Η άγνωστη Ήπειρος: Τα προσφυγοχώρια του τότε και του σήμερα και δύο ιστορίες

Η Μικρασιατική Καταστροφή είχε την πορεία του αίματος: Το αίμα χύθηκε ως την θάλασσα και μετά έφτασε σ’ όποιαν ακτή βρήκε.

Η Μικρασιατική Καταστροφή είχε την πορεία του αίματος: Το αίμα χύθηκε ως την θάλασσα και μετά έφτασε σ’ όποιαν ακτή βρήκε. Ή περίπου έτσι. Γιατί ναι μεν τους πρόσφυγες από τις παράκτιες περιοχές της Τουρκίας τους έστειλαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά τους άλλους, τους «χωριάτες» της Καππαδοκίας και του Πόντου, που συχνά ήταν τουρκόφωνοι, τους «εξόρισαν» στην ελληνική ύπαιθρο, αφήνοντας το ζήτημα της ενσωμάτωσης στην ευγενή καλοσύνη των ντόπιων κατοίκων και στο χρόνο.

Κι αν η ιστορία επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται περισσότερο ως τραγωδία παρά σαν φάρσα. Πάντως, η επανάληψη δεν μπορεί παρά να μας γίνει έστω αισθητή, αν όχι απόηχος βιώματος.

Έτσι συνέβη και στα Γιάννενα. Τα Γιάννενα, τα οποία είχαν προσφάτως απελευθερωθεί, μόλις το 1913, τα πολυπολιτισμικά Γιάννενα της ακμάζουσας αστικής τάξης και της κραταιάς εβραϊκής κοινότητας που «χάριζε» στο πρεστίζ της πόλης, φυσικά δεν επρόκειτο να υποδεχθούν τους φτωχούς, τουρκόφωνους πρόσφυγες από τα βάθη της Ανατολής.

Γι’ αυτό τον λόγο παραχωρήθηκαν εκτάσεις εκτός της πόλης -και, μάλιστα, εκείνη την εποχή μιλάμε για πολύ μακρινές αποστάσεις. Έτσι χτίστηκαν τα πρώτα προσφυγοχώρια των Ιωαννίνων: Η Ανατολή, η Μπάφρα και η Νεοκαισάρεια.

Διαβάστε περισσότερα στο in.gr.