφονηπιακούς σταθμούς, στις τεχνικές υπηρεσίες και σε όλες τις υπηρεσίες των ΟΤΑ, καθαριότητας, φύλαξης κοκ. Ναι, παντού, σε όλους τους τομείς υπάρχουν ελλείψεις τόσο μεγάλες, που η κατάσταση πλέον είναι οριακή.
Προχθές την Κυριακή ήμουν στα Γιάννενα σε μια μεγάλη σύσκεψη στην οποία συμμετείχαν δεκάδες σωματεία, σύλλογοι, μαζικοί φορείς από την ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου, εκπρόσωποι των οποίων μετέφεραν τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούνται λόγω των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό και υποδομές. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα μετέφερε η εκπρόσωπος του Συλλόγου Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής Ηπείρου που μίλησε για τις συνθήκες που επικρατούν σε ένα τόσο ευαίσθητο τομέα, όπως αυτός των ειδικών σχολείων.
Δεν είναι μόνο ότι τα σχολεία αυτά λειτουργούν σε ακατάλληλους έως και επικίνδυνους χώρους, που δεν έχουν καν ιατρεία και χώρους εκπαίδευσης στην αυτοεξυπηρέτηση, αίθουσες φυσιοθεραπείας, εργοθεραπείας, λογοθεραπείας, χαλάρωσης και ηρεμίας, που είναι αναγκαίες για την κάλυψη των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών, δεν έχουν ούτε και το αναγκαίο προσωπικό.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ενώ μαθητές, σύμφωνα με γνωματεύσεις των ΚΕΔΑΣΥ, χρειάζονται αυξημένη υποστήριξη, οι γονείς τους αναγκάζονται να επιλέξουν μια από τις ειδικότητες του νοσηλευτή ή του βοηθητικού προσωπικού και του εκπαιδευτικού παράλληλης στήριξης, με αποτέλεσμα να μην λαμβάνονται υπόψη οι πραγματικές τους ανάγκες.
Για ελάτε στη θέση αυτών των γονιών που ανεβαίνουν το δικό τους Γολγοθά, για να προσφέρουν ότι μπορούν στα παιδιά τους. Τι σας λέμε τώρα. Όμως, με την ευκαιρία, θέλουμε να αναφερθούμε λίγο πιο αναλυτικά στον κρίσιμο τομέα της υγείας.
Η τραγική υποστελέχωση που υπάρχει σε αυτόν τον τομέα, δεν είναι άσχετη από την πολιτική της ιδιωτικοποίησης. Η υποστελέχωση των δημόσιων δομών υγείας, είναι αποτέλεσμα, αλλά και προϋπόθεση της ιδιωτικοποίησης.
Πώς θα μπορούσαν να θησαυρίζουν σε βάρος των ασθενών τα μεγαθήρια που λυμαίνονται τον χώρο της υγείας, αν το δημόσιο σύστημα υγείας κάλυπτε ολόπλευρα τις ανάγκες του πληθυσμού; Ποιος θα πήγαινε να πληρώσει αν μπορούσε να κάνει χρήση της ίδιας υπηρεσίας χωρίς επιπλέον κόστος; Και λέμε χωρίς επιπλέον κόστος, γιατί δωρεάν δεν είναι ούτε το δημόσιο σύστημα υγείας.
Αυτό το δημόσιο σύστημα, δεν το στηρίζουν οι υπουργοί καθώς ξέρετε από την τσέπη τους, αλλά ο λαός με τις ασφαλιστικές του εισφορές και με τους δυσβάσταχτους έμμεσους και άμεσους φόρους. Αυτό που συμβαίνει στον τομέα της υγείας είναι η κατάρρευση ενός μύθου που διακίνησαν για πολλά χρόνια, πολιτικές δυνάμεις από όλο το ιδεολογικό φάσμα του αστικού πολιτικού συστήματος και συμπυκνώνεται στη φράση: “αρμονική συνύπαρξη του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα”.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας προειδοποίησε έγκαιρα τον λαό ότι η γιγάντωση του ιδιωτικού τομέα υγείας θα γίνει πάνω στα συντρίμμια του δημόσιου. Θα οδηγήσει, και τις όποιες δημόσιες δομές, να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, έχοντας δηλαδή για “ευαγγέλιο” τη λογική κόστους-οφέλους. Και κάποια στιγμή πρέπει “να κάνουμε λογαριασμό”. Τον πολιτικό λογαριασμό.
Ποιος δικαιώθηκε; Εμείς ή όσοι έλεγαν πως οι ιδιωτικές δομές θα βελτιώσουν και το δημόσιο σύστημα; Ποιος είναι τελικά ο ιδεοληπτικός που βλέπει την πραγματικότητα μέσα από παραμορφωτικούς φακούς και ποιος εξετάζει και αναλύει αντικειμενικά την κάθε κατάσταση; Ρητορικά τα ερωτήματα.
Σύμφωνα με τα δικά σας στοιχεία από το μητρώο ανθρώπινου δυναμικού, τον Αύγουστο του 2024 το Υπουργείο Υγείας είχε συνολικά 70.863 μόνιμους εργαζόμενους, ενώ τον Ιούλιο του 2013 (πριν 10 χρόνια) ο αριθμός τους ανέρχονταν σε 93.580. Δηλαδή, μειώθηκαν σε ποσοστό άνω του 24%. Οι ίδιοι οι υγειονομικοί καταγγέλλουν, πως σήμερα τα πραγματικά κενά είναι πάνω από 30.000, ενώ οι προγραμματισμένες προσλήψεις για το 2025 είναι μόλις 4.016.
Πολύ περισσότερο που πολλές από αυτές, απλώς αφορούν την αναπλήρωση των αποχωρήσεων λόγω συνταξιοδότησης ή αλλαγής των εργασιακών σχέσεων των ήδη υπηρετούντων συμβασιούχων, άρα δεν πρόκειται για πρόσθετο προσωπικό. Άρα αυτό που “εγγυάστε” είναι η διαιώνιση της σημερινής απαράδεκτης κατάστασης, με δεδομένο ότι οι δημόσιες μονάδες υγείας έχουν αποψιλωθεί από προσωπικό όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να δώσει λύσεις στα οξυμένα προβλήματα του συστήματος υγείας επιδίδεται, μέσω του ανεκδιήγητου υπουργού εμπορίου της υγείας, σε ένα πρωτοφανές, θρασύτατο υβρεολόγιο απέναντι στους υγειονομικούς. Τους ανθρώπους δηλαδή που δίνουν άνιση μάχη για να κρατήσουν όρθια τα νοσοκομεία και γενικότερα τις δομές υγείας. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ οι “ήρωες” της πανδημίας μετατράπηκαν γι’ αυτόν σε “συμμορία της μιζέριας”! Να τον χαίρεστε τον υπουργό σας κύριοι της ΝΔ.
Όμως, χωρίς αυτές τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των υγειονομικών, η πρόσβαση του λαού στις υπηρεσίες υγείας, θα ήταν ακόμη πιο δύσκολη. Και αυτό το αναγνωρίζει κάθε άνθρωπος που χρειάστηκε τα τελευταία χρόνια, ο ίδιος ή κάποιο συγγενικό του πρόσωπο, να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο.
Είναι προφανές, ότι αυτό που σας “χαλάει τη σούπα”, είναι η αγωνιστική στάση των υγειονομικών που παλεύουν για να στελεχωθούν τα νοσοκομεία, να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας και, φυσικά, στρέφονται εκ των πραγμάτων, ενάντια στον πυρήνα της πολιτικής σας που μετατρέπει την υγεία σε πανάκριβο εμπόρευμα. Γι’ αυτό και προσπαθείτε με απαράδεκτες μεθόδους, που θυμίζουν άλλες εποχές, και συνιστούν ωμή κυβερνητική παρέμβαση στις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος να διαμορφώσετε όπως θέλετε μια βολική για εσάς πλειοψηφία στα συνδικαλιστικά τους όργανα.
“Να έρθετε στο γραφείο μου και θα κάνουμε αυτά που πρέπει. Μην κοροϊδευόμαστε. Χωρίς δυνατή ΔΑΚΕ στα νοσοκομεία, όλα τα άλλα θα πάνε περίπατο”, δήλωσε ο υπουργός Υγείας χαριεντιζόμενος με τους συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ στην ΠΟΕΔΗΝ. Όμως να ξέρετε πως “το άλογο που ποντάρετε είναι κουτσό”.
Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός δεν μπορεί, στις σημερινές συνθήκες, να ενσωματώνει με τον ίδιο τρόπο και στον ίδιο βαθμό τους εργαζόμενους, συγκριτικά με το παρελθόν, καθώς τα περιθώρια του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος για διάφορους ελιγμούς έχουν στενέψει ασφυκτικά.
Για να το πούμε πιο απλά, η αστική πολιτική έχει πλέον πολύ περισσότερο μαστίγιο για τον λαό πάρα καρότο. Γι’ αυτό και σήμερα πολλοί περισσότεροι εργαζόμενοι, ξεκινώντας από διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές αφετηρίες, συμμετέχουν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, οργανώνονται στα σωματεία τους.
Σε αυτό το δρόμο συναντιούνται πολλοί περισσότεροι και με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ που δίνει ελπίδα και προοπτική στους αγώνες τους. Τους ανατροφοδοτεί και τους προσανατολίζει ενάντια στις πραγματικές αιτίες της σημερινής κατάστασης, φωτίζει τη διέξοδο.
Το νομοσχέδιο φέρνει ορισμένες αλλαγές στο νόμο Βορίδη (4940/2022) για την αξιολόγηση και τη στοχοθεσία. Ο νόμος αυτός αντικατέστησε την προηγούμενη εκδοχή της αντιδραστικής αξιολόγησης, που θεσπίστηκε με τον νόμο 4369/2016 του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν δέσμευση και προαπαιτούμενο του τρίτου μνημονίου.
Με το νόμο αυτό η κυβέρνηση έθεσε σε εφαρμογή έναν διαχρονικό στρατηγικό στόχο, την απευθείας σύνδεση των αποδοχών των εργαζομένων με την στοχοθεσία και την αντιδραστική αξιολόγηση. “Αξιολόγηση” να την πει ο θεός δηλαδή, εντός εισαγωγικών τη βάζουμε εμείς.
Μάλιστα με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο αυτό γίνεται πλέον απροσχημάτιστα. Στο άρθρο 34 ορίζεται ότι για να λάβει ένας υπάλληλος το περιβόητο μπόνους θα πρέπει να έχει συμμετάσχει στη διαδικασία στοχοθεσίας και αξιολόγησης. Μιας αξιολόγησης που την πολεμούν οι εργαζόμενοι και η κυβέρνηση προσπάθησε να την επιβάλει με το βούρδουλα σέρνοντας στα δικαστήρια δεκάδες ομοσπονδίες του δημοσίου προκειμένου να βγάλει παράνομη την απεργία-αποχή από τις διαδικασίες τις αξιολόγησης.
Και ασφαλώς τα δικαστήρια, βασιζόμενα στους νόμους της Κυβέρνησης και ειδικά στον νόμο Χατζηδάκη, όντως έβγαλαν όλες τις απεργίες παράνομες. Και κατά τα άλλα μιλάτε ακόμα για “ανεξαρτησία της δικαιοσύνης”.
Κι επειδή μιλάμε γι αυτά τα ζητήματα, θέλουμε να καταγγείλουμε το αίσχος των διώξεων εκπαιδευτικών, που οδηγούνται σε πειθαρχικά συμβούλια από το υπουργείο παιδείας και τις διευθύνσεις εκπαίδευσης, επειδή εδώ και τέσσερα χρόνια δίνουν έναν περήφανο αγώνα ενάντια στον κυβερνητικό σχεδιασμό που θέλει τα σχολεία, οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί να διαχωρίζονται και να κατηγοριοποιούνται σε καλά και κακά, να αναζητούν χορηγούς. Η κυβέρνηση, απαιτεί από τους εκπαιδευτικούς να σκύψουν το κεφάλι, να μην αμφισβητούν, να μην αγωνίζονται για μόρφωση και δωρεάν παιδεία για όλους τους μαθητές.
Το λέμε κι από αυτό το βήμα. Κάτω τα χέρια από τους εκπαιδευτικούς, μην διανοηθείτε να προχωρήσετε σε ποινές για συνδικαλιστικούς λόγους. Αυτοί που μορφώνουν τα παιδιά μας χρειάζονται στήριξη κι όχι απειλές και τρομοκρατία. Ως εδώ, κύριοι της κυβέρνησης.
Όσο για το μπόνους ή το “σύστημα κινήτρων και ανταμοιβής”, όπως το αναφέρει το νομοσχέδιο, αυτό δεν αποτελεί, σε καμία περίπτωση, μόνιμη παροχή ούτε αντισταθμίζει τις μισθολογικές απώλειες που είχαν οι εργαζόμενοι του δημοσίου, οι οποίες έφτασαν αθροιστικά σε ποσοστό 40% επί των αποδοχών τους. Αφήστε, λοιπόν, αυτά που ξέρετε και κάντε τώρα δεκτή την τροπολογία που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ για την επαναφορά του επιδόματος Χριστουγέννων και Πάσχα και του επιδόματος αδείας, δηλαδή του 13ου και 14ου μισθού για τους εργαζόμενους και της 13ης και 14ης σύνταξης για τους συνταξιούχους.
Και μην μας πείτε για τις αυξήσεις που θα πάρουν το 2025 γιατί “γελάει και το παρδαλό κατσίκι”. Δεν θα ξέρουν τι να πρωτοκάνουν με τα 20 ευρώ μεικτά και 12,5 ευρώ καθαρά το μήνα που θα είναι η αύξηση. Η εφαρμογή του θα επιδράσει στον πυρήνα των εργασιακών σχέσεων του δημόσιου τομέα, καθώς ανοίγει διάπλατα το δρόμο, ώστε οι διευθυντές να διαμορφώνουν σε ατομική βάση το μισθολόγιο των υπαλλήλων.
Σύμφωνα με το νόμο, δε θα δίνεται σε όλους, αλλά οι οργανικές μονάδες θα επιλέγονται από τις διοικήσεις των φορέων και οι δικαιούχοι θα επιλέγονται από τους Γενικούς Διευθυντές και τους Διευθυντές των Υπηρεσιών. Ενώ μεγάλες κατηγορίες εργαζομένων, όπως οι συμβασιούχοι, εξαιρούνται εξαρχής. Μάλιστα ακόμα και οι δικαιούχοι υπάλληλοι δε θα λαμβάνουν το ίδιο ποσό, καθώς το 60% της ονομαζόμενης “ανταμοιβής” θα μοιράζεται ανισομερώς με απόφαση των διευθυντών.
Υπουργοί και διευθυντές, δηλαδή, υποτάσσοντας τις δημόσιες υπηρεσίες στην προώθηση της επιχειρηματικής δράσης και της κερδοφορίας, χωρίς κανένα αντικειμενικό κριτήριο, θα μπορούν να αποκλείουν υπαλλήλους, να τους διαφοροποιούν, να τους διαχωρίζουν, να αυξάνουν ή να μειώνουν κατά το δοκούν τις αποδοχές τους.
Αλήθεια, ποιους νομίζετε ότι θα κοροϊδέψετε με τα ωραία λόγια περί ανταμοιβής των παραγωγικών δημοσίων υπαλλήλων; Στην πραγματικότητα πάτε να στήσετε έναν τρισάθλιο μηχανισμό υποταγής και εξαγοράς συνειδήσεων. Θέλετε εργαζόμενους σιωπηλούς και φοβισμένους, να μη σηκώνουν κεφάλι, να μη διεκδικούν. Νομίζετε, ότι δεν καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι, πως “τα καλά παιδιά της διοίκησης”, οι “εκλεκτοί” της κάθε κυβέρνησης δηλαδή, θα παίρνουν πάντα την καλύτερη βαθμολογία, συνεπώς και τα περισσότερα χρήματα;
Η εφαρμογή αυτού του νόμου θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην εντατικοποίηση της εργασίας και θα δημιουργήσει ένα πραγματικά νοσηρό εργασιακό περιβάλλον στις Υπηρεσίες. Και αυτό δεν το λέμε σε θεωρητικό επίπεδο. Ήδη έχουμε τα πρώτα τέτοια δείγματα, σε υπηρεσίες που εφαρμόζεται πιλοτικά.
Ας σταθούμε όμως και στην στοχοθεσία. Κατ’ αρχάς, τους στόχους θα τους καθορίζουν η κυβέρνηση, οι υπουργοί, οι Περιφερειάρχες και οι Δήμαρχοι. Δηλαδή, θα μπορούν πολύ εύκολα να ανοιγοκλείνουν τη στρόφιγγα του μπόνους, υψώνοντας ή χαμηλώνοντας τον πήχη των στόχων.
Ωστόσο η στοχοθεσία έχει και βαθύτερες στοχεύσεις. Με την εφαρμογή της η κυβέρνηση θέλει στην πραγματικότητα να κάνει τους υπαλλήλους να ταυτιστούν κι οι ίδιοι με την αντιλαϊκή πολιτική, να ενστερνιστούν τις προτεραιότητες και τους στόχους του κεφαλαίου σαν να είναι δικοί τους. Οι στόχοι αυτοί περιγράφονται στο Ενοποιημένο Σχέδιο Κυβερνητικής Πολιτικής και είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικοί για το ταξικό πρόσημο της πολιτικής σας.
Παραθέτω δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα από το φετινό σχέδιο: Το υπουργείο Εργασίας έθεσε ως στόχο μεταξύ άλλων τη σύνταξη Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Ασθενείας και Λοιπών Παροχών του e-ΕΦΚΑ, Ενιαίου Κανονισμού Αναπηρίας, Ενιαίου Κανονισμού Υπαγωγής στην Ασφάλιση και Ενιαίου Κανονισμού Συνταξιοδότησης. Με την έκδοση των κανονισμών αυτών, θα δοθεί νέο χτύπημα στους ασφαλισμένους καθώς θα περικοπούν μια σειρά παροχές.
Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων θέτει ως στόχο την προώθηση της “Εξωστρεφούς Γεωργίας” του “Ψηφιακού Μετασχηματισμού της Γεωργίας”, δηλαδή την επιτάχυνση της πολιτικής που ξεκληρίζει τους μικρούς αγροτοπαραγωγούς και κάνει τα αγροτικά προϊόντα πανάκριβα για τον λαό. Για το βαθμό επίτευξης αυτών των στόχων θα αξιολογηθούν οι υπάλληλοι. Το νομοσχέδιο εισάγει κυρώσεις με το άρθρο 9, για όσους επιτυχόντες διαγωνισμών, δεν αποδέχονται τη θέση του διορισμού τους ή παραιτούνται σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Όμως το φαινόμενο αυτό, που εμφανίζεται έντονα τα τελευταία χρόνια, έχει άμεση σχέση με τις εργασιακές συνθήκες στο δημόσιο τομέα που έχουν επιδεινωθεί δραματικά. Το βασικότερο πρόβλημα είναι οι εξαιρετικά χαμηλοί μισθοί που λαμβάνουν οι υπάλληλοι αλλά και η εντατικοποίηση της εργασίας, ειδικά σε ορισμένους κλάδους.
Πόσες ακόμα ιστορίες για αναπληρωτές που κοιμούνται στα αυτοκίνητα ή σε πάρκινγκ πρέπει να βγουν στη δημοσιότητα, για να καταλάβετε πως οι μισθοί στο δημόσιο δε φτάνουν ούτε για τα στοιχειώδη; Δεν ξέρετε πως όλο και περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, ζητάνε άδεια από τα υπηρεσιακά συμβούλια, για να πιάσουν δεύτερη και τρίτη δουλειά;
Αν κάνουμε αναγωγή σε ετήσια βάση και όχι σύγκριση με τις μηνιαίες αποδοχές όπως κάνει κουτοπόνηρα η κυβέρνηση, θα διαπιστώσουμε ότι σήμερα ένας νεοεισερχόμενος στο δημόσιο που είναι απόφοιτος δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παίρνει 484€ λιγότερα από τον αντίστοιχο εργαζόμενο που αμείβεται με τον επίσης αισχρό βασικό μισθό του ιδιωτικού τομέα. Ενώ ένας εργαζόμενος υποχρεωτικής εκπαίδευσης παίρνει 1.420€ λιγότερα.
Αλήθεια, εκείνος ο νόμος που όριζε πως κανένας εργαζόμενος, με οποιαδήποτε σύμβαση εργασίας, δεν επιτρέπεται να αμείβεται με αποδοχές χαμηλότερες από τον καθορισμένο κατώτατο μισθό, ισχύει ή δεν ισχύει;
Και δεν φτάνουν αυτά, τους κλέβετε κάθε μήνα με το περιβόητο χαράτσι της “ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης για την καταπολέμηση της ανεργίας” που ανέρχεται σε ποσοστό 2% επί των τακτικών αποδοχών των μονίμων δημοσίων υπαλλήλων καθώς και των τυχόν πρόσθετων αμοιβών και αποζημιώσεων. Λες και για την ανεργία δε φταίει το καπιταλιστικό σύστημα που τη γεννά, αλλά όσοι εργαζόμενοι του δημοσίου έχουν ακόμα σταθερή εργασία. Αν νομίζετε ότι θα σας σώσουν διάφοροι φίλοι σας μεγαλοκαναλάρχες που έχουν ρίξει “μαύρο” σε κάθε εργατική κινητοποίηση, είστε γελασμένοι.
“Λεφτά για μισθούς, υγεία, παιδεία, έξω η Ελλάδα απ’ του πολέμου τα σφαγεία”. Αυτό είναι το σύνθημα της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας της 20ης Νοέμβρη που προετοιμάζουν ομοσπονδίες και συνδικάτα σε όλη τη χώρα. Κι αυτό το σύνθημα, ήδη σας στοιχειώνει, γιατί ακούγεται από χιλιάδες περισσότερους εργάτες κάθε μέρα.
Ότι κι αν κάνετε για να το κρύψετε, ο λαός μας αισθάνθηκε περηφάνια όταν είδε τους λιμενεργάτες του Πειραιά να σταματούν τα φορτηγά με τις σφαίρες που στέλνετε στους φίλους σας στο Ισραήλ. Σήκωσε μπόι, όταν είδε τους χιλιάδες ντελιβεράδες με τα μηχανάκια τους να κατακλύζουν τους δρόμους, διεκδικώντας εργατικά δικαιώματα, τους υγειονομικούς να παλεύουν για μαζικές προσλήψεις, για δωρεάν υγεία υψηλού επιπέδου, όπως αξίζει να έχει κάθε άνθρωπος τον 21ο αιώνα.
Και η συνέχεια θα είναι πιο δύσκολη για εσάς και τους μεγαλοεπιχειρηματίες που υπηρετείτε. Γιατί ήδη έχουν πάρει σειρά οι μεταλλεργάτες, οι εκπαιδευτικοί, οι λιμενεργάτες, οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, οι ναυτεργάτες, οι οικοδόμοι αυτή και την ερχόμενη εβδομάδα.
Όλοι αυτοί και άλλοι ακόμα είναι η πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνησή σας. Και τους φοβάστε γιατί δεν είναι του χεριού σας, όπως είναι πολλοί εδώ μέσα.
Όση τρομοκρατία κι αν επιστρατεύσετε, όπως σήμερα που σύρατε στα δικαστήρια τους δασκάλους για να βγάλουν τα δικαστήρια παράνομη την απεργία τους, όσα παραμύθια κι αν πείτε, ότι από την καπιταλιστική ανάπτυξη είναι κερδισμένοι και οι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι εργαζόμενοι, το πικρό ποτήρι θα το πιείτε.
Και θα το καταλάβετε καλά και στις 20 Νοέμβρη στη μεγάλη πανεργατική απεργία. Οι εργασιακοί χώροι θα ερημώσουν και η δουλειά θα σταματήσει γιατί αυτοί που παράγουν, αυτοί που βγάζουν τον πλούτο αυτής της χώρας θα απεργούν και θα είναι στους δρόμους.