Politica 89.8
«Δε θα τον ξαναφωνάξω ποτέ μπαμπά» – Αντοχή και γενναιότητα σε ένα βιβλίο από την κόρη της Ζιζέλ Πελικό
«Θυσιάστηκα στο βωμό της βίας», είπε η Ζιζέλ Πελικό στην εναρκτήρια κατάθεσή της σε μια δίκη που συγκλόνισε τη Γαλλία και τον κόσμο μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου του 2024.
Παραιτούμενη από το δικαίωμά της στην ανωνυμία, η 72χρονη δημοσιοποίησε τη δοκιμασία της ώστε, σύμφωνα με τα λόγια της, «η ντροπή να αλλάξει πλευρά». Επί σχεδόν 10 χρόνια, ο επί 50 χρόνια σύζυγός της, Ντομινίκ, είχε προσκαλέσει δεκάδες άνδρες μέσω ενός διαδικτυακού ιστότοπου (που έχει πλέον κλείσει) να τη βιάσουν ενώ εκείνη βρισκόταν σε κώμα στο κρεβάτι στο σπίτι τους, κοντά στην Αβινιόν.
Κάθε φορά, τη νάρκωνε με ένα μείγμα αγχολυτικών φαρμάκων και υπνωτικών χαπιών που έβαζε στο φαγητό και στο ποτήρι με το κρασί της. Βιντεοσκοπούσε τους βιασμούς και αποθήκευε τα βίντεο τακτοποιημένα στον υπολογιστή του υπό τον τίτλο «κακοποίηση».
Ντομινίκ Πελικό/ Photo: REUTERS
Είχε βιαστεί τουλάχιστον 200 φορές
Ο Ντομινίκ Πελικό μπορεί να μην είχε συλληφθεί ποτέ, αν δεν υπήρχε η επιμονή των φρουρών ασφαλείας του σούπερ μάρκετ που τον παρατήρησαν να τραβάει βίντεο με γυναίκες πελάτισσες εστιάζοντας στη φούστα τους.
Έπεισαν τρεις από αυτές να υποβάλουν καταγγελία στην αστυνομία τον Σεπτέμβριο του 2020. Στη συνέχεια, ένας νεαρός αστυνομικός κατέσχεσε τον υπολογιστή και τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό του Πελικό για να ερευνήσει περαιτέρω.
Οι τεχνικοί της αστυνομίας έφεραν στο φως περισσότερα από 20.000 πορνογραφικά βίντεο και φωτογραφίες που τεκμηρίωναν τα εγκλήματά του σε βάρος της συζύγου του. Μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, η αστυνομία διαπίστωσε ότι η Ζιζέλ Πελικό είχε βιαστεί τουλάχιστον 200 φορές, δηλαδή μία φορά το δεκαπενθήμερο για σχεδόν, για 10 χρόνια.
Στις 2 Νοεμβρίου 2020, η Ζιζέλ συνόδευσε τον σύζυγό της στο αστυνομικό τμήμα του Carpentras, κοντά στον τόπο διαμονής τους
Μαμά και κόρη Πελικό / Photo: REUTERS
Δεν έπασχε από Αλτσχάιμερ, όπως φοβόταν
Πεπεισμένοι ότι βρισκόταν σε θανάσιμο κίνδυνο λόγω των επανειλημμένων ναρκώσεων, εργάστηκαν νυχθημερόν μέχρι να συγκεντρώσουν αρκετά στοιχεία και να συλλάβουν τον Ντομινίκ Πελικό.
Στις 2 Νοεμβρίου 2020, η Ζιζέλ συνόδευσε τον σύζυγό της στο αστυνομικό τμήμα του Carpentras, κοντά στον τόπο διαμονής τους. Εκείνος παραδέχτηκε τα πάντα και ζήτησε τη συγχώρεσή της.
Ενώ οι αστυνομικοί ασχολούνταν με τον σύζυγό της (δεν θα κυκλοφορούσε ποτέ ξανά ελεύθερος), η Ζιζέλ Πελικό προσκλήθηκε σε ένα δωμάτιο από τον νεαρό ανακριτικό υπάλληλο, ο οποίος άρχισε να αποκαλύπτει τα βασανιστήρια που είχε υποστεί εν αγνοία της.
Τότε, κατάλαβε γιατί υπέφερε από σοβαρές απώλειες μνήμης, λιποθυμίες και γυναικολογικά προβλήματα. Δεν έπασχε από Αλτσχάιμερ, όπως φοβόταν.
Προσφέρει μια συναρπαστική προοπτική για το τι κάνει η σεξουαλική κακοποίηση σε μια οικογένεια, τις εκτεταμένες επιπτώσεις της μέσα σε αυτήν και πώς τα θύματα το αντιμετωπίζουν και αντιστέκονται
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Mια ιστορία ανθεκτικότητας, διαύγειας και θάρρους
Η Ζιζέλ και ο Ντομινίκ Πελικό έχουν τρία παιδιά, τον Νταβίντ, την Καρολίν και τον Φλοριάν. Ήταν οι επόμενοι που ενημερώθηκαν για τα εγκλήματα του πατέρα τους, μετά τη μητέρα τους.
Το βιβλίο της Καρολίν Νταριάν «Δε θα τον ξαναπώ ποτέ μπαμπά» λέει την ιστορία από τότε μέχρι και 13 μήνες μετά την ανακάλυψη των εγκλημάτων του πατέρα της.
Προσφέρει μια συναρπαστική προοπτική για το τι κάνει η σεξουαλική κακοποίηση σε μια οικογένεια, τις εκτεταμένες επιπτώσεις της μέσα σε αυτήν και πώς τα θύματα το αντιμετωπίζουν και αντιστέκονται. Πρόκειται για μια ιστορία ανθεκτικότητας, διαύγειας και θάρρους.
Μια γαλλική μελέτη διαπίστωσε ότι στο 56% των περιπτώσεων χημικής υποταγής, ο δράστης χρησιμοποιούσε κάποιο φάρμακο που δεν κυκλοφορεί στο φαρμακείο: αντιισταμινικά, αγχολυτικά, υπνωτικά και φάρμακα για το βήχα
Το περιεχόμενο του οικογενειακού φαρμακείου
«Κουβαλάω ένα συντριπτικό διπλό βάρος: Είμαι το παιδί τόσο του θύματος όσο και του βασανιστή του», γράφει η Νταριάν στον πρόλογο που γράφτηκε λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της δίκης.
«Εδώ και τέσσερα χρόνια προσπαθώ να βρω έναν νέο τρόπο να υπάρχω». Ένας τρόπος με τον οποίο τα κατάφερε ήταν να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για τη χημική υποταγή. «Όλοι έχουν ακούσει για το GHB (γ-υδροξυβουτυρικό οξύ), το «ναρκωτικό του βιασμού σε ραντεβού», αλλά ποιος γνωρίζει τον κίνδυνο χημικής υποταγής από τον σύζυγο, τον εραστή, τον συγγενή ή τον φίλο από το περιεχόμενο του οικογενειακού φαρμακείου;» αναρωτιέται.
Μια γαλλική μελέτη διαπίστωσε ότι στο 56% των περιπτώσεων χημικής υποταγής, ο δράστης χρησιμοποιούσε κάποιο φάρμακο που δεν κυκλοφορεί στο φαρμακείο: αντιισταμινικά, αγχολυτικά, υπνωτικά και φάρμακα για το βήχα, τα οποία «εκτιμώνται από τους θύτες για τις ηρεμιστικές και μυοχαλαρωτικές τους ιδιότητες».
Ο κόσμος της Καρολίν βυθίστηκε ακόμη περισσότερο όταν ο αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος για την έρευνα έδειξε στη Νταριάν φωτογραφίες της που την έδειχνε να κοιμάται με το εσώρουχό της
Η μητέρα της, η «μεσαιωνική βασίλισσα»
Ωστόσο, χρειάστηκαν μερικοί μήνες για να βρεθεί η αιτία που θα έδινε νέο νόημα στη ζωή της Νταριάν. Ενώ η μητέρα της, αυτή η «μεσαιωνική βασίλισσα», της οποίας η αξιοπρέπεια και η μεγαλοψυχία έχουν τόσο πολύ εντυπωσιάσει τον κόσμο, επέμενε να θυμάται όλες τις καλές στιγμές του παρελθόντος, η Νταριάν επέλεξε να μην συγχωρήσει και να μην ξεχάσει ποτέ αυτό που προκάλεσε σε όλους ο άνθρωπος που την ανέθρεψε.
Ο κόσμος της Καρολίν βυθίστηκε ακόμη περισσότερο όταν ο αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος για την έρευνα έδειξε στη Νταριάν φωτογραφίες της που την έδειχνε να κοιμάται με το εσώρουχό της. Στην αρχή, δεν αναγνώρισε τον εαυτό της, μετά λιποθύμησε.
«Πώς κατάφερε να με βγάλει φωτογραφία μέσα στη νύχτα χωρίς να με ξυπνήσει; Από πού προήλθε το εσώρουχο, καθώς είμαι σίγουρη ότι δεν είναι δικό μου; Με νάρκωσε; Πέρα από τις φωτογραφίες; Μήπως -δεν μπορώ να συγκρατήσω το αδιανόητο- με κακοποίησε;».
Καθώς αυτή και τα αδέλφια της βοηθούσαν τη μητέρα τους να μαζέψει τα πράγματά της όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το οικογενειακό σπίτι, βρήκαν φακέλους γεμάτους απλήρωτους λογαριασμούς και ανεξόφλητα χρέη
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ένα έγκλημα που αρνιόταν
Καθώς συσσωρεύονταν όλο και περισσότερα στοιχεία, η Νταριάν πείστηκε ότι ο πατέρας της είχε ναρκώσει και βιάσει και εκείνη, ένα έγκλημα που πάντα αρνιόταν.
Καθώς αυτή και τα αδέλφια της βοηθούσαν τη μητέρα τους να μαζέψει τα πράγματά της όσο το δυνατόν γρηγορότερα από το οικογενειακό σπίτι, βρήκαν φακέλους γεμάτους απλήρωτους λογαριασμούς και ανεξόφλητα χρέη κρυμμένους σε πλαστικά ντοσιέ.
«Τα χρέη είναι τεράστια… Έχουν ληφθεί σημαντικά δάνεια, σχεδόν όλα στο όνομα της μαμάς». Προδομένη, βασανισμένη και χρεοκοπημένη από τον επί 50 χρόνια σύζυγό της.
«Το έγκλημα δεν θα μας μολύνει, δεν θα μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Κανείς μας δεν θα είναι σαν εσένα – ούτε ο γιος μου, ούτε τα αδέλφια μου. Είμαστε όλοι πιο δυνατοί από ό,τι ήσουν εσύ»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στην ψυχιατρική πτέρυγα
Αφού μάζεψε ολόκληρη τη ζωή της σε μερικά κουτιά, η Πελικό πήγε πρώτα να ζήσει με τη Νταριάν, τον σύζυγό της και τον εξάχρονο γιο της. Λίγο αργότερα, η Νταριάν βρέθηκε σε ψυχιατρική πτέρυγα, όπου της χορηγήθηκε μια θεραπεία που χρησιμοποιείται για τη σχιζοφρένεια.
Η ιδέα του ναρκωτικού και της καταστολής ήταν ανυπόφορη γι’ αυτήν. «Θέλω να φύγω. Ξέρω ότι χρειάζομαι βοήθεια, αλλά δεν το χρειάζομαι αυτό». Η Νταριάν αρχίζει να γράφει ημερολόγιο ως μέσο θεραπείας.
«Παρέχει απόσταση, βοηθώντας με να μην πνιγώ». Θέτει επίσης στον εαυτό της μια αποστολή: «δε θα αφήσει τη διαστροφή του πατέρα της να γίνει η κατάρα αυτής της οικογένειας».
Του απευθύνεται στο ημερολόγιό της: «Το έγκλημα δεν θα μας μολύνει, δεν θα μεταδίδεται από γενιά σε γενιά. Κανείς μας δεν θα είναι σαν εσένα – ούτε ο γιος μου, ούτε τα αδέλφια μου. Είμαστε όλοι πιο δυνατοί από ό,τι ήσουν εσύ.
»Δεν έκανες καμία προσπάθεια να βγεις από τη λάσπη στην οποία κολυμπούσε ο πατέρας σου -ψηλός, εκφοβιστικός, δεν είχε τίποτα άλλο παρά περιφρόνηση για τις γυναίκες και εκμεταλλευόταν κάθε ευκαιρία για να τις βάλει κάτω».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ο μισογυνισμός ως ζήτημα δημόσιας υγείας
Ο μισογυνισμός δεν είναι μόνο ένα κοινωνικό ζήτημα, αλλά ένα χαρακτηριστικό που συχνά μεταδίδεται από τους πατέρες στους γιους, χωρίς να αμφισβητείται από τις υποτακτικές μητέρες και αδελφές.
Χρειάζεται δύναμη για να σπάσει κανείς το καλούπι ή την «κατάρα», όπως την ονομάζει η Καρολίν Νταριάν. Χρειάζεται η κοινωνία στο σύνολό της να το αντιμετωπίσει ως ζήτημα δημόσιας υγείας.
*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: Καρολίν Ντοριάν / Instagram Caroline Peyronnet
