Καραμανλής – Παπανδρέου: Ο σιωπηλός και ο δραστήριος που ξαναβρίσκονται στην επικαιρότητα

Ο Γιώργος Παπανδρέου, σε αντίθεση με τον Κώστα Καραμανλή – που προτίμησε να αρθρώνουν δικαιολογίες για τη χρεοκοπία τα στελέχη που βρίσκονταν γύρω του – έχει μιλήσει αρκετές φορές σχετικά με το πρώτο Μνημόνιο

Για το μεγαλύτερο μέρος της Μεταπολίτευσης η πολιτική ζωή του τόπου στηνόταν γύρω από το δίπολο «Καραμανλής – Παπανδρέου». Καραμανλής ο πρεσβύτερος – ή ο ορίτζιναλ, όπως λένε χαριτολογώντας κάποιοι γαλάζιοι – και Ανδρέας, για να ακριβολογούμε. Ενα μεγάλο μέρος της μνημονιακής περιόδου, πάλι, το δίπολο ήταν «Καραμανλής ο νεότερος» και Γιώργος Παπανδρέου – εν συντομία, για άσπονδους φίλους, ΓΑΠ. Αμφότεροι άλλωστε συνέδεσαν το όνομά τους με την κρίση. Ο ένας επειδή του έσκασε η βόμβα στα χέρια κι ο άλλος επειδή φρόντισε να συμβάλει στη συναρμολόγησή της.

Και ξαφνικά από προχθές αμφότεροι μπαίνουν ξανά στο προσκήνιο. Ο μεν Παπανδρέου δίνοντας μια συνέντευξη, ο δε Καραμανλής ετοιμάζοντας την πρώτη του δημόσια ομιλία ύστερα από δέκα χρόνια. Από μια άποψη, η επανεμφάνισή τους υπογραμμίζει πως οι βίοι των δύο πρώην πρωθυπουργών είναι ταυτόχρονα παράλληλοι αλλά και αντίθετοι.

Κατά διαβολική σύμπτωση, προχθές θυμήθηκε την Ελλάδα της πρόσφατης περιόδου των δύο κι ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ. Μιλώντας σε εκδήλωση της ΕΚΤ στην Πορτογαλία έκανε μια μίνι αναδρομή στο χρονικό των Greek Statistics. Και κατέληξε να δείχνει ως υπεύθυνη για τη διόγκωση του ελλείμματος τη διακυβέρνηση Καραμανλή. Το μόνο πρωτότυπο ήταν ο δημόσιος χαρακτήρας της επισήμανσης, μιας και όσοι συνομιλούν μαζί του λένε ότι ιδιωτικώς εκφράζει χρόνια τώρα τέτοιες απόψεις. Ο Γιώργος Παπανδρέου βέβαια άδραξε την ευκαιρία και μιλώντας την ίδια μέρα το βράδυ στον Σκάι κατηγόρησε τον προκάτοχο του ότι δεν τον ενημέρωσε ποτέ για την κατάσταση της οικονομίας. «Μην εγκαλείτε εμένα όταν ο Καραμανλής και οι υπουργοί του δεν ενημέρωσαν τον ελληνικό λαό» είπε ανάμεσα σε άλλα, καλώντας τον Καραμανλή να απολογηθεί.

Η αλήθεια είναι ότι εκείνος σε αντίθεση με τον Κώστα Καραμανλή – που προτίμησε να αρθρώνουν δικαιολογίες για τη χρεοκοπία τα στελέχη που βρίσκονταν γύρω του – έχει μιλήσει αρκετές φορές σχετικά με το πρώτο Μνημόνιο. Και παρά την αποτυχία του να μπει στο Κοινοβούλιο στις εθνικές του 2015 έμεινε ενεργός στα κομματικά δρώμενα της Κεντροαριστεράς.

Μετά την επιστροφή του ασώτου στους κόλπους της προοδευτικής παράταξης μάλιστα οι σχέσεις του με την ηγεσία εξομαλύνθηκαν σταδιακά. Επειτα από μια περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας εθεωρείτο ύποπτος για φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ – ενώ εκείνος διαρκώς το διέψευδε -, πλέον κατεβαίνει υποψήφιος με το ΚΙΝΑΛ στην παραδοσιακά πιο πράσινη εκλογική περιφέρεια της χώρας, την Αχαΐα, γενέτειρα του Γέρου της Δημοκρατίας. Οι γνώστες των κεντροαριστερών τοπικών παρασκηνίων, ειρήσθω εν παρόδω, διατείνονται πως παρότι η παρουσία του στο εκεί ψηφοδέλτιο μπορεί να προκαλέσει επαναπατρισμό ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενδέχεται να οδηγήσει και σε μετακινήσεις ορισμένων άλλων προς τη ΝΔ. Αυτό ωστόσο είναι ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει και σε εθνικό επίπεδο το κόμμα του.

Η σιωπή

Ο γαλάζιος πρώην πρωθυπουργός, από την άλλη, έχει επιλέξει τη σιωπή – και σπανίως τις διαρροές «μέσω κύκλων». Διατηρεί ένα έδρανο στα ορεινά της Ολομέλειας, αλλά μέχρι τώρα συνήθιζε να παρεμβαίνει στα εσωκομματικά της ΝΔ μόνο πριν από συνέδρια ή εκλογές με μια λακωνική δήλωση «ενότητας της Κεντροδεξιάς». Η μοναδική του δημόσια παρέμβαση έγινε πριν από το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, όταν στήριξε το Ναι. Παρέμβαση που κρίνοντας εκ του αποτελέσματος διόλου δεν βοήθησε τον αγώνα των Μένουμε Ευρώπη. Όπως και καμία άλλη, για να είμαστε δίκαιοι.

Έτσι, αποτελεί μάλλον έκπληξη η πληροφορία ότι προτίθεται να κάνει «δήλωση – παρέμβαση ενόψει της 7ης Ιουλίου», την ερχόμενη Τετάρτη, που θα γίνει η παρουσίαση των υποψηφίων βουλευτών της ΝΔ στην Α’ και Β’ εκλογική περιφέρεια Θεσσαλονίκης στο Βελλίδειο. Οι φαν του διαβάζουν την εν λόγω κίνηση ως «μήνυμα για την απόλυτη στήριξη του Κυριάκου Μητσοτάκη, από όλες τις πλευρές και τάσεις του κόμματος». Οι άσπονδοι φίλοι του εντός κόμματος ωστόσο διακρίνουν και μια «ανάγκη να συνδέσει ευθέως το όνομά του με την επερχόμενη νίκη».

Ο Παπανδρέου φάνηκε όλα αυτά τα χρόνια να ανησυχεί για την υστεροφημία του. Ο Καραμανλής όχι και τόσο. Κι οι δύο δεν χρειάζεται να αγωνιούν πάντως για τη λαϊκή ετυμηγορία, αφού λόγω του πρότερου αξιώματός τους δεν χρειάζονται σταυρούς για να εκλεγούν. Παρ’ όλα αυτά με την ετυμηγορία των ιστορικών του μέλλοντος ίσως τα πράγματα να μην είναι τόσο εύκολα για κανέναν τους.

tanea.gr